ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥΛΗ, ΜΑΡΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Με ένταση τις τελευταίες μέρες με την μέθοδο των επιλεκτικών διαρροών εμφανίζονται άρθρα τα οποία αναφέρονται στο πόρισμα της ομάδας εργασίας που συνεστήθη από τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα με την απόφασή του της 29.5.2014 (ΑΔΑ: ΒΙΙΨΗ-901) με θέμα: «Σύσταση, συγκρότηση και ορισμός μελών Ειδικής Επιτροπής για τον προσδιορισμό τυχόν (γιατί τυχόν;) ποσού αξιώσεων του Ελληνικού Δημοσίου από τις γερμανικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο». (Παρατήρηση: το τυχόν τι σημαίνει;)
Οι διαρροές – όχι μόνον προς Ελληνικά αλλά και προς τα ξένα ΜΜΕ ρέουν προς την κατεύθυνση της δημιουργίας εντυπώσεων σχετικά με το ύψος στο οποίο έχει διαμορφωθεί η οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα από το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο. Σύμφωνα με τις διαρροές, αυτό κυμαίνεται στα 10-11 δις Ευρώ.
Συμπωματικά το ποσό των 10-11 δις ευρώ, αποτελεί μια μικρή βελτίωση των 9 δις ευρώ, ποσό που, κατά δημοσίευμα του πρακτορείου United Press (http://www.breitbart.com/system/wire/upiUPI-20131006-180252-3914) στις 6 Οκτ. 2013, στο περιθώριο της επίσκεψης του κ. Σαμαρά στις ΗΠΑ, είναι διατεθειμένοι οι Γερμανοί να καταβάλλουν ως “πακέτο” για να διευθετηθεί το όλο Ελληνογερμανικό ζήτημα. Τα δημοσιεύματα αυτά, αποτελούσαν ανακλαστικό γερμανικό “ελιγμό”, μετά το δημοσίευμα της βραβευμένης με Πούλιτζερ Αμερικανίδας δημοσιογράφου Suzanne Daley στους New York Times της 5 Οκτ. 2013 με τίτλο As Germans Push Austerity, Greeks Press Nazi-Era Claims (http://www.nytimes.com/2013/10/06/world/europe/as-germans-push-austerity-greeks-press-back.html).
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η διαρροή σχετικά με το ύψος του ποσού σε προεκλογική περίοδο, συνιστά διαπραγματευτικό ατόπημα και οπισθοδρόμηση στη διαδικασία της διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας
Ελπίζουμε η ανεξήγητη αυτή σπουδή να μη ενεργείται, προκειμένου να δεσμεύσει στο χειρισμό του θέματος τη νέα κυβέρνηση, μετά την διαφαινόμενη κυβερνητική αλλαγή στις επερχόμενες εκλογές .
Ειδικά, το λάθος στο δημοσίευμα της Αυστριακής Der Standard, έγινε αίτια να διαδοθεί άκριτα στα Ελληνικά ΜΜΕ ότι το πόρισμα αναφέρεται σε νούμερο με 15 μηδενικά ή 1,5 τρις δραχμές πράγμα που είναι άτοπο καθότι το 1,5 τρις έχει μόνον 12 μηδενικά. Το ΓΛΚ ήδη από το 2013 αποτίμησε το ύψος του κατοχικού δανείου σε 1,5 τετράκις εκατομμύρια δηλαδή 1000 φορές περισσότερα, στα οποία προσθέτει και τα διαρπαγέντα κατά την αποχώρηση, πράγμα που ανεβάζει τον λογαριασμό σε 2,1 τετράκις εκατομμύρια δραχμές του 1944. Δυστυχώς σ’ αυτή την κουβέντα παραλείπεται η υπόμνηση ότι όλα αυτά τα ιλιγγιώδη νούμερα αναφέρονται στον 5 χειρότερο υπερπληθωρισμό που έχει ποτέ ιστορικά καταγραφεί.
Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν το 1942, μονομερώς στην αιμορροούσα πατρίδα μας, την υποχρέωση να παρέχει όσα χρήματα έκριναν ότι χρειάζονται για τη χρηματοδότηση των πολεμικών τους ενεργειών, επιπλέον των υπέρογκων εξόδων κατοχής.
