ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι μαζί με την οικονομική κρίση, η χώρα αντιμετωπίζει και κρίση του πολιτικού συστήματος. Το ερώτημα είναι αν οι δυο κρίσεις που εκδηλώθηκαν ταυτόχρονα, τροφοδοτώντας ουσιαστικά η μία την άλλη, θα ακολουθήσουν μελλοντικά παράλληλη πορεία.

Η επιβολή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος από τους δανειστές επιβεβαιώνει μια τάση απεξάρτησης της μιας από την άλλη κρίση – όσο κι ανεδαφικό κι αν φαντάζει κάτι τέτοιο. Άλλωστε, όπως κατ’ επανάληψη έχει επισημανθεί από τη στήλη, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε εργαστήρι πειραμάτων του “προηγμένου καπιταλισμού” που θέλει σημαντικό μέρος της πολιτικής εξουσίας να μεταβιβάζεται σε πολυεθνικούς κολοσσούς και ισχυρά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με ισχνή κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση.

Η εμμονή της Τρόικας στην υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος οφείλεται στην πεποίθηση των δανειστών πως οι όποιες οικονομικές-επιχειρηματικές-τραπεζικές επιλογές και αποφάσεις θα πρέπει να απαλλαγούν από τον ασφυκτικό έλεγχο των συντεταγμένων κρατικών θεσμών και η διαδικασία της “οικονομικής ανάπτυξης” να αυτονομηθεί από τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις και επιρροές. Δεν είναι τυχαίο που οι δανειστές θέλησαν και επέβαλλαν ως ένα σημαντικό βαθμό, να διασφαλίσουν την ομαλή εφαρμογή του προγράμματος, ανεξαρτήτως του κόμματος ή του συνασπισμού κομμάτων που θα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της απάλειψης διάταξης του εφαρμοστικού νόμου που έδινε στη Βουλή τη δυνατότητα (χωρίς αυτό να είναι υποχρεωτικό) να κυρώνει τις συμβάσεις αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας που θα συνάπτει το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, το οποίο θα επιφορτιστεί την εφαρμογή του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Όπως χαρακτηριστική είναι και η απάλειψη διάταξης που έδινε στο Ταμείο τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί το προϊόν από την έκδοση ομολογιών για να αποκτήσει ομόλογα του Δημοσίου από την πρωτογενή ή δευτερογενή αγορά, καθώς και εκείνης να ανταλλάσσει ομολογίες έκδοσης του Ταμείου με ομόλογα του Δημοσίου ή παροχής εγγύησης υπέρ ομολογιακών και άλλων δανείων του Δημοσίου.

Με τον τρόπο αυτό, η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα μπορεί να γίνει τάχιστα, χωρίς να υπόκειται ούτε υπό τους συνήθεις γραφειοκρατικούς περιορισμούς, ούτε και να επηρεάζεται από τον πρόσκαιρο πολιτικό καιροσκοπισμό του εκάστοτε κόμματος που είτε θα κυβερνά, είτε θα αντιπολιτεύεται.

Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο είναι αν η παραπάνω διαδικασία θα ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο. Όμως, η όποια εκτίμηση δεν μπορεί παρά να έχει στοιχεία υποκειμενισμού, όσο υποκειμενική μπορεί να είναι κι η διαπίστωση ότι η πελατειακή αντίληψη του κράτους δεν αλλοίωσε το χαρακτήρα του κράτους δικαίου και πρόνοιας που υποτίθεται υπηρέτησε το μεταπολιτευτικό μοντέλο ανάπτυξης…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου