Ο Δημοσθένης Δαββέτας σημειώνει ότι κοσμοπόλεις συνιστούν την καρδιά του καπιταλισμού. Η διαφορά την εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι πως δεν οργανώνονται όλα γύρω από μια Κοσμόπολη. Αλλά γύρω από ένα δίκτυο από Κοσμοπόλεις.
Τους δυο προηγούμενους αιώνες ο καπιταλισμός οργανώνονταν γύρω από μια Πόλη -Κόσμο που ήταν η καρδιά της. Όπως π.χ. Βενετία, Άμστερνταμ, Λονδίνο, Νέα Υόρκη κλπ.
Είναι σε αυτά τα μέρη που μπαίνουν οι βάσεις της Ιστορίας. Αλλά και της οικονομίας, των τραπεζών, των εμπορευμάτων, των βιομηχανικών καινοτομιών, των αγροτικών νεωτερισμών, των χρημάτων, των πιστωτικών τίτλων κλπ.
Κοσμοπόλεις η καρδιά του καπιταλισμού
Σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης, δεν οργανώνονται πια όλα γύρω από μια Κοσμόπολη. Αλλά γύρω από ένα δίκτυο επικοινωνούντων Μητροπόλεων. Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Σαν Φραντσίσκο, Πεκίνο, Σανγκάη, Τόκυο, Λονδίνο Ντουμπάϊ, Σιγκαπούρη, Μεξικό, Σαο Πάολο κλπ.
Το 2050 υπολογίζεται ότι τα 2/3 της ανθρωπότητας (περίπου 6,5 δισ.) θα ζουν στις Κοσμοπόλεις. Ο αριθμός των πολιτών αυξάνει κατά 200.000 άτομα την μέρα. Θα διπλασιαστεί στην Ασία και θα τριπλασιαστεί στην Αφρική μέχρι τα μέσα του αιώνα μας.
Το Πεκίνο για παράδειγμα μπορεί και να φτάσει τα 110 εκατομμύρια κατοίκους ενώ το Λάγος τα 30 εκατομμύρια. Αυτές οι μεγαλουπόλεις συγκεντρώνουν τα μυαλά και τα χέρια. Συγκεντρώνουν τα πλούτη, τις καινοτομίες αλλά και τις δημόσιες υπηρεσίες. Σε αυτά υπάρχουν τα κέντρα αποφάσεων. Γι αυτό κι είναι πόλοι έλξεως.
Όμως, είναι και μέσα σε αυτές που θα οξυνθούν τα διαφορά ζωτικά προβλήματα.
Από την μια οι πλούσιες περιοχές και κοντά τους από την άλλη οι πάμφτωχες που ως το 2050 πάντα σύμφωνα με τις στατιστικές, θα έχουν πάνω από 2 δισ. ανθρώπων συνωστισμένων.
Αύξηση λοιπόν των ανισοτήτων, δημιουργία γκέτο, επιστροφή στην κλειστότητα των πολιτισμικών κοινοτήτων, προκλήσεις περιβάλλοντος και νέφος, πολεοδομικά ζητήματα, κλιματική υπερθέρμανση, διαχείριση σκουπιδιών, τεχνική βοήθεια γι ανεύρεση νερού. Τόσα και τόσα θέματα που ανά πάσα στιγμή μπορούν να προκαλέσουν μαζικές καταστροφές.
Παράλληλα υπάρχουν ζητήματα ασφαλείας, μαζικής τρομοκρατίας και εγκληματικότητας όπως π.χ. στο Μεξικό, στο Ρίο κλπ. Και βέβαια δίπλα σε αυτά υπάρχουν κίνδυνοι αυταρχισμού εξουσίας. Ενώ κάποιες Κοσμοπόλεις γίνονται πιο ισχυρές από τα ίδια τα κράτη που ανήκουν.
Αλλά και η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για αστυνόμευση, παρακολούθηση και καταδυνάστευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όπως π.χ. συμβαίνει σήμερα στην Κίνα.
Στην ηλικία και την εποχή της παγκόσμιας ιστορίας οι Κοσμοπόλεις είναι πραγματικότητα. Νέες πόλεις θα αναδύονται ή θα αναδομούνται όπως τα οικοσυστήματα. Ελεγχόμενες από την σύγχρονη τεχνολογία, όπως google, η fb. Πόλεις εργαστήρια όπως γίνεται σήμερα στην Καλιφόρνια.
Η τεχνολογία λύνει προβλήματα
Όμως οι νέες τεχνολογίες ή η πληροφορική θα πρέπει να στρέψουν αυτές τις “έξυπνες” πόλεις προς στόχους που θα εξασφαλίσουν την επιτυχία των Κοσμοπόλεων.
Κι αυτοί μεταξύ άλλων είναι:
- οικονομική ανάπτυξη θεμελιωμένη στην καινοτομία και την αξιοποίηση των ανθρωπίνων πηγών,
- ανάπτυξη παιδείας και συστήματος υγείας.
Επίσης εξέλιξη προς πόλεις καθαρές, ασφαλείς, κινητικές. Πόλεις που θα επιτρέπουν σε μεγάλο βαθμό την καθοιονδήποτε δημοκρατικό τρόπο συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις. Αποκεντρώνοντας έτσι και αποφορτίζοντας όσο γίνεται την κεντρική εξουσία.
Το δίκτυο των Κοσμοπόλεων θα ορίσουν εκ νέου την οργάνωση και την ιεραρχία των σημερινών Εθνών. Η σημερινή τεχνολογική ταχύτατη εξέλιξη μας οδηγεί αναπότρεπτα προς τα κει. Αντί να γκρινιάζουμε με δευτερεύοντα ζητήματα ας δούμε το παγκόσμιο παιχνίδι όπως εξελίσσεται. Κι ας γίνουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μέρος αυτής της νέας παγκόσμιας πραγματικότητας. Είναι καλό για μας και τα παιδιά μας.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
