Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος επανέρχεται στην Παιδεία. Στην σκόπιμη και συστηματική υποβάθμιση που την οδηγεί διαχρονικά το πολιτικό σύστημα, προκειμένου να διαχειρίζεται πελάτες και όχι πολίτες. Πρόκειται για διαρκές έγκλημα για το οποίο ουδείς μιλά. Ούτε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι…
“Η Παιδεία είναι το ισχυρότερο όπλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο”, Νέλσον Μαντέλα
Τελευταίοι σε έρευνα και ανάπτυξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έσχατοι σε καινοτομίες και εφευρέσεις στον χώρο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Μεταξύ των τελευταίων σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα στην Δύση. Και το ερώτημα είναι: γιατί;
Το κακό ξεκινά από την (μη) Παιδεία
Η απάντηση δεν είναι ούτε μονοσήμαντη, αλλά ούτε και επιδεκτική υπεραπλουστεύσεων. Το κακό ξεκινά από την εκπαίδευση. Διαχρονικά, ουδέποτε αντιμετωπίστηκε με την απαραίτητη σοβαρότητα. Η Παιδεία δεν είναι μία μικρή υπόθεση. Και βεβαίως δεν περιορίζεται στο να γνωρίζει κανείς γραφή και ανάγνωση. Αυτό είναι το ευκολότερο. Τα δύσκολα έρχονται όταν ο γνωρίζων γραφή και ανάγνωση πρέπει να μάθει να μαθαίνει. Δηλαδή να θέτει ερωτήσεις.
Στο επίπεδο αυτό, τα πράγματα περιπλέκονται. Διότι η γνώση και η μόνιμη αναζήτηση των πηγών της δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης της κριτικής σκέψης. Ανθρώπινη ιδιότητα που δεν είναι πάντοτε ευχάριστη. Αντιθέτως, θα λέγαμε ότι στους πολιτικούς είναι μάλλον δυσάρεστη. Άρα, γιατί να την καλλιεργήσουν; Περισσότερο από πολίτες, οι πολιτικοί ψάχνουν όλο και περισσότερο για πελάτες. Και οι πιο αυταρχικοί από αυτούς θέλουν υπηκόους.
Υπό αυτή την έννοια, η δημοκρατικότητα ενός πολιτικού συστήματος κρίνεται σε μεγάλον βαθμό από την υφή και την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχει. Σημαντικές, από την άποψη αυτή, είναι οι επισημάνσεις του καθηγητή κ. Δονάτου Παπαγιάννη. Διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Και σε άρθρο του στα Νέα της 30ης Αυγούστου, έγραφε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα εξόχως αποκαλυπτικά της σημερινής κατάστασης στην παιδεία μας:
Τι λένε κάποιοι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι
“Ελάτε να βαθμολογήσουμε από κοινού τα γραπτά της εξεταστικής του Σεπτεμβρίου. Θα φρίξετε. Θα αναρωτηθείτε: μήπως πρόκειται για ειδική περίπτωση; Σάς διαβεβαιώνω: Πρόκειται για τον κανόνα… Θα ανατριχιάσετε. Υποψήφιοι για το μεταπτυχιακό τμήμα δυσκολεύονται να αρθρώσουν στα γραπτά τους μία ολοκληρωμένη λογική πρόταση. Ενώ η όποια επιστημονική σκέψη ή είναι ανύπαρκτη ή είναι προφανώς αποτέλεσμα παπαγαλίας…
…Ελάτε όμως να διαβάσουμε τα αποτελέσματα για τις βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ –ΤΕΙ που μόλις ανακοινώθηκαν. Θα διαπιστώσετε μία πολύ σημαντική ρίζα του κακού. Στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Ηπείρου εισήχθησαν υποψήφιοι με 3.034 μόρια (η γενική εικόνα είναι η ίδια για την πλειοψηφία των εισαγομένων στα ΤΕΙ αλλά και σε πολλά ΑΕΙ). Επιλέγω όμως να παρουσιάσω το συγκεκριμένο ΤΕΙ γιατί το εν λόγω Ίδρυμα βρίσκεται σε διαδικασία “πανεπιστημοποίησης” σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Το “χαρτί” για το Δημόσιο
…Ο φοιτητής που εισάγεται με μέσον όρο 3 είναι πραγματικά αγράμματος. Πικρή αλλά αδυσώπητη πραγματικότητα. Δεν πρέπει να οδηγηθεί στην βάσανο των σπουδών. Γιατί προφανώς δεν το μπορεί. Αυτός ο φοιτητής όμως θα είναι σε τέσσερα χρόνια επί πτυχίω στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σε δόξα του αξιότιμου υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου, των ελληνικών ΑΕΙ αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, που το μόνο όνειρο που την καθοδηγεί είναι το “χαρτί” για τον κλώνο της. Το ασφαλές διαβατήριο για μία θέση στον δημόσιο τομέα. Η αριστεία στον κολοφώνα της. Οι μεταρρυθμιστές της ανωτάτης παιδείας που την οδηγούν με φουσκωμένα τα πανιά πολύ πιο πίσω από την δεκαετία τού 1980.
…Εκείνο που με θλίβει δεν είναι ο κ. Γαβρόγλου, ούτε η ελληνική κοινωνία. Κάθε γονιός έχει άλλωστε το δικαίωμα να ονειρεύεται το καλύτερο για τα παιδιά του. Οι διοικήσεις των ΑΕΙ, όμως, δεν έχουν να πουν κάτι για αυτόν τον ευτελισμό της ανωτάτης παιδείας; Για τον ευτελισμό της αριστείας; Πώς είναι δυνατόν να δημιουργούνται εν μία νυκτί πανεπιστήμια χωρίς κανέναν σεβασμό στα ακαδημαϊκά κριτήρια; Γιατί σιωπούν; Δεν έχουν να πουν κάτι επί του εγκλήματος που διαπράττεται;”
Όχι, κύριε καθηγητά. Οι συνάδελφοί σας δεν έχουν τίποτε απολύτως να πουν. Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς είναι μέρος και συνένοχοι ενός πολιτικού συστήματος που απέναντί του θέλει σανοφάγους. Όχι υπεύθυνους πολίτες, ικανούς να κρίνουν ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ ιδεοληψίας και πραγματικότητας. Γιατί τότε τρεις Έλληνες στους δέκα δεν θα πίστευαν ότι ψεκάζονται…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
