Σε λίγα εικοσιτετράωρα οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν ποιο δρόμο θ’ ακολουθήσει η χώρα μας. Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες: Από τη μία, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχουν συμφωνήσει και υπογράψει το δεύτερο Μνημόνιο που προσδιορίζει έναν πολύ συγκεκριμένο δρόμο. Αυτόν της σκληρής λιτότητας και της «εσωτερικής υποτίμησης».
Έναν δρόμο δηλαδή, που από τον Ιούλιο θα φέρει νέες οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μειώσεις στον κατώτατο μισθό και φοροεπιδρομή στη μέση ελληνική οικογένεια.
Η συνταγή αυτή, με μαθηματική ακρίβεια, βαθαίνει την ύφεση και τελικά αποσταθεροποιεί την οικονομία, αφού το δημοσιονομικό έλλειμμα διευρύνεται και τελικά η χώρα οδηγείται σε αδυναμία εξυπηρέτησης οφειλών. Υπάρχει, όμως, εναλλακτική πορεία. Η «Κοινωνική Συμφωνία» έχει προτάξει ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που δεν θα ρίχνει τα βάρη μονόπλευρα σε μισθωτούς και συνταξιούχους και στη μέση ελληνική οικογένεια, αλλά θα εγγυάται ότι θα βγούμε από την κρίση όρθιοι.
Με μείωση του ελλείμματος που μπορεί να προκύψει με μέτρα όπως, η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ώστε οι φοροφυγάδες να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν – και έχουμε προτείνει διασταυρώσεις στοιχείων και άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών. Με καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και καθιέρωση ηλεκτρονικών δημοπρασιών στις προμήθειες στο δημόσιο, ανατιμολόγηση φαρμάκων και καθολική επέκταση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
Για να γίνει αυτό, είναι αναγκαίο να αναθεωρηθεί ο στόχος για εξοικονόμηση 11,5 δις ευρώ, τόσο ως προς το ύψος, όσο και ως προς το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής του. Άλλωστε, ο στόχος αυτός σήμερα είναι αδύνατον να υλοποιηθεί, εξαιτίας των υφεσιακών μέτρων που ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχουν υπερψηφίσει.
Περιθώρια για μία εναλλακτική πολιτική υπάρχουν. Όλη η Ευρώπη πλέον έχει αντιληφθεί ότι η πολιτική της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά, και αναζητά άλλον δρόμο.
Προϋπόθεση είναι, επομένως, να στηριχθούν πολιτικές δυνάμεις που και πιστεύουν σε αυτή την προσπάθεια και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Γι’ αυτό στήριξη της «Κοινωνικής Συμφωνίας» στις επερχόμενες εκλογές σημαίνει στήριξη για την ανατροπή του Μνημονίου. Σημαίνει στήριξη μίας ισχυρής φωνής που μπορεί να προτάξει μία συνταγή εξόδου από την κρίση με προοδευτικό πρόσημο.