Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου σκέφτομαι ότι μεταξύ τόσον άλλων εορτών οι οποίες έχουν θεσπιστεί σχεδόν κάθε ημέρα του έτους για να μας θυμίζουν την ύπαρξη του εορταζομένου- του πατέρα, της μητέρας, των ζώων, της γης, κ.τ.λ.- έχει οριστεί και μία ημέρα για να θυμηθούμε τη γυναίκα. Τι πιο φυσικό θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί να τιμούμε την πηγή της ζωής και της διαιώνισής μας;
Παρά το γεγονός όμως ότι δίχως την ύπαρξή μας δε θα υπήρχε καν ζωή, εκτός αν χάριν αστεϊσμού ο άνθρωπος θα μπορούσε να προέρχεται από παρθενογένεση, η με διχοτόμηση του σαν αμοιβάδα- για όλα αυτά βέβαια ίσως κάποια ημέρα η γενετική να δώσει λύσεις για εναλλακτικές μεθόδους αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους- η γυναίκα σε παγκόσμιο επίπεδο βιώνει ακόμη συνθήκες τριτοκοσμικής και τουλάχιστον βάρβαρης αντιμετώπισης.
Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα και σχολίασα το άρθρο του αγαπητού κου Μπουρδάρα, ο οποίος είχε την καλοσύνη να αποτίνει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στο γυναικείο φύλο.
Όπως ανέπτυξα όμως και στα σχόλια μου είναι τουλάχιστον προσβλητικό να μιλάμε για «γιορτή» σε γυναίκες που δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να γιορτάσουν τη σημερινή ημέρα, και πολύ φοβούμαι ούτε να ελπίσουν πως κάποια ημέρα θα μπορέσουν να γιορτάσουν. Παραθέτω λοιπόν στη συνέχεια την απάντηση μου σε σχόλιο στο άρθρο του κου Μπουρδάρα και απευθύνω τις συγκεκριμένες ερωτήσεις σε όλους άνδρες και γυναίκες απλά προς προβληματισμό:
«…..Πιστεύετε στ΄αλήθεια ότι ζούμε σε μια εποχή ισότητας των δύο φίλων; Όταν η ανεργία θίγει σχεδόν κατά διπλάσιο βαθμό τις γυναίκες. Όταν μισθολογικά οι αμοιβές μας υστερούν κατά πολύ απ΄ αυτές των αντρών; Και για να μην το περιορίσουμε τοπικά μια και δεν αφορά η “γιορτή” αυτή μόνον τα ελληνικά δεδομένα, πως θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ισότητα σε γυναίκες οι οποίες σε χώρες της Ασίας και τη Αφρικής δεν έχουν καν το αυτονόητο δικαίωμα να ορίσουν το σώμα τους και υπόκεινται για παράδειγμα σε κλειτοριδεκτομή για να καθάρουν το “βρώμικο” φύλο τους, όταν εκτελούνται δημοσίως και προς παραδειγματισμό επειδή τόλμησαν να αψηφήσουν τις εντολές της οικογένειας τους και επέλεξαν τον ερωτικό τους σύντροφο χωρίς προηγούμενη έγκριση, όταν υποχρεούνται να καλύπτουν όλο το σώμα τους για να μη “σκανδαλίζουν” το αντρικό φύλο, όταν δεν έχουν καμία πρόσβαση σε μόρφωση και εργασία και τόσα άλλα παραδείγματα. Σε ποια χώρα του κόσμου οι άντρες έχουν υποστεί ποτέ μια παρόμοια ταπείνωση και κοινωνικό εξευτελισμό ;…».
Στην τελευταία ερώτηση δύναται να απαντήσει εύκολα ο καθένας. Σε καμία χώρα και ποτέ. Μη φανταστείτε ότι όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν φεμινιστικές κορώνες. Είναι απλά πραγματικά γεγονότα.
Χρόνια μας πολλά…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
