Η οικοδόμηση φιλολαϊκού προφίλ δεν συνεπάγεται απαραίτητα και πολιτικό καιροσκοπισμό! Λογικά, οι πολιτικοί υπάρχουν για να εκπροσωπούν όσο το δυνατό περισσότερες κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές ομάδες και να διαμορφώνουν την πολιτική τους, αποσκοπώντας στον βέλτιστο συμβιβασμό των αντιτιθέμενων συμφερόντων τους.
Από την άλλη βεβαίως, ουδείς αρνείται την ύπαρξη επιλεκτικών σχέσεων ορισμένων πολιτικών με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα – στα οποία και οφείλουν την πολιτική τους ανέλιξη και επιβίωση. Ουδείς ωστόσο εξ αυτών θα την παραδεχόταν ευθέως. Ποσό δε μάλλον θα επιδίωκε να στηλιτεύσει ως πολιτικό καιροσκόπο και δημαγωγό ένα πολιτικό του αντίπαλο που θα αρνούνταν την ιδιότυπη αυτή σχέση.
Η περίπτωση της Λούκας Κατσέλη είναι χαρακτηριστική. Στους λίγους μήνες που το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην εξουσία, η υπουργός Οικονομίας έχει βρεθεί ουκ ολίγες φορές να κατηγορείται για πολιτικό καιροσκοπισμό, εμφανιζόμενη να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και δανειοληπτών έναντι των τραπεζών ή τα συμφέροντα των λιμενεργατών έναντι της κινεζικής Cosco. Η ίδια μάλιστα φαίνεται να μην είδε με κακό μάτι τη φημολογία που την έφερε να υποβάλει την παραίτησή της σε περίπτωση που δεν γινόταν αποδεκτό το νομοσχέδιο που προωθούσε για τους δανειολήπτες και συναντά την ισχυρή αντίθεση των τραπεζιτών.
Άλλωστε, η υπουργός πέραν των αδιαμφισβήτητων γνώσεων της επί των μακροοικονομικών διαθέτει και οξυμένο πολιτικό αισθητήριο – κληροδότημα, ως φαίνεται, απ’ τη μακρά συμβίωσή της με τον Γεράσιμο Αρσένη. Έτσι, είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης βέβαιο πως η άτυπη αντιπαράθεση της με τους τραπεζίτες τής προσθέτει πολιτικούς πόντους. Όπως θα προσέθετε σε κάθε πολιτικό που θα επέλεγε το δρόμο της σύγκρουσης με το χρηματοπιστωτικό σύστημα – το οποίο, στα μάτια της κοινής γνώμης, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη παγκόσμια κρίση.
Η έρευνα που πραγματοποίησε πρόσφατα η γαλλική Le Monde σε Γαλλία και Μ. Βρετανία δικαιώνει εξίσου σε μεγάλο βαθμό την προσανατολισμό της υπουργού, όταν η καχυποψία Γάλλων και Βρετανών για τις τράπεζες, είναι αυξημένη και την ίδια στιγμή η εμπιστοσύνη τους προς αυτές, περιορισμένη. Ίσως, μια ανάλογη καταγραφή των τάσεων της ελληνικής κοινής γνώμης για το συγκεκριμένο ζήτημα να δικαίωνε πολιτικά την Λούκα Κατσέλη.
Όμως, το ζήτημα δεν είναι αν η υπουργός οικοδομεί προς ίδιο όφελος ένα φιλολαϊκό προφίλ, όσο αν η επιλογή της βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Κρίνοντας απ’ τις συζητήσεις που γίνονται παγκοσμίως, είναι σαφές πως το χρηματοπιστωτικό σύστημα με τη σημερινή του μορφή χρειάζεται επαναξιολόγηση – αν όχι εκ βάθρων αναδόμηση. Όπως είναι σαφές πως οποιοσδήποτε πολιτικός επιχειρήσει την αναρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα θα τύχει της στήριξης της κοινής γνώμης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