[quote text_size=”small”]
Το ιδιότυπο αυτό «Ανοιχτό Καταναλωτικό» Δάνειο χωρίς πιστωτικό όριο, χρησιμοποιήθηκε για να χρηματοδοτήσει τις φιλοδοξίες του Άξονα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής (Afrika Korps).
[/quote]
Η απομόνωση του Δανείου από το σύνολο των οφειλών, παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, και ακόμη πιο ανησυχητική είναι η προσπάθεια να επηρεασθεί η κοινή γνώμη με νούμερα που αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της καταστροφής που προκάλεσε ο Πόλεμος και η Κατοχή στην πατρίδα μας.
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία αίσθηση του μεγέθους της οικονομικής καταστροφής που υπέστη η Ελλάδα χρησιμοποιώντας μεγέθη με βάση τους Πίνακες Maddison (Statistics on World Population, GDP and Per Capita GDP, 1-2008 AD Horizontal file, copyright Angus Maddison, university of Groningen).
Επίπεδα ΑΕΠ, σε εκατομμύρια International Geary-Khamis dollars (Int. GK$) του 1990.
Από την παραπάνω σύγκριση των ΑΕΠ των δύο χωρών προκύπτει ότι, κατά την διάρκεια του πολέμου 1939-1945, λαμβάνοντας ως βάση το προπολεμικό ΑΕΠ του 1938, η Ελλάδα έχασε συνολικά 2,5 ΑΕΠ του 1938 ή 47 δις Int. GK$ ενώ η Γερμανία είχε αθροιστικά αύξηση ίση με 0,9 ΑΕΠ του 1938, αν θεωρήσουμε ότι οι δύο οικονομίες παρέμεναν σταθερές στα επίπεδα του 1938. Στην έναρξη του πολέμου η πατρίδα μας είχε μία οικονομία 18 φορές μικρότερη από της Γερμανίας, βγήκε όμως από την κατοχή, το 1944, με μια οικονομία 52 φορές μικρότερη.
Τα ανωτέρω δεν αφορούν στην καταστροφή των υποδομών και των περιουσιών, δημόσιων ή ιδιωτικών, στους θανάτους, στους αναπήρους, στην πτώση των γεννήσεων, στους ομήρους-σκλάβους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κλπ. κλπ.
[quote text_size=”small”]
Η Ελλάδα ξεκίνησε την μεταπολεμική της ανοικοδόμηση χωρίς τη διαγραφή χρεών και το χρεοστάσιο που προέβλεπε η σύμβαση του Λονδίνου του 1953, εργαλεία ανάπτυξης με τα οποία η διεθνής κοινότητα «φιλοδώρησε» την ηττημένη Γερμανία.
[/quote]
Κλείνοντας σημειώνουμε ότι παρατηρείται μία αδικαιολόγητη οπισθοδρομική αποδόμηση του συνόλου των γερμανικών οφειλών, αφού συνειδητά δεν γίνεται λόγος για το στιβαρό πυλώνα των Ελληνικών απαιτήσεων, ως όλου, αφού παραθεωρούνται οι πλέον “πολιτικές”, και ακτινοβολούσες στο σήμερα, αξιώσεις, όπως είναι οι αναγνωρισμένες από το 1946 αξιώσεις μας για τις πολεμικές επανορθώσεις, για την επιστροφή των κλαπέντων, από τα χιτλερικά στρατεύματα, πολιτιστικών θησαυρών, για τις ατομικές αξιώσεις των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, και, τέλος, τη τακτοποίηση των οφειλών της Γερμανίας από το Ελληνογερμανικό Κλήρινγκ πριν το 1944. Η εμμονή στην “τεχνοκρατική” λεγκαλιστική αντιμετώπιση μόνο του Κατοχικού Δανείου, που αποφορτίζει και αποπολιτικοποιεί την Ελληνογερμανική διαφορά, μπορεί να είναι καταστρεπτική για τις Ελληνικές θέσεις.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
