Η Κέλλυ Κοντογεώργη γράφει για την ζωή που έχει αλλάξει εξ ολοκλήρου από την ημέρα που έκανε την εμφάνιση του ο φονικός ιός. Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Όλα έχουν πάρει άλλη τροπή, άλλη διάσταση και άλλη γεύση. Πικρή, με τόσες χιλιάδες θύματα ανά την υφήλιο. Κάποια πράγματα έχασαν το νόημα τους.
Μένουμε σπίτι
Άλλα, απέκτησαν νέα σημασία. Ω τι θαυμαστός κόσμος μπαμπά! Θα μπορούσε να αναφωνήσει ένα παιδί που βλέπει την καθημερινότητα του να “συρρικνώνεται”.Θαυμαστός, ναι! Θαυμαστός γιατί αναγκαστήκαμε να κατεβάσουμε ταχύτητα. Να “Μένουμε σπίτι” και να ζήσουμε σε συνθήκες big brother. Να επιστρέψουμε σε μια εποχή, που η σύγχρονη κοινωνία την έχει σβήσει, την έχει προσπεράσει.
Γιατί; Γιατί, έτσι είναι η εξέλιξη του κόσμου, της ανθρωπότητας. Γιατί έτσι είναι δομημένες οι κοινωνίες μας. Πάνω σε εφήμερες υλικές ανάγκες, εικονικής πραγματικότητας. Γιατί είναι πιο εύκολο και πιο ξεκούραστο να απουσιάζεις, να ξεφεύγεις, να επιτηρείς από μακρυά, παρά να είσαι παρόν. Να είσαι εκεί. Να ζεις και να παρατηρείς κάθε στιγμή του “τώρα” σου. Τώρα κάτι, μας υποβάλει σε αναγκαστική ακινησία.
Κατ’ οίκον περιορισμός και remote working
Δύσκολο ναι. Όχι όμως αξεπέραστο. Είναι αλήθεια πως το κυκλοφορείς όλη μέρα με την φόρμα ή τις πυτζάμες. Να εργάζεσαι από το σπίτι με remote working. Να βρίσκεις τρόπους να απασχολήσεις τα παιδιά σου δημιουργικά. Και όχι μπροστά σε μια οθόνη παρκαρισμένα, είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα και φυσικά δύσκολο εγχείρημα.
Αν το αναλογιστείς, έχουμε επιστρέψει στο παρελθόν. Μέσα σε λίγες εβδομάδες έχουμε γυρίσει στην δεκαετία του΄80. Στον χρόνο και στον τρόπο ζωής, μιας άλλης εποχής! Λες και ολόκληρος ο κόσμος πρωταγωνιστεί σε ταινία καταστροφής του Σπίλμπεργκ.
Η απειλή του covid-19
Στο λυκαυγές του 2020 μια αόρατη απειλή, απειλεί την ανθρωπότητα. Απειλεί τις ζωές μας. Απειλεί όλα όσα έχει χτίσει και κατακτήσει ο σύγχρονος άνθρωπος. Και όπως στις ταινίες, έτσι και στη ζωή οι κύκλοι κλείνουν για να ανοίξουν νέοι. Φαίνεται ότι τώρα ανοίγει ένας κύκλος που κάτι θέλει να μας διδάξει.
Κάτι πρέπει μάθουμε από το σενάριο επιστημονικής φαντασίας που ζούμε. Να αφυπνιστούμε. Να εξέλθουμε από την ύπνωση της παντοδυναμίας μας και εκτιμήσουμε το ένα και μοναδικό αγαθό …την ζωή. Ίσως θυμηθούμε πως μεγαλώσαμε εμείς, η γενιά του ΄74. Σε τι περιβάλλον, σε ποιο σπίτι, σε τι γειτονιά, σε ποια καθημερινότητα. Με ποιες αξίες, με τι προτεραιότητες! Στην εποχή της ευημερίας του ανθρώπου όχι της τεχνολογίας, των social media, των mobile freak.
Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω;
Μπορούμε να εκτιμήσουμε ξανά όλα όσα έχουμε υποτιμήσει; Πιστεύω πως ναι. Μερικές φορές χρειάζεται να κάνεις δυο βήματα πίσω… για να προχωρήσεις. Μπορούμε να επιστρέψουμε στις ρίζες, που έχουν ξεραθεί πια μέσα μας, να ποτίσουμε τις αποστραγγισμένες σχέσεις με ουσία και σημασία; Να καταλάβουμε ότι αυτό που κυνηγάμε…μας κυνηγά. Έγκλειστοι μέσα στους οίκους μας γεμάτοι ανησυχία και φόβο δειλό, είναι μια ευκαιρία για νέα αρχή. Ή καλύτερα νέες αρχές! Αυτό θα αφήσει πίσω της η πανδημία. Νέες αρχές για όλους μας σε όλα μας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
