Κι επειδή ένας επικεφαλής δεν αρκεί να φαίνεται, αλλά να είναι ισχυρός, ο Γιώργος Παπανδρέου επέβαλε και δια νόμου τη δυνατότητά του να αποφασίζει με ποιους θα συνεργάζεται χωρίς να είναι αναγκασμένος να απολογείται ή να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Επισήμως βεβαίως, η αιτιολόγηση της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας ήταν άλλη. Να έχει δηλαδή ο πρωθυπουργός την “ευελιξία” να συμβουλεύεται προσωπικότητες απ’ το εξωτερικό για να οργανώνει το Γραφείο Πρωθυπουργού και για …άλλα θεσμικά ζητήματα. Έτσι, έδωσε και το αναγκαίο πρόσχημα στους λιγοστούς αμφισβητίες του, να μην αντιδράσουν εντόνως.
Σήμερα, λίγους μήνες, ο Γιώργος Παπανδρέου ενεργοποιεί τη διάταξη και σχεδιάζει να φέρει ως σύμβουλο στην Ελλάδα, τον πρώην υπουργό Οικονομίας της Ιταλίας Τομάζο Πάντοα Σκιόπα για να βοηθήσει στην ομαλή επάνοδο της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές. Χρειάζεται η Ελλάδα ένα τέτοιο σύμβουλο; Κι αν ναι είναι ο Σκιόπα ο καταλληλότερος; Αν Γιώργος Παπανδρέου το γνωρίζει και το κρίνει θετικά, ουδείς άλλος έχει λόγο – πλην ίσως του Χάρη Παμπούκη που ανέλαβε κι αυτές τις συνεννοήσεις. Πάντως, ο Ιταλός οικονομολόγος και πλούσιο βιογραφικό έχει και διασυνδέσεις στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με άλλα λόγια ξέρει να μιλά τη γλώσσα των επιτηρητών της τρόικας.
Το κατά πόσο μιλά και τη γλώσσα των “αγορών” που επιτίθενται κατά κύματα στην ελληνική οικονομία, ουδείς το γνωρίζει εκ των προτέρων κι εν πάση περιπτώσει άπαντες κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Έως τότε – κι υπό την προϋπόθεση οι συνεννοήσεις για την επικείμενη συνεργασία να έχουν αίσια κατάληξη – ο κ. Σκιόπα θα χαίρει της “εκτίμησης” και της “αναγνώρισης” των ΜΜΕ που ήδη ανέλαβαν την προβολή του, ως εκ των ενδεδειγμένων επιλογών του Γιώργου Παπανδρέου στην προσπάθεια του να βγάλει τη χώρα απ’ την κρίση.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
