Σίγουρα δεν χρειάζεται κάποιος ειδικές γνώσεις οικονομίας, για να αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία, από το μεταπολιτευτικό πελατειακό κρατικό μόρφωμα.
Και φυσικά δεν υπάρχει εργαζόμενος στοιχειωδώς ενημερωμένος, που να μην είχε στο μυαλό του ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα οδηγούντο σε αδιέξοδο, καθώς όλοι γνώριζαν ότι ξοδεύαμε ως χώρα περισσότερα απ’ ότι παράγαμε. Άρα για τους περισσότερους το αποτέλεσμα αυτής της πορείας, που εφιαλτικά βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, ήταν αναμενόμενο και το περίμεναν «σαν έτοιμοι από καιρό», για να θυμηθούμε τον Καβάφη.
Ο ξαφνικός βομβαρδισμός από δημοσιεύματα, δηλώσεις, απαξίωση της χώρας, όχι πλέον από τα εγχώρια ΜΜΕ, αλλά από τον διεθνή τύπο, είτε μέσω άρθρων έγκυρων σχολιαστών, είτε υποκινούμενων από κερδοσκόπους, δεν άφησαν αμφιβολία σε κανέναν μας για το γεγονός ότι έπεσε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Είναι βέβαιο ότι είτε ο φόβος του δυσοίωνου μέλλοντος, είτε η επίγνωση της κρίσης, προβλημάτισε έντονα τους πολίτες και τους έκανε να επιδεικνύουν, σε μεγάλα ποσοστά, ιδιαίτερη σοβαρότητα και να προσφέρονται μάλιστα να βοηθήσουν, φυσικά με δίκαιο τρόπο, για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή.
Αυτή ακριβώς η επίγνωση του μεγέθους του προβλήματος, έχει κάνει ακόμη και παντοδύναμες συντεχνίες που στο παρελθόν είχαν συνηθίσει να παίρνουν σε κάθε κινητοποίησή τους «κάτι παραπάνω», να βάζουν νερό στο κρασί τους με το φόβο ότι θα βρεθούν απέναντι στο σύνολο της κοινωνίας. Από τον κανόνα φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν κάποιες αμετανόητες φωνές παρωχημένου λαϊκισμού, οι οποίες κόντρα στο συμφέρον του τόπου, ψαρεύουν ανεύθυνα, στα θολά νερά της κολακείας, των ελαττωμάτων του λαού.
Ακούσαμε από τον κ. Τσίπρα να δηλώνει ότι δεν υπήρξε ποτέ κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας και ότι όλη αυτή η κατάσταση είναι ένα δημιούργημα της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, για να περάσουν εύκολα τα αντιλαϊκά και επώδυνα μέτρα. Ακούσαμε από την κ. Παπαρήγα ότι το δίλημμα ΕΕ ή ΔΝΤ, είναι ψευτοδίλημμα και ότι πρέπει να ανατραπούν τα μέτρα της κυβέρνησης, για το καλό των εργαζομένων! Λες και αν δεν κατορθώσει η χώρα να δανειστεί το επόμενο δίμηνο και δεν πληρώσει μισθούς και συντάξεις αφού δεν θα υπάρχουν χρήματα θα πληρώσει εργαζόμενους και συνταξιούχους, ο κ. Τσίπρας και η κ. Παπαρήγα.
Αλλά τα κόμματα της αριστεράς δεν είναι κόμματα εξουσίας και ο λόγος τους όσο κι αν δείχνει εκτός τόπου και χρόνου, είναι κάτι το συνηθισμένο. Και φυσικά και αυτά κρίνονται διαρκώς από τους ψηφοφόρους τους, που ούτως ή άλλως έχουν τα ίδια προβλήματα με τους υπόλοιπους έλληνες. Το χειρότερο είναι ο υπόγειος λαϊκισμός που προωθούν κάποια στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων, που υποδαυλίζουν τις παράλογες απαιτήσεις οργανωμένων κοινωνικών ομάδων, με το γνωστό ψηφοθηρικό παλαιοκομματικό τρόπο που μας οδήγησε στα σημερινά χάλια. Ας ελπίσουμε ότι η ωριμότητα που έχει επιδείξει όλο αυτό τα διάστημα η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θα συνεχιστεί, θα απομονώσει τις παραφωνίες και δεν θα αφήσει να διαρραγεί το πατριωτικό μέτωπο για τη σωτηρία της χώρας.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
