Το θέμα είναι αν θα τα δουν κι οι Γερμανοί πολίτες που θα προσέλθουν στις κάλπες. Δύσκολο, παρ’ ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Συνήθως προηγείται ο θάνατος εκείνου που ελπίζει… Του απλού ευρωπαίου πολίτη, πιο συγκεκριμένα, που πίστεψε κάποτε (ίσως και να πιστεύει ακόμα) πως η ΕΕ θα ήταν η Ευρώπη των πολιτών που θα προστάτευε τα κοινωνικά κεκτημένα και τις δημοκρατικές ελευθερίες του.
Όμως, το «πάθημα» της Ελλάδας δεν αφήνει αμφιβολίες για το τι μέλλει γενέσθαι. Το άπληστο «κεφάλαιο» (το χρηματοπιστωτικό, όχι το «παραγωγικό» για να μην παρεξηγηθούμε) έδειξε το αποτρόπαιο πρόσωπό του, αλλά και τις ανεξάντλητες δυνάμεις του. Έδειξε την ικανότητα του να σμπαραλιάζει κάθε κρατική ή εθνική αντίσταση – εφόσον η έννοια της αντίστασης υφίσταται στις σημερινές πολιτικές ηγεσίες…
Δυστυχώς, οι Έλληνες θα υποστούν πρώτοι απ’ τους Ευρωπαίους, τις επιπτώσεις του πειράματος των «ελεύθερων αγορών» και της «παγκοσμιοποίησης», ενάντια στην ευρωπαϊκή συνοχή.
Όσο για την τύχη της κας Μέρκελ στις επικείμενες εκλογές; Χαμένη ή κερδισμένη μικρή σημασία θα έχει επί του παρόντος. Τη δουλειά της την έκανε. Πυροβόλησε καίρια την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη…