Το ότι ειδικά το Ελληνικό κράτος, είναι ένα σπάταλο ανοργάνωτο κι ανορθολογικό κράτος βασισμένο στις πελατειακές σχέσεις και την ρουσφετολογία, δεν μπορεί επ’ άπειρο να δικαιολογεί την ανυπαρξία προτάσεων και πολιτικών για ανάπτυξη και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να δικαιολογεί την εμμονή σε μονεταριστικές και αδιέξοδες πολιτικές που σε τελευταία ανάλυση όπως προβάλλονται από αυτούς που νοθεύουν την ουσία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης – πρωτίστως δηλαδή τους τραπεζίτες – συμβάλλουν αποκλειστικά και μόνο στην ανακατανομή της αβεβαιότητας και της φτώχιας στα μεσαία και στα οικονομικά και κοινωνικά αδύναμα στρώματα. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες η κυριαρχία των πολιτικών λιτότητας, της διάλυσης της μεσαίας τάξης και της ισοπέδωσης των εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων, βασίζεται πρωτίστως στο δίπολο «κόψιμο του κράτους και των δημόσιων δαπανών, ένταση και αύξηση των φόρων».
Αυτό το «δίπολο» γέρνει από την μία ή την άλλη πλευρά ανάλογα των συσχετισμών και της συγκυρίας. Όπως όμως και να είναι τα πράγματα όλο το βάρος της περιβόητης δημοσιονομικής ισορροπίας περνάει μέσα από μια συστηματική και έντονη αφαίμαξη του ήδη πενιχρού εισοδήματος των μεσαίων στρωμάτων και των μισθωτών και συνταξιούχων…
Οι εντάσεις και οι καυγάδες για το αν χρειάζονται λιγότεροι φόροι και μεγαλύτερο κόψιμο των δημόσιων δαπανών (με τα ανάλογα κάθε φορά εφευρήματα) απλά κρύβει την ουσία του προβλήματος και τροφοδοτεί την καχυποψία και την αντιπαράθεση ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες που αποτελούν τους πυλώνες μια συνεχούς και διευρυνόμενης ανακατανομής της λιτότητας και της φτώχειας.
Βέβαια επειδή η ένταση της φορολογίας «τσιμπάει» και τους ισχυρότερους, είναι λογικό η πλάστιγγα της διαμαρτυρίας να γέρνει υπέρ της μιας πλευράς, δηλαδή να ενισχύονται οι αντιδράσεις κατά των φόρων και το βάρος να πέφτει σε πρόσθετες περικοπές στο δημόσιο που φτάνουν μέχρι και στην απόλυση δημοσίων υπαλλήλων ή την κατάργηση εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο δημόσιο.
Για την ώρα τουλάχιστον ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη, απαντάει κανένας στην ουσία του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης και τον επανασχεδιασμό της παραγωγικής δραστηριότητας. Οι συνταγές αφαίμαξης των εισοδημάτων, είτε με την φορολογία, είτε με την περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών γίνονται καθημερινά όλο κι πιο αδιέξοδες.
Βέβαια στην Ελλάδα, το είπαμε και προηγουμένως, το κράτος, η δομή και η λειτουργία του, ελάχιστη σχέση έχουν με αντίστοιχους ευρωπαϊκούς κρατικούς μηχανισμούς. Είναι ένα κράτος αδιάφορο για τον πολίτη, πελατειακό και αντιπαραγωγικό. Ωστόσο είναι άλλο πράγμα ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός του και η περιστολή γελοίων δαπανών και άλλο πράγμα το ξήλωμα κάθε δημόσιας δραστηριότητας που μπορεί να συμβάλλει στην οικονομική ανάκαμψη.
Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω δεν προκαλούν έκπληξη τα όσα αναφέρνται στην Έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργου Προβόπουλου. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την μονεταριστική και μονοδιάστατη ίαντίληψη που έχουν διαμορφώσει και επιβάλλει οι Τραπεζίτες στην Ε.Ε. Ούτε πολύ περισσότερο θα περίμενε κανένας να βρει σε αυτή τη Έκθεση προτάσεις ή και άξονες για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, για την τόνωση της ανάπτυξης, την ενίσχυση της εργασίας.
Ήδη πολλοί μιλάνε για προτάσεις – σοκ για τη μείωση του κράτοτυς και της σπατάλης που περιλαμβάνονται στην έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, και η οποία διαμηνύει ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αύξησης των φόρων.
Ο Γιώργος Προβόπουλος εισηγείται “ριζική ανασυγκρότηση του κράτους” και ζητει: Μείωση δημοσίων υπαλλήλων, επανεξέταση προσλήψεων στην εκπαίδευση, κατάργηση ή συγχώνευση των 5000 Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, αναστολή δραστηριοτήτων των ΚΑΠΗ και του ΟΓΑ, όπως εκδρομές και καλοκαιρινές διακοπές, κλείσιμο ζημιογόνων δημοτικών ραδιοφωνικών σταθμών, συγχώνευση των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών σε δύο το πολύ και το τέλος για την ΕΡΤ να δοθεί για τη μείωση του χρέους.
Επισης ο κ. Προβόπουλος ζητεί να μπει καταργηθούν ΤΕΙ και να μπει μαχαίρι στο κονδύλι για τη μεταφορά μαθητών από απομακρυσμένα χωριά, το οποίο στον προϋπολογισμό του 2010 ήταν 280 εκατομμύρια ευρώ! Ζητεί επίσης να ανασταλούν για μια πενταετία οι δραστηριότητες της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, σημειώνοντας ότι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η ενοικίαση δεκάδων ιστιοπλοϊκών σκαφών για εκδρομές στον Αργοσαρωνικό. Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ζητεί, επίσης, να επανροκαεξεταστεί η τιμολογιακή πολιτική στις συγκοινωνίες και να διασφαλιστεί ότι όλοι οι επιβάτες πληρώνουν εισιτήριο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
