Το Δημοψήφισμα για την αλλαγή του τουρκικού Συντάγματος της Κυριακής είναι μια ακόμα μεγάλη μάχη του Ρ.Τ. Ερντογάν κατά του βαθέος κράτους. Αν κερδίσει και αυτή τη μάχη, ο Τούρκος πρωθυπουργός θα έχει περιορίσει απόλυτα το στρατιωτικό κατεστημένο αλλά και τη Δικαιοσύνη, δυο από τα τελευταία προπύργια του κεμαλικού κράτους.
Το πακέτο των μεταρρυθμίσεων που ψηφίστηκε στις 9 Μαΐου 2010 και εγκρίθηκε -με δύο ελάχιστες τροποποιήσεις- στις 7 Ιουλίου 2010 από το Συνταγματικό Δικαστήριο (στο οποίο είχε προσφύγει το CHP ζητώντας την ακύρωσή του), περιλαμβάνει ρυθμίσεις όπως:
– Θετική διάκριση υπέρ των γυναικών, των παιδιών, ηλικιωμένων, ατόμων με ειδικές ανάγκες.
– Απαγόρευση του φακελώματος και προστασία των προσωπικών δεδομένων.
– Δικαίωμα συλλογικών συμβάσεων.
– Δικαίωμα απεργίας και λόκαουτ.
– Ίδρυση οργανισμού Συνηγόρου του Πολίτη.
– Δικαίωμα προσφυγής στα δικαστήρια όσων αποτάσσονται από τις Ένοπλες Δυνάμεις.
– Επαναπροσδιορισμό της δικαιοδοσίας της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης
– Αλλαγή σύνθεσης του Συνταγματικού Δικαστηρίου -θα αποτελείται από 17 μέλη αντί για 11 που είναι σήμερα, τα μέλη του θα εκλέγονται για 12 χρόνια αντί διά βίου όπως είναι σήμερα.
– Δικαίωμα ατομικής προσφυγής στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
– Η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων θα δικάζεται από Ειδικό Δικαστήριο (μέχρι σήμερα δεν υπήρχε παρόμοια πρόβλεψη, δεν υπήρχε, δηλαδή, σκέψη ότι μπορεί η ηγεσία του στρατού να δικαστεί ποτέ).
– Αλλαγή της σύνθεσης του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων με αύξηση των μελών σε 22 έναντι των 7 που είναι σήμερα.
– Κατάργηση του μεταβατικού άρθρου 15 του Συντάγματος που απαγορεύει την προσφυγή εναντίον των πρωταιτίων του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 12ης Σεπτεμβρίου 1980, των κυβερνήσεων και του Συμβουλευτικού Συμβουλίου που δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο.
Αυτά είναι και τα ζητήματα για τα οποία ζητείται η έγκριση του τουρκικού λαού ώστε και η Βουλή να προχωρήσει στην τροποποίηση του Συντάγματος.
Ενός συντάγματος που έχει διαμορφωθεί από τη χούντα του Εβρέν το 1980. Η αλλαγή του Συντάγματος θα άρει πλέον το δικαίωμα του στρατού να δρα χωρίς τον έλεγχο της εκλεγμένης κυβέρνησης αλλά και το δικαίωμα της Δικαιοσύνης να απαγορεύει τη λειτουργία πολιτικών κομμάτων.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μάχη είναι αμφίρροπη και ότι νικητής θα είναι αυτός που θα φέρει τους ψηφοφόρους στις κάλπες.
Ο διευθυντής της εταιρείας σφυγμομετρήσεων A&G, Αντίλ Γκιουρ, ο οποίος είχε προβλέψει επακριβώς το αποτέλεσμα των δύο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων στην Τουρκία (2002 και 2007) λέει ότι στην 6η και τελευταία έρευνα που έκαναν στις 28.08.2010 σε 46 νομούς (από τους 81) με προσωπικές συνεντεύξεις σε 3.861 νοικοκυριά προκύπτει: 51% ναι – 49% όχι και σχολιάζει ότι «θα κερδίσει όποιος καταφέρει να φέρει τον ψηφοφόρο στην κάλπη».
Ο Γκιουρ λέει, επίσης, ότι «το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι στην κόψη του ξυραφιού και δεν θα εκπλαγεί αν ανατραπεί και υπερισχύσει το όχι, ιδίως αν βρει ευρεία εφαρμογή η κουρδική αποχή».
Μια πιο πρόσφατη σφυγμομέτρηση, μεταξύ 30.8 και 5.9, που έγινε από την εταιρεία GENAR με 4.300 προσωπικές συνεντεύξεις σε 31 νομούς βγάζει 53,8% «ναι» και 46,2% «όχι». Ο διευθυντής της Ιχσάν Ακτάς, έλεγε χθες το βράδυ στην τηλεόραση Kanal 7 ότι σύμφωνα με τις δικές τους έρευνες η συμμετοχή στο δημοψήφισμα θα είναι της τάξεως του 90%.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
