Τι σημαίνει όλο αυτό; Πως η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν στήθηκε για να υπηρετήσει τη γνώση στη χώρα. Ούτε καν την εξειδικευμένη γνώση η οποία συνδυασμένη με την αγορά, μπορεί να εκπαιδεύσει εκατοντάδες νέα στελέχη, Ελληνόπουλα ως επί τω πλείστων, για να “τρέξουν” τη νέα παραγωγική διαδικασία που αναζητά η χώρα για να αναπτυχθεί και να βγει απ’ τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στήθηκε στη λογική να εξυπηρετήσει τα συντεχνιακά συμφέροντα της ακαδημαϊκής κοινότητας και την τοπική ανάπτυξη – όπου διαπιστωμένα παρατηρείται με την παρουσία φοιτητών και σπουδαστών.
Πρόκειται για μια λογική που δεν στέκει πλέον την περίοδο που διανύουμε, καθώς είναι αντιπαραγωγική και ασύμφορη για το σύνολο της κοινωνίας και της προόδου της νέας γενιάς Ελλήνων που ακολουθεί. Όχι μόνο γιατί η χώρα έχει καταφέρει να παράγει πτυχιούχους άνεργους, αλλά και γιατί η τοπική ανάπτυξη που επιτυγχάνεται είναι στρεβλή και σαθρή. Πόσα λεφτά να φέρουν σε μια κοινωνία, φαντάροι και φοιτητές; Κάμποσα σουβλάκια και ποτά παραπάνω, άντε και κάποια ενοικιαζόμενα διαμερίσματα παραπάνω, δεν λύνει το αναπτυξιακό πρόβλημα μιας τοπικής κοινωνίας. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την αναγκαιότητα να αλλάξει ριζικά η συγκεκριμένη λογική κι η ελληνική εκπαίδευση στο σύνολο της να απαλλαχθεί από τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που τη λυμαίνονται.
Η κυβέρνηση οφείλει να καταγγείλει τη συγκεκριμένη λογική κι η υπουργός Παιδείας να πείσει την κοινωνία για την ανάγκη ριζικού ανασχεδιασμού της ελληνικής Παιδείας κι εκπαίδευσης. Η πρόσφατη εικόνα μαθητών που εισέρχονταν σε ανώτερες σχολές με χαμηλότατη βαθμολογία, προσφέρει μια ευκαιρία και μια αφορμή για την κυβέρνηση να αναδείξει το πρόβλημα στο σύνολο του. Και να το αντιμετωπίσει στη ρίζα του, συνδυάζοντας τη λύση με ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που δυστυχώς ακόμα αναζητείται στις μέρες μας.
Το να εστιάζεται η πολιτική αντιπαράθεση στην κατάργηση ή μη της βάσης του δέκα, αν δεν είναι προσχηματική, είναι τουλάχιστον εκτός πολιτικής ουσίας. Διότι, η κατάργηση της βάσης του 10 είναι διαδικασία, δεν είναι ουσία. Με βάση το υπάρχον σύστημα εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, αν η ζήτηση των σχολών ήταν μικρότερη, αλλά ποιοτικότερη, η μεγάλη προσφορά ενδιαφερομένων, αυτομάτως θα ανέβαζε τον πήχη του ανταγωνισμού σε τέτοια επίπεδα που θα καταργούσε τη βάση του 10 στην πράξη.
Αν, η Άννα Διαμαντοπούλου κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση η αναπόφευκτη σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα στο χώρο της Παιδείας, θα της εξασφαλίσουν μεγάλη πολιτική αποδοχή στους κόλπους της Νεολαίας, αλλά και της κάθε ελληνικής οικογένειας. Το ερώτημα είναι αν πράγματι η κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση να κάνει την μεγάλη τομή στην Παιδεία. Αν πράγματι η πολιτική ελίτ έχει αντιληφθεί την ανάγκη τα Ελληνόπουλα να μορφωθούν, να εκπαιδευθούν και να παραμείνουν στον τόπο τους για να προοδεύσουν, να ευημερίσουν και να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου θέλει τους Έλληνες μορφωμένους, ενημερωμένους και υποψιασμένους. Κι αν πράγματι θέλει να παραμείνουν εδώ οι ικανοί και οι άξιοι που κατά κύματα τις μέρες τούτες μεταναστεύουν για να βρουν την τύχη και την προκοπή τους στο εξωτερικό.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
