Ο Τάσος Παπαδόπουλος παρομοιάζει την πολιτική που ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας με μπίλια μπιλιάρδου. Αλλού κτυπάει και αλλού στοχεύει. Στην μακρά διαρκείας προεκλογική περίοδο, κτυπάει με παροχές και προσλήψεις. Κι ενώ προαναγγέλει διώξεις των αντιπάλων του ανοίγει την Αναθεώρηση του Συντάγματος που απαιτεί συναίνεση για να εμποδίσει την επόμενη κυβέρνηση να την κάνει.
Στο photo finish ο Τσίπρας κτυπάει με:
Το επίτευγμα της διατήρησης των συντάξεων στα σημερινά επίπεδα.
Με μερικές από τις επιστροφές που εδώ και χρόνια έχουν αποφασιστεί από τα δικαστήρια.
Με την καταβολή ενός μέρους από τα προαναγγελθέντα αντίμετρα.
Με προσλήψεις στο δημόσιο.
Με διώξεις πολιτικών, προκειμένου να εκπληρωθεί το ρηθέν του Ρασπούτιν που έλεγε, στείλτους στο δικαστήριο κι ας αθωωθούν.
Παράλληλα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, ο ένοικος του Μαξίμου αποφάσισε να φέρει τις προτάσεις του κόμματός του στη Βουλή με τις αναθεωρητέες διατάξεις του Συντάγματος. Δυο χρόνια σιωπούσε…
Οι προτάσεις είναι μαθηματικά βέβαιο, εκτός του άρθρου 86, και ενδεχομένως της εκλογής του ΠτΔ, θα πέσουν στο κενό. Δεν πρόκειται να συγκεντρώσουν τους 180 ούτε στην ψηφοφορία αυτής της Βουλής. Ούτε στην επόμενη που θα ακολουθήσει μετά τις εκλογές.
Η συζήτηση για Αναθεώρηση του Συντάγματος
Προς τι λοιπόν η εμμονή σε μια αναθεώρηση χωρίς συναίνεση από την παρούσα Βουλή; Πολλές εκτιμήσεις έχουν γίνει γι αυτή την κίνηση.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι θέλει να κάψει την αναθεώρηση που επιδιώκει η ΝΔ. Κάποιοι άλλοι ότι θέλει να ρίξει στάχτη στα μάτια του σκληρού πυρήνα του. Αυτός θα ικανοποιηθεί με τον δήθεν διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους. Με τα δημοψηφίσματα που μπορεί να διοργανώσει ακόμη και ο …Παναιτωλικός. Και τέλος με το μπλοκάρισμα της αλλαγής του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Όμως η αναθεώρηση το Συντάγματος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Και όσοι κάνουν μικροκομματικά παιχνίδια με αυτή, δείχνουν παντελή έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς. Ο συνταγματικός νομοθέτης δεν ζήτησε τυχαία 180 θετικές ψήφους. Προωθεί την συναίνεση και την επιβάλλει με την θετική ψήφο των 180. Αυτό σημαίνει ότι απαιτεί την συναίνεση περισσοτέρων του κομμάτων.
Ποια συναίνεση όμως όταν όλα αυτά γίνονται σε κλίμα διώξεων. Διώξεις που στοχεύουν όχι μόνο την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά και το κόμμα της Φώφης Γεννηματά. Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να κοντύνει και το ΚΙΝ.ΑΛ. Μια και τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ τον καταλήστευσε και από το 4% εκτινάχθηκε στο 35%.
Μπίλια μπιλιάρδου
Άρα η συνειδητή μη επίτευξη συναίνεσης από την πλευρά της σημερινής πλειοψηφίας, είναι μια μπίλια μπιλιάρδου. Αλλού κτυπάει και αλλού στοχεύει. Στην πορεία της δίμηνης συζήτησης που θα ακολουθήσει θα φανεί που το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Επί της ουσίας τώρα. Οι προτάσεις του δεν αντιμετωπίζουν ούτε την διαπλοκή ούτε την διαφθορά. Και το κυριότερο δεν κινούνται στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι χάνεται μια ακόμη ευκαιρία για να βρει η χώρα τον δρόμο της πολυπόθητης ανάπτυξης.
Γιατί το ζητούμενο δεν βρίσκεται στις ανεδαφικές προτάσεις του τύπου που αναφέρει, ότι η ηλεκτρική ενέργεια παραμένει εσαεί στα χέρια του κράτους, όταν η τεχνολογικές εξελίξεις μπορούν να ανατρέψουν αυτή την πρόνοια, αλλά στο παιχνίδι που παίζεται με την επιχειρούμενη κοροϊδία… Ήδη, τέσσερεις μεγάλες λιγνιτικές μονάδες έχουν βγει στο σφυρί. Και ένα σωρό πάροχοι έχουν μπει στην αγορά, πουλώντας ρεύμα.
Το θέμα της αναθεώρησης έπρεπε εξ αρχής να στοχεύει σε θέματα που μπορούν να ενώσουν. Όχι σε διχαστικές προτάσεις. Βεβαίως ακούσαμε και την άποψη των ιδεολογικών διαφορών. Αυτές ωστόσο, επιστρατεύονται για να δικαιολογήσουν τα μικροπολιτικά παιχνίδια.
Σε λίγο όπως το πάνε θα μας πουν ότι το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε ο Τσίπρας, ήταν αριστερής απόκλισης σε σχέση με τα δύο προηγούμενα, των Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου.
Ο Τσίπρας παραμένει ισχυρός παίκτης
Θα πει κάποιος το αποτέλεσμα μετράει και ο Τσίπρας με τα κόλπα του, παραμένει ένας ισχυρός παίκτης στο πολιτική σκηνικό. Το κακό είναι ότι στον ορίζοντα δεν υπάρχουν οι βέλτιστες προτάσεις. Και οι επιλογές, μολονότι εμφανίζονται πολλές, στην πράξη περιορίζονται ανάμεσα στους δύο μονομάχους. Γιατί πέρα από τα δύο κόμματα ο μπαλαντέρ εμφανίζεται ξεπερασμένος και σε πλήρη αποσύνθεση. Γι αυτό και η προσεχής αναμέτρηση που μπορεί τελικά να γίνει και σε ένδεκα μήνες και σκληρή θα είναι και άκρως πολωτική.
Το καλό είναι πάντως ότι όλα τα κόμματα θα πάρουν μέρος στο δίμηνο διάλογο για την αναθεώρηση. Θα ήταν όμως χρήσιμο να συμφωνήσουν πέρα από το 86 περί ευθύνης υπουργών και στο θέμα της εκλογής του ΠτΔ. Από την στιγμή που συμφωνούν επί της αρχής δηλ. να μην διαλύεται η Βουλή, είναι σχετικά εύκολο να τα βρουν και στην διαδικασία της εκλογής.
Με αυτή την έννοια η αναθεώρηση όπως όλα δείχνουν θα είναι πολύ περιορισμένη. Θα καλύψει ένα ελάχιστο από τα πολλά ζητούμενα. Βεβαίως, παραμένει με ερωτηματικό η περαιτέρω πορεία του σημερινού κυβερνητικού σχήματος. Τα εμπόδια είναι μπροστά της. Η υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών και το νέο σχήμα που θα προκύψει, χωρίς το δεκανίκι του Καμμένου.
Με αυτή την έννοια και με εκλογές για Τοπική Αυτοδιοίκηση και Ευρωβουλή το βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε. Ο Έλληνας εξάλλου τρέφεται από κάτι τέτοια…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
