Στα πρόθυρα πανικού λοιπόν, πολιτικοί βάλλουν εναντίον επιχειρηματιών, επιχειρηματίες βάλλουν κατά πολιτικών, πολίτες-εργαζόμενοι βάλλουν εναντίον όλων.
Την Πέμπτη η χώρα θα παραλύσει και πάλι. Χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν και πάλι στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι, αυτή τη φορά για τις ρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό. Μέχρι τότε κάποια νέα δήλωση μεγάλου οικονομικού παράγοντα θα τροφοδοτεί τη σύγκρουση μεταξύ επιχειρηματικής τάξης και πολιτικού συστήματος. Ίσως να γίνει και το αντίστροφο.
Στα πρόθυρα πανικού και οι πολίτες-εργαζόμενοι δεν ξέρουν που να εκτονώσουν την αγανάκτηση και την οργή τους για την απότομη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου που θα υποστούν. Να στραφούν εναντίον των εργοδοτών που τόσα χρόνια τους έδιναν ψωμί; Να στραφούν εναντίον του κόμματος που προ μηνών ψήφισαν, αλλά και πάλι τους απογοήτευσε βλέποντας ότι «δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων»; Να στραφούν εναντίον των συνδικαλιστών που τους εκπροσωπούν. Να στραφούν εναντίον άλλων επαγγελματικών κλάδων που υποτίθεται ευνοούνταν;
Και το χειρότερο. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Η Ισλανδοί τα πέρασαν προ μηνών. Πορτογάλοι κι Ισπανοί αρχίζουν πλέον κι εκείνοι να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο. Οι Ιταλοί το ίδιο. Ακόμα και οι «πλεονασματικοί» Γερμανοί μετά τις νέες εξαγγελίες της Άνγκελα Μέρκελ άκουσαν πως τα εισοδήματά τους θα παραμείνουν για καιρό ακόμα στάσιμα, αν δεν μειωθούν κι αυτά.
Τι συμβαίνει; Ο Ζαν Κλοντ Τρισέ ομολόγησε χθες ότι «ζούμε δραματικές στιγμές», κι ότι «αντιμετωπίζουμε τη μεγαλύτερη κρίση μετά το Β΄ ακόμα και το Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο». Τυχαία η αναφορά στον πόλεμο; Μάλλον όχι. Ίσως να ζούμε τον Α΄ Παγκόσμιο Οικονομικό Πόλεμο. Σε αντιδιαστολή με τον «συμβατικό», δεν σκοτώνει, αλλά εξαθλιώνει και το κυριότερο: ο «εχθρός» είναι αόρατος…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
