Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ!

Μοίρασε το

Αφού ρητώς επισημειώσουμε ότι ο φόρος αίματος που πρόσφερε ο Ελληνικός Λαός στον αγώνα του ενάντια στο φασισμό και ναζισμό δεν μπορεί να προσμετρηθεί, χρήσιμο είναι να εντοπίσουμε και όλο το φάσμα της «καταλήστευσης» του Ελληνικού Λαού, όπως επισημαίνει ο Ηλίας Βενέζης(1).

Στο παρόν κείμενο αποκαλύπτεται-αναδεικνύεται και μια άλλη κλοπή-λεηλασία, η οποία επιβάλλεται να συμπεριληφθεί στις συνολικές αξιώσεις που δικαιούται να προβάλει η Ελλάδα και που υποχρεούται να αποζημιώσει η ενωμένη (πλέον) Γερμανία.

  • ιδού και οι άλλοι λογαριασμοί-η αρπαγή!

Με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 1940, η Ελληνική Κυβέρνηση (Δικτατορία Μεταξά) ανακοίνωσε στον Πρεσβευτή της Μεγάλης Βρετανίας ότι βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία να αντιμετωπίσει τις πολεμικές δαπάνες και ότι βασιζόταν στη Βρετανική Κυβέρνηση προκειμένου να της παράσχει την «υπεσχημένη»(!) οικονομική βοήθεια.

[quote text_size=”small”]

Οι δαπάνες δε ήταν διπλές: αφενός μεν αφορούσαν σε συνάλλαγμα για την προμήθεια στρατιωτικού υλικού και αφετέρου σε δραχμές για την αντιμετώπιση στο εσωτερικό των έκτακτων πολεμικών αναγκών.

[/quote]

Πράγματι, η Βρετανική Κυβέρνηση προσέφερε βοήθεια, σε πίστωση του Ελληνικού Δημοσίου, που αφορούσε απευθείας οφειλή του Ελληνικού Κράτους η οποία θα αποδιδόταν με τη λήξη των εχθροπραξιών. Αργότερα  αποφασίστηκε να μην αποδοθούν τα πολεμικά αυτά χρέη. Το 1946 η Κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας παραιτήθηκε από την αξίωση αυτή. Άλλωστε, η προσφορά αίματος και υλικών αγαθών του Ελληνικού λαού ήταν υπερπολλαπλάσια της βοήθειας που είχε παρασχεθεί.

Όμως, χάρις στη βοήθεια αυτή έγινε δυνατή η έκδοση νέου χαρτονομίσματος, ενώ ενισχύθηκαν σημαντικότατα και τα συναλλαγματικά αποθέματα της Χώρας. Η συνολική βοήθεια που έδωσε η Βρετανική Κυβέρνηση αφορούσε σαράντα πέντε (45) εκατομμύρια λίρες και πέντε (5) εκατομμύρια δολάρια. Από τις λίρες αυτές τριάντα πέντε (35) εκατομμύρια διατέθηκαν για την έκδοση δραχμών, ενώ τα δέκα (10) εκατομμύρια διατέθηκαν για πληρωμή στρατιωτικών προμηθειών στο εξωτερικό. Συνέβαλαν δηλαδή στην άμυνα κατά του φασισμού-ναζισμού.

Ενταύθα καταγράφονται και τα παρακάτω τα οποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από γερμανικής πλευράς:

Οι Γερμανοί προέβησαν σε αφαίμαξη της Ελληνικής οικονομίας,  με αρπαγή αυτών των χαρτονομισμάτων που είχαν εκδοθεί  στην κάλυψη (2), που όπως προαναφέρθηκε, είχε παράσχει η Κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας. Αυτό που διαφεύγει μέχρι σήμερα δημοσιότητας είναι ότι οι κατακτητές Γερμανοί από το Νοέμβριο του 1943 άρχισαν να πωλούν στην αγορά των Αθηνών (ως εάν επρόκειτο περί …λαϊκής αγοράς!) χρυσές λίρες Αγγλίας και χρυσά εικοσόφραγκα, τα οποία είχαν υφαρπάσει από την Τράπεζα της Ελλάδος, κατά παράβαση κάθε έννοιας του Δικαίου του Πολέμου(3).

  • οι δοσίλογοι-συνεργάτες των Γερμανών-οι άθλιοι που πλούτισαν

Βεβαίως στο «πλιάτσικο» αυτό συνέπραξε μια ελάχιστη μειονότητα συναλλασσόμενων που ήταν προδήλως συνεργάτες των Γερμανών. Οι πλιατσικολόγοι αυτοί «πλούτισαν εν μέσω της γενικής και πρωτοφανούς απαθλιώσεως και δυστυχίας της ολότητος του ελληνικού λαού» (4).

[quote text_size=”small”]

Επίσης, οι κατακτητές με τους εγκάθετούς τους τοποτηρητές Hahn και Volkmer (5) που ήταν εγκατεστημένοι στην Τράπεζα της Ελλάδος, καταλήστευαν τα αποθεματικά της Χώρας. Αξίωναν δε πριν από οποιαδήποτε άλλη πληρωμή να τους παραδοθούν τα ήδη τυπωμένα χαρτονομίσματα για τις ανάγκες των κατακτητών.

