Το ένα τρίτο της ευρωζώνης ευρίσκεται στην εντατική. Η Ιταλία και η Ισπανία είναι η τρίτη και η τέταρτη μεγαλύτερες χώρες, με 28% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Προσθέστε και 6% για Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία και έχετε ένα κοκτέιλ προβλημάτων που οι αγορές δεν μπορούν να χωνέψουν.
Αλλά όταν το ένα τρίτο νοσεί, δεν χρειάζεται κανείς να είναι ιδιαίτερα σοφός για να έχει ανησυχίες για την πιστοληπτική ικανότητα ολόκληρης της ευρωζώνης. Ως πότε μπορεί κάποιος επενδυτής να θεωρεί πως τα γερμανικά ομόλογα έχουν μηδενικό ρίσκο, όταν οι τράπεζες της ευρωζώνης είναι στενά δεμένες με τα κρατικά ομόλογα και τα δάνεια που έχουν δώσει η μία στην άλλη και όλες μαζί στις κυβερνήσεις τους; Ως πότε μπορεί να περιμένει πως η πραγματική οικονομία των δύο ισχυρότερων χωρών, Γαλλίας και Γερμανίας, θα παραμείνει αλώβητη;
Ταυτόχρονα μπαίνουν ζητήματα πολιτικής επιβίωσης της Eνωσης. Το πρόσχημα ότι δεν απειλείται η διατήρηση της πολιτικής ένωσης, αλλά απλά νοσεί μόνο η νομισματική ένωση δεν ισχύει πλέον. Η Ευρώπη με την παρούσα μορφή της μάλλον έχει τελειώσει, διότι τελείωσε ο χρόνος των ενδιάμεσων λύσεων. Στις αρχές του τρέχοντος έτους φαινόταν εφικτό το σχέδιο να περιορίσουν και να ελέγξουν την κρίση των χρεών, με κάποιους «έξυπνους» χειρισμούς και να περιορίσουν τη ζημιά στις μικρές οικονομίες, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Για το υπόλοιπο της ευρωζώνης σχεδίαζαν ένα «συνετό» πλαίσιο φορολογικών μέτρων, λιτότητας και δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων για να πετύχουν τον έλεγχο της κρίσης. Δεν τους βγήκε όμως. Αυτό δεν είναι πλέον μυστικό.
Αύριο –για μία ακόμη φορά– οι ηγέτες της ευρωζώνης θα πρέπει να απαντήσουν συγκεκριμένα. Ας ελπίσουμε πως δεν θα ξανακούσουμε μία επανάληψη από παλαιότερες υποσχέσεις, όπως «θα κάνουν ό,τι χρειάζεται» για να σώσουν το ευρώ. Οι αόριστες προτάσεις, οι σκληρές προτροπές χωρίς αντίκρισμα και η τιμωρητική γλώσσα προς τα «κακά παιδιά» της Ευρώπης θα είναι μια κακόγουστη φάρσα αν παιχθούν από την παλιά κασέτα. Θα αποτελέσει έκπληξη αν και πάλι δοθεί παράταση για συνέχιση της ίδιας πολιτικής που τρέχει άσκοπα επί ενάμιση χρόνο τώρα.
Η ώρα έχει φθάσει για συγκεκριμένες και μετρήσιμες ενέργειες που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη των αγορών και θα εξαλείψουν από το προσκήνιο τις δημόσιες διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών και των κεντρικών τραπεζιτών. Η πιο αισιόδοξη πρόβλεψη για τη σύσκεψη κορυφής της Ε.Ε. είναι: (α) απόφαση για δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας και (β) απόφαση για τριπλασιασμό της δανειοδοτικής ικανότητας του ευρωπαϊκού μηχανισμού μέχρι 1.500 δισ. (ενάμισι τρισ.) ή ακόμη και μεγαλύτερο ποσό. Θυμίζουμε πως τα κρατικά ομόλογα που είναι στα χέρια τραπεζών ανέρχονται σε 2,1 τρισ. περίπου, όπως έδειξε το πρόσφατο στρες τεστ. Μόνο τέτοια ποσοτικά στοιχεία μπορούν να δείξουν πως η Ευρώπη είναι ενωμένη και αποφασισμένη να αντιμετωπίσει κάθε επίθεση στη δομή και τη λειτουργία του κοινού νομίσματος. Oλα είναι στα χέρια μιας φούχτας πολιτικών και ενός τραπεζίτη. Οι αναλυτές λένε πως οποιαδήποτε αναβολή –ακόμη και μέχρι τον Σεπτέμβριο– θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Iδωμεν σε μερικές ώρες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
