Ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα συναινέσει στο μνημόνιο 2 – προϋπόθεση που θέτει η Τρόικα για την εκταμίευση της τέταρτης δόσης του δανείου. “Συναίνεση στην ασφυξία, αναζητήστε αλλού” είπε ο πρόεδρος της ΝΔ από το βήμα της Βουλής.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει άδικο. Δεν έχει όμως και όλο το δίκιο με το μέρος του.
Δεν έχει άδικο όταν διαπιστώνει την ασφυξία που υφίσταται η αγορά. Δεν έχει άδικο για το μείγμα οικονομικής πολιτικής που έχει επιβάλει η Τρόικα. Κοντεύει ένας χρόνος από τότε που η χώρα πορεύεται με τη συνταγή-κορσέ της Τρόικας και η ύφεση βαθαίνει. Οι αριθμοί της ανεργίας έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Το ίδιο και ο πληθωρισμός. Οι “ειδικοί” της Τρόικας φαίνεται πως έκαναν λάθος “ανάλυση” της κατάστασης.
Με όρους ιατρικούς που είχε χρησιμοποιήσει κι ο επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος Καν, η θεραπεία δεν ήταν σωστή, διότι η διάγνωση δεν ήταν σωστή. Η ελληνική οικονομία, καλώς ή κακώς, έχει διαρθρωτικά προβλήματα. Η αγορά έχει αγκυλώσεις. Και ο κρατικός μηχανισμός είναι αναποτελεσματικός, αδύναμος να εφαρμόσει οποιαδήποτε οικονομική πολιτική. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει κι ένας κόσμος “κακομαθημένος” και “καλοβολεμένος”. Επί τριάντα χρόνια …εκπαιδεύτηκε να διεκδικεί και να κερδίζει προνόμια. Εκπαιδεύτηκε να ζει με δανεικά και επιδοτήσεις. Εκπαιδεύτηκε να ζητά τα πάντα από το κράτος και τους πολιτικούς. Εκπαιδεύτηκε να ζει από το Δημόσιο, είτε ως μισθωτός, είτε ως επιχειρηματίας. Εκπαιδεύτηκε στην ανομία, το ρουσφέτι. Εντρύφησε στην πελατειακή αντίληψη.
Κάπως έτσι, ελάχιστοι βρέθηκαν να γνωρίζουν τους κανόνες της αγοράς. Το πως δημιουργείται νέο χρήμα. Το πως νοικοκυρεύεις το “μαγαζί” σου. Το πως γίνεσαι ανταγωνιστικός. Το πως καλλιεργείς την εξωστρέφεια της επιχείρησης σου. Το πως κερδίζεις μερίδιο σε μια αγορά απαιτητική και διευρυμένη.
Οι αναλυτές του ΔΝΤ έκαναν λάθος. Κι όπως υποστήριζε χθες ο Κώστας Λουρόπουλος, από τη “ΓΝΩΜΗ” της Εξπρές, επικαλούμενος εσωτερικό έγγραφο του ΔΝΤ, δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ κάνεις λάθος.
Έχει λοιπόν δίκιο ο Αντώνης Σαμαράς να μη συναινεί στη συνταγή ΔΝΤ. Δεν έχει όμως δίκιο όταν δείχνει να παραβλέπει την ύπαρξη των διαρθρωτικών προβλημάτων που καθιστούν πάσα θεραπευτική αγωγή αναποτελεσματική. Και το κυριότερο, όταν δεν συναινεί σε μια κοινή προσπάθεια για την επίλυση τους.
Διότι στη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα, σημασία δεν έχει ποιος θα χειροκροτηθεί επειδή είχε δίκιο. Αλλά ποιος θα επιδείξει θάρρος και πολιτική ευθύνη για να αλλάξει η χώρα σελίδα. Με ή (αν είναι δυνατό) χωρίς την Τρόικα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
