Εξέπληξαν το Πανελλήνιο – ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις- οι εμπεριστατωμένες δηλώσεις /αποκαλύψεις του κου Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας σχετικά με τον χρηματισμό των γιατρών του ΕΣΥ. Πληροφορηθήκαμε κάτι που όντως αγνοούσαμε(!).

Τί σόι φιλανθρωπία είναι αυτή; Και με ποιό ηθικό δικαίωμα αποφασίζουν να φτωχύνουν περαιτέρω τους υπόλοιπους για να βρουν χρήματα; Προφανώς η αναδιανομή της φτώχειας επελέγη από τους …φέροντες “αριστερό πρόσημο” ως πρωτόφαντο οικονομικό σύστημα.

Τελικά όλα τα κακά – Τραμπ, ελληνοαμερικανικές σχέσεις, προσφορά από ελληνικής τουλάχιστον πλευράς, γης και ύδατος – μας βρήκαν μαζεμένα, διαβολικά …πλην αγγελοποιημένα! Έκτακτα!

Είναι ευτύχημα πως βαδίζουμε προς αναθεώρηση του κανονισμού του Δουβλίνου σχετικά με τους αιτούντες άσυλο πρόσφυγες. Δεν θα ευθύνονται πλέον για αυτούς οι χώρες / πύλες πρώτης εισόδου. Όπως π.χ. η Ελλάδα και η Ιταλία.

Ο κος Πρωθυπουργός “πήγε με τον ντορό” ακολουθώντας την γνωστή πεπατημένη προηγούμενων ηγετών μας. Και πως θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά όταν η Χώρα προσέρχεται σε διεθνή φόρα / συναντήσεις ως … ικέτης, επαίτης, με ανοιχτές παλάμες και μέτωπα;

Κακώς γίνεται αναφορά σε “αλλαγή φύλου”. Απλώς τίθεται ζήτημα έκφρασης / επιθυμίας / απόφασης ενός ατόμου να δηλώνει τί νομίζει / προτιμά ή αισθάνεται ότι (θέλει να) είναι, και αυτό να αναγράφεται στην ταυτότητά του.

Ο κ. Συρίγος δεν κινδυνεύει από τις “οργισμένες Συλλογικότητες ” αλλά από τους απαθείς (sic) “Αρμοδίως Αναρμόδιους” εξουσιαστές μας. Δικαίωμά τους. Αλλά δεν κάνουν για την δουλειά. Αν μάλιστα συνεχίσουν, τότε καθίστανται, όχι μόνον υπεύθυνοι, αλλά κυρίως – επικίνδυνοι!

Ποιός τελικά από τους δύο ήταν ο κερδισμένος στην Δ.Ε.Θεσσαλονίκης; Ο Κούλης (=από το Κυριακούλης) ή ο Ξούλης (από το Αλεξούλης), όπως κυκλοφορούν με υποκοριστικά στο Διαδίκτυο και έντυπα Μ.Μ.Ε(;). (Σ.Σ αναφέρεται και ο ….Νούλης/Μπούλης, ο συγκυβερνήτης).

“Εν Αρχή ην … οι Αρχές”. Ακολουθούν οι αρπαχτές. Τι έχουν να χάσουν οι αρχικλέφτες και οι αρχιληστές, αφού τους προστατεύουν οι “Ανεξάρτητες Προστατευτικές Αρχές”, οι -συνάλληλες “Επιτροπές”, καθώς και οι “Συνήγοροι /Διαμεσολαβητές”;

Η χώρα αφήνεται στις ορέξεις του εχθρικού … Στρατηγού ανέμου, ο οποίος όπου, όπως κι αν φυσάει, πάντοτε κερδίζει. Ικανοποιεί την αδηφάγο καταστρεπτική του μανία /όρεξη και, αν μας λυπηθεί, κοπάζει. Ή … συνεχίζει!…