Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος τυχαία παρακολούθησε στο κανάλι της Βουλής πως ο Νίκος Δρανδράκης της Taxibeat προσπαθούσε να εξηγήσει σε ανθρώπους που τον απειλούσαν, όπως ο Χρήστος Σπίρτζης και ο Θύμιος Λυμπερόπουλος πως λειτουργεί ο ψηφιακός κόσμος. Και αποφαίνεται ότι πριν ένα χρόνο ο Θεός της Ελλάδας έκανε το θαύμα του…
Εντελώς τυχαία, παρακολούθησα από το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής τη συζήτηση για το θέμα του taxibeat. Kαι ομολογώ ότι έπεσα σε κατάθλιψη.
Από τη μια πλευρά ένας χυδαίος τραμπούκος πρόεδρος των ιδιοκτητών ταξί έλεγε ότι ήθελε. Απειλούσε και εκβίαζε. Και από την άλλη ένας πρώην υπουργός ο κ. Χρ. Σπίρτζης, απόφοιτος του πολυτεχνείου υποτίθεται. Όχι μόνον δεν γνώριζε τίποτα από τον κόσμο της ψηφιακής τεχνολογίας και της σύγχρονης χρηματοοικονομικής. Αλλά θα πρέπει να είναι επικίνδυνος και ως μηχανικός.
Η συζήτηση με τον υπεύθυνο της εταιρίας taxibeat στην Ελλάδα, έναν κύριο Δανδράκη, μόνον θλίψη προκαλούσε. Ο υπεύθυνος του συστήματος, με απλά και πολύ κατανοητά λόγια, προσπαθούσε να εξηγήσει σε ξεγάνωτους τενεκέδες. Πρώτον πώς λειτουργούν και τι είναι οι ψηφιακές πλατφόρμες. Δεύτερον πως λειτουργεί το παγκόσμιο τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Και τρίτον με ποιον τρόπο μέσω του taxibeat εξυπηρετούνται οι καταναλωτές και βγάζουν μεροκάματο αρκετοί άνθρωποι χωρίς δουλειά.
Όλα αυτά όμως, ως φαίνεται δεν πολυάρεσαν στον κ.Σπίρτζη, ο οποίος με ύφος και στυλ 100 επιθεωρητών Μαιγκρέ έκανε ότι μπορούσε για να βγάλει απατεώνα τον συνομιλητή του. Και αυτό για να είναι αρεστός σε έναν θλιβερό ταξιτζή που αποτελεί ντροπή για τον κλάδο του.
Η Taxibeat και ο Θεός της Ελλάδας
Ευτυχώς όμως ως φαίνεται, οι περισσότεροι επαγγελματίες του κλάδου αυτού απομακρύνονται από αυτόν. Και σύντομα το πρόσωπο θα αποτελεί παρελθόν.
Το πρόβλημα όμως ,είναι τι γίνεται με την ασχετοσύνη και την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα ανθρώπων που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα. Την οποίαν όσο κυβερνούσαν δεν την έριξαν στα βράχια για να σωθούν οι ίδιοι.
Ευτυχώς δε, που πέρσι τέτοιες μέρες, για μιαν ακόμη φορά, ο Θεός της Ελλάδας έβαλε το χέρι του. Και σήμερα παρά την οξύτατη υγειονομική και κοινωνικό-οικονομική κρίση, μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε ότι όντως είναι δυνατόν να υπάρξουν και καλύτερες μέρες.