Για την κυβέρνηση το πολιτικό σκέλος των εκλογών έκλεισε οριστικά το βράδυ της Κυριακής. Το είπε ο Γιάννης Ραγκούσης. Αν ο υπουργός Εσωτερικών εννοεί πως η σημασία των εκλογών ήταν η καταγραφή της πολιτικής απαξίωσης των πολιτών τόσο ως προς τη διαδικασία, όσο και ως προς το πολιτικό σύστημα ευρύτερα, έχει απόλυτο δίκιο. Η νέα πολιτική πραγματικότητα στη χώρα θέλει τους Έλληνες να αποπολιτικοποιούνται. Το υψηλό ποσοστό αποχής – που ίσως υπερβαίνει το 40% – είναι άλλη μια ένδειξη …σύγκλισης με το ευρωπαϊκό και αμερικανικό γίγνεσθαι. Συνιστά δε άλλη μια βεβαιότητα ότι το πολιτικό παιχνίδι στο εξής θα διεξάγεται από λίγους και θα αφορά λίγους περισσότερους – αν και θα επηρεάζει τη ζωή πολλών περισσότερων.
Στην εποχή του μνημονίου και της απόβασης των ακριβοθώρητων στελεχών της τρόικας στα περίχωρα της Ακροπόλεως, ο πολιτικός οίστρος θα αποτελεί ενασχόληση για επαγγελματίες και το πολιτικό κουτσομπολιό απέριττη πολυτέλεια για συνταξιούχους ή αργόσχολους. Για τους υπόλοιπους “τα κεφάλια κάτω” και εργασία. Ο χρόνος για βαθυστόχαστες και βαρύγδουπες πολιτικές αναλύσεις απλά δεν (θα) περισσεύει.
Ως εκ τούτου, με μια ελαφρά παράφραση της αναφοράς Ραγκούση θα μπορούσε να διαγνώσει κανείς μια προφητεία, αλλά και μια ωμή διαπίστωση. Ότι μετά τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου το πολιτικό σκέλος της Δημοκρατίας εξασθένισε. Εκτός απ’ τον πολιτικό λόγο που εξέλειπε από καιρό, πλέον αρχίζουν να μειώνονται και οι ακροατές του. Θα τολμούσε κανείς να πει ότι η πλήρης “αμερικανοποίηση” της ελληνικής κοινωνίας τείνει να γίνει γεγονός.
Όσο κι αν ακούγεται ενοχλητικό – στους κατά τα άλλα αντιφατικούς Έλληνες που από τη μια απορρίπτουν τον αμερικανικό τρόπο ζωής, αλλά απ’ την άλλη τον καταναλώνουν σε όλες του τις εκφάνσεις – η ελληνική κοινωνία εναρμονίζεται με την αμερικανική. Κι εδώ τα τηλεοπτικά “σκουπίδια” αυξάνονται. Κι εδώ καλλιεργούνται εντόνως φοβικά σύνδρομα. Κι εδώ παρατηρείται άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Κι εδώ παρατηρείται η υπεροχή του Εγώ έναντι του Εμείς. Κι εδώ οι έννοιες κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνικό κράτος αποκτούν μια θεωρητική-ρητορική διάσταση. Κι εδώ οι “κανόνες της αγοράς” (ενίοτε σκληρής) επικρατούν. Κι εδώ οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι πολλαπλασιάζονται στο όνομα μιας “ανάπτυξης” που ακούγεται ως προϋπόθεση ευημερίας με ακριβό τίμημα.
Το πολιτικό σκέλος των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου έκλεισε προτού καν ανοίξει. Δε χρειαζόταν να μην πάνε στις κάλπες οι μισοί και πλέον ψηφοφόροι για να γίνει αντιληπτό. Η απάθεια, αν όχι η αποστροφή, με την οποία πλέον οι πολίτες αντιμετωπίζουν κάθε εκλογική διαδικασία, το επιβεβαιώνει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
