Με το φόβο μήπως τελικά επιβεβαιωθεί η ΝΔ και ο Κώστας Καραμανλής που προεκλογικά κατηγορούσαν το ΠΑΣΟΚ για «υποσχεσιολογία», βρίσκονται οι περισσότεροι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Απόδειξη οι επικρίσεις που δέχθηκε – ακόμα κι απ’ τον Πρόεδρο της Βουλής – ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου όταν το μεσημέρι της Τετάρτης ενημέρωσε τα μέλη της Επιτροπής Κοινοβουλευτικού Τομέα Ελέγχου (ΚΤΕ) Οικονομίας για τη φορολογική πολιτική που θα ακολουθήσει.
Το ζήτημα βεβαίως δεν είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό του, σπεύδοντας να καλύψει το κενό που δημιουργεί η αναζήτηση αρχηγού στη ΝΔ. Το ζήτημα είναι να υπάρξει σχέδιο για την αναθέρμανση της οικονομίας με έμφαση την ανάπτυξη και την παραγωγή νέου πλούτου κι όχι νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ απέρριπτε και εγκαλούσε τη ΝΔ που τα πρότεινε.
Υποτίθεται πως το ΠΑΣΟΚ είχε προετοιμάσει κι ήταν έτοιμο να εφαρμόσει εντός των 100 πρώτων ημερών ένα συνολικό σχέδιο αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας. Όσο αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τόσο η γκρίνια θα μεγαλώνει. Γκρίνια που θα συνεχιστεί, ακόμα και στην περίπτωση που η κυβέρνηση πάρει με τη μορφή «έκτακτης εισφοράς» χρήματα απ’ τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες» για να τα μοιράσει με τη μορφή επιδόματος στους πολλούς «μη έχοντες», που στο πρωτοφανές για χώρα της ΕΕ, ποσοστό του 20% βρίσκονται κάτω απ’ το όριο της φτώχειας.
Διότι το ζητούμενο δεν είναι μόνο η αναδιανομή μιας πίτας, έτσι κι αλλιώς μικρής, αλλά η δημιουργία μιας νέας, μεγαλύτερης, πίτας που θα μοιραστεί δίκαια. Αναμφίβολα, η χορήγηση του «επιδόματος αλληλεγγύης» – όσο κι αν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ το χαρακτήρισαν ελεημοσύνη ενός κουλουριού ημερησίως – ενισχύει, τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων, την εντύπωση ότι η κυβέρνηση υλοποιεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Επί της ουσίας όμως δεν είναι παρά «ασπιρίνη στον καρκίνο».