Η ιστορία στο Μακεδονικό αποκαλύπτει τη δυσκολία του εγχειρήματος επίλυσης του ζητήματος. Πόσο μάλλον από την κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστερά. Πρώτον γιατί ξεκίνησε την διαπραγμάτευση από το όνομα και δεύτερον, γιατί το παρελθόν της στο ζήτημα είναι βεβαρημένο
Στην πρόσφατη λοταρία για την χρήση των πιστωτικών καρτών «το Ποτάμι» αποκαλύπτει ότι σε 11 κληρώσεις το 2017 στις οποίες συμμετείχαν 6 εκατομμύρια πολίτες, υπήρξαν 29 άτομα που κέρδισαν 2 φορές και 4 άτομα που κέρδισαν 3 φορές.
Οι πολίτες αμείβονται βάσει της παραγωγικότητας που έχουν και όχι βάσει των αναγκών τους. Και αν έχουν δημιουργήσει περισσότερες ανάγκες στον εαυτόν τους τότε θα πρέπει να γίνουν πιο παραγωγικοί. Ακούγεται λίγο σκληρό, αλλά ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Είναι σίγουρο ότι ο Ερντογάν αποδεχόμενος την πρόσκληση της Αθήνας ήθελε να στείλει και ένα μήνυμα προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Μία Ευρώπη που τον έχει μάλλον σε απομόνωση λόγω των δικών του πρόσφατων πρακτικών.
Ίσως από τις μεγαλύτερες μας παθογένειες είναι η συνεχείς υποστήριξη λανθασμένων πρακτικών, πολιτικών και ιδεολογιών προκειμένου να μην έρθουμε στην δύσκολη θέση να παραδεχθούμε τα λάθη μας και τις ενοχές μας.
Η Παιδεία είναι σαν την ιστιοπλοΐα. Και στα δύο ένας λάθος χειρισμός φαίνεται αργότερα. Στην ιστιοπλοΐα μετά από 15 – 20 λεπτά, στην Παιδεία μετά από 15 – 20 χρόνια.
Τα ποσοστά του “δεν υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές”, “κανένας κατάλληλος για πρωθυπουργός” και τα ποσοστά της αποχής, δείχνουν ότι μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, δεν έχει εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και θεωρεί ότι με την αδιαφορία του “νίπτει τας χείρας του”.
Ανεργία επί της ουσίας υπήρχε πάντα. Απλά τότε “λεφτά υπήρχαν” και πληρωνόντουσαν. Προφανώς και υπάρχει αύξηση της ανεργίας αλλά επί της ουσίας είναι σίγουρα μικρότερη από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Και είναι αυτή που οφείλεται μόνο στην μείωση της ζήτησης στην αγορά.
Ένα μεγάλο επενδυτικό σοκ, μπορεί να γίνει μόνο από μεγάλους επιχειρηματικούς οργανισμούς και κοινοπραξίες τους διεθνούς κεφαλαίου, με σκοπό το κέρδος. Μας αρέσει δεν μας αρέσει μόνο έτσι γίνεται.
Ο Κώστας Αγγελάκης σημειώνει ότι τα κομουνιστικά καθεστώτα απέτυχε διότι η ανυπαρξία κινήτρων και ανταγωνιστικότητας μεταξύ των ανθρώπων έφερε ισοπέδωση των αξιών και μια στασιμότητα της κοινωνίας όσον αφορά στα ζητήματα εξέλιξης και προόδου.
