Τέλος προγραμμάτων / μνημονίων δεν υπάρχει. Υπάρχει η τυπική «ολοκλήρωση» του 4ου προγράμματος διάσωσης της ελληνικής οικονομίας που υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015. Το ερώτημα είναι τι γίνεται μετά. Οι παίκτες, τα πλάνα και οι πλάνες είναι εδώ…
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα βαδίζει ανέμελος και με όλη την έπαρση που φέρνει η εξουσία σ’ αυτούς που τη γεύονται για πρώτη φορά. Ο λαϊκισμός και ο αυταρχισμός είναι ο οδηγός για το δικό τους κομματικός κράτος, την ίδια ώρα που κολακεύονται από τα καλά λόγια τύπου Μοσκοβιτσί και Γιουνκέρ.
Όταν ξεσπάσει η κρίση το μαξιλάρι ασφαλείας θα εξαντληθεί πάραυτα. Η χώρα θα τρέχει πανικόβλητη εν μέσω κρίσης να λύσει το πρόβλημα. Θα έχουμε επανάληψη, ως ένα σημαντικό βαθμό, του καλοκαιριού του 2015. Κι ας σημειωθεί ότι η Ε.Ε. δεν θα ανεχθεί νέα ελληνική κρίση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί. Είναι πλέον συστημικός παίκτης. Μόνο που, σε αντίθεση με την σιωπηρή συμφωνία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει να αλλάζει τους κανόνες του παιγνιδιού κατά το δικό του δοκούν. Στη βάση αυτή διαιωνίζει και εντείνει τις παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που τρέχουν κατά Βουλγαρία μεριά. Είναι και οι Ισπανοί, και οι Πορτογάλοι και οι Ιταλοί. Με τη διαφορά, όμως, πως η Ελλάδα παραμένει σε κρίση, μόνη και έρμη.
Η χώρα μας έχει δύο επιλογές. Είτε θα εξελιχθεί σε σύγχρονο κράτος. Είτε θα παγιδευτεί σε περιβάλλον λατινοαμερικανικής αστάθειας και φτώχειας. Και ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η δεύτερη επιλογή είναι η μεγάλη σιωπηρή πλειοψηφία να μιλήσει!!!
Αξιέπαινο και δομημένο το σχέδιο της Ν.Δ. για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Ένας σκληρός κριτής, όμως, θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρίσει το σχέδιο της ΝΔ ως ένα ακόμη πρόγραμμα Θεσσαλονίκης …αλά ΣΥΡΙΖΑ.
Η χώρα είναι καταδικασμένη σε περίπου μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μόνιμη φτώχεια, συνεχή πολιτιστική υποβάθμιση. Στην εμφάνιση ακραίων κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων, σε βίαιες εκρήξεις, σε δημογραφικό μαρασμό, σε παγκόσμια περιθωριοποίηση.
Τα προβλήματα συσσωρεύονται, τα σημαντικά αφήνονται στην τύχη τους και γενικά η χώρα είναι στον αυτόματο. Από ιδεολογία, όμως, πάμε καλά. Ιδεολογία Τσακίδια.
Όποιος θεωρεί πως υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα μνημόνια και στις προληπτικές γραμμές πίστωσης (είναι δύο η PCCL και η ECCL) ας το πει και ας το υποστηρίξει. Στην πράξη σχεδόν δεν υπάρχει τυπική διαφορά. Αυτή είναι η ρεαλιστική προοπτική. Όλα τα άλλα είναι φληναφήματα.
