Πρόσφατα στο άρθρο μου, “Εθνικός κίνδυνος μπροστά μας” , μεταξύ άλλων σημείωνα ότι η Ιεραρχία έχει – όπως όλοι μας άλλωστε – κάθε δικαίωμα έκφρασης γνώμης για τα τεκταινόμενα και συνεπώς και στο Σκοπιανό/Μακεδονικό ζήτημα.
(Σ.Σ Βέβαια στην συνέχεια τα μπέρδεψε και τοποθετήθηκε, ως μη όφειλε , ως προς το ζήτημα του συλλαλητηρίου).
Ακόμη ότι κακώς χαρακτηρίζονται ως χουντικές ή ταυτιζόμενες με την Χ.Α οι “παρεμβάσεις”/θέσεις της περί μη συμπερίληψης του όρου “Μακεδονία” στο όνομα της γείτονος χώρας.
Τόνισα δε πως η αναγνώριση ή μη του δικαιώματος εκκλησιαστικής παρέμβασης είναι αλα -κάρτ/κατά το δοκούν και το συμφέρειν κομματικώς.
Άλλοτε είναι επιθυμητή -και εξυμνείται από τους ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ -και άλλοτε καταδικάζεται (όταν δεν συμφωνεί με τις απόψεις τους).
Και -“πριν αλέκτωρ ….” κατέφθασε η δικαίωσή (μου).
Ο κος Πρωθυπουργός επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο για να τον ενημερώσει επί των εξελίξεων και να ανταλλάξουν απόψεις. Άρα; Άρα πολιτικάντικη αρά ανακολουθίας, κυβίστησης αυτοαναίρεσης των εξουσιαστών μας. Αναντίλεκτη απόδειξη αναγνώρισης του δικαιώματος (επονείδιστης;) “πολιτικής” παρέμβασης -ή μήπως πολιτικής παρεμβολής; – της Εκκλησίας;
Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς το πολιτικά αντιδεοντολογικό γεγονός της επίσκεψης του κ. Πρωθυπουργού στον προκαθήμενο της Εκκλησίας για ενημέρωσή του και όχι στις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων, τότε αναγνωρίζεται (από την Κυβέρνηση) ο πρωταρχικός – μήπως και πρωταγωνιστικός ; – ρόλος της Εκκλησίας στα πολιτικά και εθνικά δρώμενα, επίσημα και αδιαφιλονίκητα!..
ΌΤΑΝ Ο ΤΣΊΠΡΑΣ ΖΗΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ Ο ΙΕΡΏΝΥΜΟΣ
Βέβαια δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα – ούτε καν κομματικού επιπέδου υστέρηση – ώστε να μην αντιληφθεί κανείς τον λόγο της κυβίστησης (λέγε με συλλαλητήριο).
(Σ.Σ Ενδεχομένως ο κος Πρωθυπουργός να πήγε μόνον και μόνο για να ζητήσει την ευλογία του κ. κ. Ιερωνύμου εν όψει σοβαρού ζητήματος. Κάτι που αρμόζει /προσιδιάζει σε κάθε θρησκευόμενο άνθρωπο. Οπότε ζητώ συγγνώμη αν τον αδίκησα).
Δεν αποκλείεται – μεσοπρόθεσμα και βάσει της αρχής της ανταποδοτικότητας – να ζητήσει συμμετοχή, παρέμβαση στα εκκλησιαστικά θέματα ο ΣΥΡΙΖΑ. Να παρίσταται δηλ. το Υπουργικό Συμβούλιο στις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου (να δω τον κ. Πρωθυπουργό κάποτε ντυμένο …. παπαδάκι και τους άθεους – κατά δήλωσή τους- υπουργούς του, νεωκόρους, καντηλανάφτες, ψάλτες). Ας το δω και ας πεθάνω αναφωνώντας: “Νυν απολύεις τον ΚΟΜΜΑΤΟΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ δούλο σου Δέσποτα!”
Είναι καλή, ίσως και θεάρεστη η συνεργασία Εκκλησίας και Κυβέρνησης. Αρκεί να κινείται μέσα στα όρια της σοβαρότητας και του μέτρου. Αν όμως η δυσεξήγητη – πρακτικά- “αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμός” ξεπεράσει κάθε όριο τότε (όπως τώρα πχ) οι επιπτώσεις αποκτούν ιλαροτραγική διάσταση.
Αν συνεχιστεί /παγιωθεί αυτή η “ήμερη συνεργασία” /Ιερή Συμμαχία” θα οδηγηθούμε σε μια ιδιάζουσα, πρωτοφανή επικοινωνία – τύπου συγκοινωνούντων δοχείων – με αλληλοπαρεμβάσεις και αλληλοπαρεμβολές εκατέρωθεν – προκειμένου να επιτευχθεί η νοσταλγική αλληλοαναζωογόνηση. Το τελευταίο θα τονώσει (μέχρι … εξαλείψεως) τον αγώνα ένθεων και άθεων αριστερών (και όχι μόνον) για διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, καθώς και τη συνέχιση των φληναφημάτων περί … διακριτών ρόλων μέσα σε ένα δυσδιάκριτο /θολό τοπίο ευδιάκριτης υποκρισίας.
ΥΓ Η παρακαταθήκη μου:
“Αγαπάτε και στηρίζετε αλλήλους με ιερότητα. Αλλά – προς Θεού- να έχετε και ιερό και όσιο = τσίπα- ώστε να αποφεύγετε τον προς εμάς ανίερο διαχρονικό εμπαιγμό σας”.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
