Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει πως βιώνουμε μια επικοινωνιακή διακυβέρνηση, που έχει σαν στόχο να συγκεράσει, αντιφάσεις, διαψεύσεις, οπισθοχωρήσεις και να καλύψει όλες τις αδυναμίες προσέγγισης της πραγματικότητας.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει πως η νέα κυβέρνηση, αφού διασφαλίσει τα χρηματοδοτικά «νώτα» της, θα έρθει αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη πρόκληση που δεν είναι άλλη από την ποιότητα διακυβέρνησης που μπορεί να τη διαφοροποιήσει ουσιαστικά από τους προηγούμενους.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει ότι το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην ενδοχώρα, είναι εξόχως ευνοϊκό για τη νέα κυβέρνηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση, υπό καθεστώς εσωστρέφειας, αδυνατεί να αρθρώσει πειστικό κριτικό λόγο.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου επισημαίνει πως μπορεί να ενόχλησε αρκετούς κομματικούς και στελέχη η απότομη προσγείωση του ΣΥΡΙΖΑ στη ζοφερή πραγματικότητα, ωστόσο την πλειοψηφία των πολιτών που το μόνο πλέον που ζητά είναι φρένο στον κατήφορο.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει πως η πορεία προς την εθνική αυτογνωσία είναι δύσκολη, επώδυνη και με πολλά πισωγυρίσματα, έτσι που να φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις το πρόσημο να μοιάζει περισσότερο αρνητικό.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει ότι η νέα κυβέρνηση εξελέγη γιατί παρουσίασε στους πολίτες μια άλλη εκδοχή της λύσης που θεωρεί τη λιτότητα τοξικό δηλητήριο για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει πως ακόμη και οργανισμοί, ναοί του καπιταλισμού όπως το ΔΝΤ, ή οίκοι αξιολόγησης και επενδυτικοί όμιλοι, αλλά και κορυφαίοι φιλελεύθεροι πολιτικοί, μιλούν για την διεφθαρμένη πολιτική και επιχειρηματική ελίτ.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου σημειώνει πως αν δεν ήταν τόσο κρίσιμοι οι καιροί για το μέλλον όλων μας, η κατάσταση που εμφανίζουν κάποια από τα πάλαι ποτέ μεγαθήρια του τύπου – έντυπου και ηλεκτρονικού – θα προκαλούσε γέλια άφθονα.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου επισημαίνει πως μέσα στον λαϊκιστικό καταιγισμό κινδυνολογίας, λεονταρισμών και λασπολογίας, σύνηθες φαινόμενο στην ελληνική πολιτική σκηνή κατά την προεκλογική περίοδο, όποιος προτάξει τη λογική είναι από χέρι χαμένος.