[/quote]

Οι προαναφερόμενες καταστάσεις δεν πρέπει να λησμονούνται και δεν πρέπει επίσης να λησμονείται  ότι όλοι όσοι πλούτισαν με χρυσές λίρες την περίοδο της κατοχής έγιναν δισεκατομμυριούχοι την επομένη της απελευθέρωσης, ενώ το εθνικό νόμισμα είχε ευτελισθεί στην κυριολεξία, καθόσον τον Οκτώβριο του 1944, δηλαδή τον τελευταίο μήνα της κατοχής, η κυκλοφορία της δραχμής είχε αυξηθεί κατά οκτώ εκατομμύρια διακόσιες εβδομήντα έξι χιλιάδες φορές(!) και η τιμή της χρυσής λίρας είχε αυξηθεί κατά ένα δισεκατομμύριο εξακόσια τριάντα τρία εκατομμύρια πεντακόσιες σαράντα χιλιάδες φορές!

  • ο κατοχικός «Υπουργός» και ο κατοχικός «Τραπεζίτης»

Πέραν όμως των προαναφερόμενων, υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός Λογαριασμός. Αφορά τη μυστική συνεργασία (6) ανάμεσα στον κατοχικό «Υπουργό» Οικονομικών της Ελλάδας Έκτορα Τσιρονίκο, το Γερμανό πληρεξούσιο και τον τότε κατοχικό «Διοικητή» της Τράπεζας της Ελλάδας Σπύρο Χατζηκυριάκο. Ο Λογαριασμός αυτός αφορούσε στο «εμπορικό clearing». Με τις πράξεις του κατοχικού clearing αυξήθηκε δραματικά η παθητικότητα στο ισοζύγιο πληρωμών σε βάρος της Ελλάδος και υπέρ της Γερμανίας! (7)

Σύμφωνα με συγκεκριμένη μελέτη οι απαιτήσεις της Ελλάδας ανέρχονταν τότε στο εντυπωσιακό ποσό των 1.193.523.372 R.M. Το ποσό δε αυτό οφείλει να καταβάλει η ενωμένη Γερμανία στην Ελλάδα και μάλιστα εντόκως από τον Οκτώβριο του 1944.

  • η διεθνής ευθύνη των κατακτητών

Η αρπαγή από τους κατακτητές των αποθεματικών της Χώρας, η εκποίηση χρυσών λιρών Αγγλίας και χρυσών εικοσόφραγκων σε άτυπη λαϊκή αγορά, το προϊόν της οποίας ενθυλάκωσαν τα διαπιστευθέντα Όργανα των κατακτητών, καθώς και η επιβάρυνση της Ελλάδας εξ αιτίας του κατοχικού clearing στο ποσό των 1.193.523.372 R.M., αποτελούν  αυτοτελείς αξιώσεις (8) πέραν του κατοχικού δανείου και πέραν των επανορθώσεων.

Τις αξιώσεις αυτές οφείλει να διεκδικήσει η Ελλάδα. Στις αξιώσεις αυτές  οφείλει να ανταποκριθεί η ενωμένη πλέον Γερμανία, σεβόμενη τις επιταγές του σύγχρονου νομικού και πολιτικού ευρωπαϊκού πολιτισμού, καθώς και τις πρόνοιες του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1)  Βλ. την ιστορική πραγματεία του Η.Βενέζη, Χρονικόν της Τραπέζης της Ελλάδος –προλογίζει ο Ξ.Ζολώτας, (1955).

(2)  Το χαρτονόμισμα σήμερα εκδίδεται ακάλυπτο. Για τα τεχνικά ζητήματα της νομισματικής κυκλοφορίας όπως π.χ. το Μ3 βλ. Π.Ι.Μηλιαράκης, Μακροσύστημα και Ευρωσύστημα, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, 2009, σελ. 49 και επ.

(3)  Ενταύθα γίνεται αναφορά στη διεθνή ευθύνη της Γερμανίας λόγω άδικου πολέμου (Unjust War).

(4)  Βλ. Η.Βενέζης, οπ. π. σελ. 301

(5)  Για τα ονόματα Ελλήνων και Γερμανών που αναφέρονται στο παρόν κείμενο βλ. Η.Βενέζης οπ.π. από σελ. 97 και επ.

(6)  Βλ. «την από 07 Ιουνίου 1945 Έκθεση του Διευθυντού της Ε’ Διευθύνσεως της Τραπέζης της Ελλάδος», όπως παραπέμπει ο Η.Βενέζης.

(7)  Χρήσιμη είναι η «αναλογία» με τα σημερινά δεδομένα.

(8)  Βλ. F.Mann, The Consequences of International Wrong in International and National Law BY-BIL 1976-77 και R.M.M. Wallace and O.Martin-Ortega, International Law, Sixth Edition, Sweet & Maxwell, 2009,  σελ. 194 και επ.

 

Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα  “ΑΥΓΗ”

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου