Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος παρεμβαίνει στη συζήτηση για την Κεντροαριστερά. Και κάνει έναν σαφή διαχωρισμό από την Κεντροαριστερά που οραματίζεται ο Αλέξης Τσίπρας με εκείνην που έχει τις ρίζες της στο ΚΟΔΗΣΟ και έζησε λαμπρές μέρες τις περιόδους 1995 – 2004 και 2011 – 2015. Μια ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά που έχει ανάγκη και η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά στην Ελλάδα.
Από ιστορικής πλευράς, η Ελλάδα δεν γνώρισε ούτε Διαφωτισμό, ούτε Βιομηχανική Επανάσταση, ούτε πολιτικά κόμματα αρχών. Κατά συνέπεια, δεν αναπτύχθηκαν στη χώρα, από το 1821 και μετά, τα μεγάλα ιδεολογικά ρεύματα που διαμόρφωσαν τα πολιτικά πεδία στη Δυτική Ευρώπη. Το τοπίο αυτό θα μπορούσε να αλλάξει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ποια Κεντροαριστερά και ποια Κεντροδεξιά
Όμως, η κομμουνιστική προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε, πήγαν τη χώρα πολλά χρόνια πίσω. Το ίδιο συνέβη και το 1967, όταν οι συνταγματάρχες κατέλυσαν τη δημοκρατία και απομόνωσαν τη χώρα από το τότε ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Μετά την πτώση της δικτατορίας, ακολούθησε η κυπριακή τραγωδία. Γεγονός που και αυτό επηρέασε τις εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Έτσι, την περίοδο 1974-1981, στη πολιτική ζωή της χώρας κυριάρχησαν δυο προσωπικότητες. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ιδρυτές της ΝΔ ο πρώτος και του ΠΑΣΟΚ ο δεύτερος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλης «βάπτισε» τη ΝΔ κόμμα του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, για λόγους “ευκολίας” επέλεγε τον δρόμο του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού με πρότυπα όλους τους δικτάτορες της Μέσης Ανατολής και του Τρίτου Κόσμου.
ΚΟΔΗΣΟ το εγχείρημα που απέτυχε
Κάποιες προσπάθειες που έγιναν από ιδεολόγους της σοσιαλδημοκρατίας (Γιάγκος Πεσμαζογλου, Αντώνης Δροσόπουλος, Χάραλαμπος Πρωτοπαππάς, Βιργινία Τσουδερού και Νίκος Αργυροπούλος) να δημιουργήσουν έναν πολιτικό φορέα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, συγκεκριμένα το ΚΟΔΗΣΟ, όχι μόνον δεν είχαν σχεδόν καμμιά επιτυχία, αλλά πολεμήθηκαν τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και από την κομμουνιστογενη αριστερά. Τελικά ένα μέρος του ΚΟΔΗΣΟ, από το 1989 και μετά απορροφήθηκε από τη ΝΔ. Όταν ηγέτης της ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Εξάλλου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο καραμανλικός ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός ελάχιστη διαφορά είχε από τις σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές. Ο δε όρος είχε επιλέγει από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για να διευκολυνθεί η είσοδος της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ενόψει της εντάξεως της χώρας στην τότε ΕΟΚ. Ας σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη, το ΕΛΚ ήταν και η πρώτη πολιτική δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο. Θέση που διατηρεί ακόμα.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ιδιαίτερα ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, Σοσιαλδημοκράτες, Χριστιανοδημοκράτες και Φιλελεύθεροι, ελάχιστες διάφορες είχαν και έχουν. Με αποτέλεσμα στη μεταπολεμική Ευρώπη, μέσω της συνεργασίας τους να προκύψει ένα ζηλευτό κοινωνικό-οικονομικό μοντέλο. Αυτό το μοντέλο κατά τον αείμνηστο Ραλφ Ντάρεντορφ, “ήταν ο τετραγωνισμός του κύκλου της ευημερίας, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας”.
Η εν Ελλάδι Ευρωπαϊκη Κεντροδεξιά και η Ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά
Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά, στην Ευρώπη πέτυχαν ένα ιστορικό επίτευγμα για την ανθρωπότητα. Το οποίο σήμερα ναι μεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα προσαρμογής σε νέες συνθήκες, πλην όμως διατηρεί ακόμα αίγλη και δυνάμεις.
Στην Ελλάδα, η ευρωπαϊκού τύπου κεντροαριστερά γνώρισε πολύ καλές ημέρες από το 1995 έως το 2004. Επίσης συνέβαλε με υψηλό κόστος στην αποφυγή άτακτης χρεωκοπίας της χώρας την περίοδο 2011-2015. Αυτή η κεντροαριστερά λοιπόν, είναι σήμερα ελπίδα για τη χώρα. Πολλά στελέχη της διαθέτουν εμπειρία, έχουν υψηλή κατάρτιση.
Κατά κύριο δε λόγο γνωρίζουν τα κυρία ευρωπαϊκά κατατόπια. Τα οποία έχουμε την αίσθηση πολύ σύντομα η χώρα μας θα τα χρειαστεί εκ νέου.
Η σημερινή Ελλάδα, πέρα από τά φούμαρα που της πουλάει ο κύριος πρωθυπουργός, χάνει συνεχώς πόντους στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Και η εξέλιξη αυτή όχι πολύ αργά θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις. Τόσο στην ήδη παραπαίουσα κοινωνική συνοχή της χώρας, όσο και στη θέση της στην Ευρωζώνη. Μια σοβαρή και υπεύθυνη κεντροαριστερά θα μπορούσε να γίνει ο συνδετικός κρίκος μιας ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης με την κεντροδεξιά. Και να την βοηθήσει να απαλλαγεί από στοιχεία της που νομίζουν ότι ο εθνικόλαϊκισμός θεραπεύει πάσαν νόσον…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
