Είναι σε θέση η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τη γεωπολιτική της θέση και να διασωθεί την ύστατη ώρα από την χρεοκοπία; Η κρίση στη Λιβύη ανοίγει ένα “παράθυρο ευκαιρίας” στην Αθήνα – πόσο μάλλον που ο Καντάφι τής αναγνώρισε ρόλο διαμεσολαβητή του με τη Δύση.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Το θέμα είναι αν η Αθήνα έχει την ικανότητα αρχικά, να αναγνώσει σωστά την κατάσταση και εν συνεχεία να χαράξει τη στρατηγική της με τρόπο που να εξασφαλίζει και να προωθεί τα εθνικά της συμφέροντα.
Αναγκαία προϋπόθεση για την αξιοποίηση της ευκαιρίας είναι η αυτοπεποίθηση που δημιουργεί μια χειραφετημένη πολιτική ασφάλειας στην περιοχή. Δεν είναι όμως βέβαιο αν υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα και αποθέματα αυτοπεποίθησης και αποσαφηνισμένη πολιτική ασφάλειας.
Κρίνοντας όμως από τα αποτελέσματα της εξωτερικής πολιτικής που ο σημερινός πρωθυπουργός άσκησε κατά το παρελθόν ως υπουργός Εξωτερικών, περιθώρια αισιοδοξίας υπάρχουν. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει αποδείξει πως μπορεί να κινείται επιδέξια σ’ ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον – απόρροια του πολυκεντρισμού του διεθνούς συστήματος. Και διαθέτει αρκετή εμπειρία για να αντιληφθεί τις διεθνείς τάσεις που διαμορφώνονται, καθώς είναι σε θέση να γνωρίζει και αναγνωρίζει όσοι λίγοι τις διεθνείς ισορροπίες.
Η κρίση στη Λιβύη είναι βούτυρο στο ψωμί του Γιώργου Παπανδρέου. Και δεν χωρά αμφιβολία ότι προτιμά να πολιτεύεται στο πεδίο της εξωτερικής παρά της εσωτερικής πολιτικής όπου η κατάσταση είναι καταθλιπτική. Συνεπώς, ο πρωθυπουργός έχει ουσιαστικό ζήτημα ενασχόλησης που με τους κατάλληλους χειρισμούς θα μπορούσε να ελαττώσει την πίεση που οι δανειστές ασκούν στη χώρα στο οικονομικό επίπεδο.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς πως όσο η “γειτονιά” βρίσκεται σε αναβρασμό, ουδείς εκ των βασικών “παικτών” και για οιοδήποτε λόγο δεν θα ήθελε μια Ελλάδα σε πτώχευση και απόλυτη κατάρρευση. Και μόνο η ιδέα της εκδήλωσης μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής αναταραχής αρκεί για να ενεργοποιήσει τα δυτικά αντανακλαστικά. Όχι γιατί ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας θα αποσταθεροποιούσε το ευρώ. Αλλά και γιατί η αστάθεια στην Ελλάδα θα κλόνιζε ένα σημείο σταθερότητας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, υψίστης στρατηγικής και στρατιωτικής σημασίας.
Συνεπώς, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει όχι μόνο ευκαιρία, αλλά και υποχρέωση να διαπραγματευτεί με τους άμεσα ενδιαφερόμενους (Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ισραήλ) μια οικονομική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους με όρους πολιτικής. Οι εταίροι πρέπει να βοηθήσουν την Ελλάδα να παραμείνει αξιόπιστος σύμμαχος και εταίρος. Διαφορετικά δεν έχει κανένα νόημα να προσφέρει ούτε “καλές υπηρεσίες”, ούτε και “στρατιωτικές διευκολύνσεις” – πληρωμένες μάλιστα από το υστέρημα των Ελλήνων πολιτών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
