Για την αντιμετώπιση της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δώσει τον τόνο, ακόμα και στο εσωτερικό του κόμματός του: “Θα πολεμήσουμε ακόμα κι αν χρειαστεί να ματώσουμε”. Κι αίφνης μόλις το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση άνοιξε τον “χορό” των Εξεταστικών.
Μετά το Νταβός κατάλαβε ότι …αίμα θα πρέπει να χυθεί και από άλλο ένα – εξίσου σημαντικό – μέτωπο, την οικονομία. Ήταν οι μέρες όπου οι κερδοσκόποι κλιμάκωναν την επιθετικότητά τους έναντι της Ελλάδας, όπου ο κίνδυνος για την “απώλεια στήριξης” των Ευρωπαίων εταίρων ήταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά εμφανής. Ήταν οι ώρες όπου οι “ταγοί” της ευρωπαϊκής οικονομίας έδειχναν τον “μονόδρομο των σκληρών μέτρων” στον Γιώργο Παπανδρέου – ως το μόνο τρόπο για να διασώσει κάτι απ’ την χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία.
Κάπως έτσι η μεγάλη απόφαση ελήφθη. Κι ο Παπανδρέου παρά τις συστάσεις αρκετών μελών του υπουργικού Συμβουλίου (εσχάτως σε αυτά προστέθηκε κι ο Θεόδωρος Πάγκαλος) για “ήπια προσαρμογή”, έδωσε το σύνθημα για τη λήψη σκληρών μέτρων. Μέτρα που εξήγγειλε ο ίδιος, χωρίς περιστροφές, χωρίς μισόλογα, χωρίς πολιτικά άλλοθι. Με το διάγγελμά του ο Παπανδρέου πήρα την πολιτική ευθύνη πάνω του.
Φαίνεται να πείστηκε τελικά πως μόνον έτσι η χώρα θα αντιμετωπίσει τις πιέσεις των αγορών, θα γλιτώσει την πτώχευση κι ο ίδιος δεν θα γίνει ο νέος Τρικούπης που επί των ημερών του η Ελλάδα πτώχευσε – φράση που αποδίδεται στο Γιάννη Ραγκούση.
Το κρίσιμο θέμα βέβαια είναι πειστούν κι οι πολίτες για την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων. Κι εδώ μόνον ένας συμπληρωματικός επιθετικός προσδιορισμός μπορεί να ισορροπήσει την κατάσταση και να εξισορροπήσει τις επικείμενες αντιδράσεις. Τα μέτρα δεν αρκεί να είναι σκληρά. Πρέπει να είναι και δίκαια.
Πράγματι, υπάρχει μια σημαντική μερίδα πολιτών που είναι πρόθυμοι να στηρίξουν την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου. Το έχουν αποδείξει εξάλλου, τόσο με την ψήφο τους στις εκλογές, όσο και με τη στάση τους το τελευταίο διάστημα – όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Αν όμως ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του διαψεύσουν τις προσδοκίες τους, τότε η κατάσταση στη χώρα θα εκτροχιαστεί.
Διότι το “μάρμαρο” δεν μπορεί να το πληρώσουν πάλι οι ίδιοι που είναι “εκτός” προς όφελος όλων εκείνων που είναι “εντός” που προκαλούν με τη συμπεριφορά και εξακολουθούν να υφαρπάζουν παχυλές αμοιβές και μεγάλες μίζες απ’ ένα θνησιγενές κράτος – κατ’ επέκταση απ’ τις τσέπες όλων των υπολοίπων.
Η γελοιογραφία είναι του Χρήστου Τολιάδη από το ΔΙΑΔΙΧΤΥ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
