«Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας» η μνημειώδης ειρωνική φράση του κινηματογραφικού δωσίλογου επιστρέφει ως εφιάλτης στο ελληνικό λεξιλόγιο αλλά και στην σκληρή μας καθημερινότητα για τα επόμενα χρόνια.
«Οι Γερμανοί ξανάρχονται» και μαζί με τους Βρετανούς συμμάχους έχουν βάλει κάτω την χώρα μας και την χτυπάνε σαν χταπόδι, ενώ στο βάθος «οι Γάλλοι φίλοι μας, μας κλείνουν το μάτι».
«Στο καπάκι» έχουμε στο σβέρκο μας και τους επιτηρητές των Βρυξελλών που κάνουν φύλλο και φτερό την πορεία απόδοσης των μέτρων που έχουμε εξαγγείλει για την μείωση του ελλείμματος. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι σαν χώρα, μάς έχουν κρεμάσει στα μανταλάκια τόσο ο γερμανικός όσο και βρετανικός Τύπος. Μας θεωρούν τα λαμόγια της Ευρώπης και πλέον δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Οι «κουτόφραγκοι», όπως τους θεωρούσαμε, ξύπνησαν και μας έβγαλαν κυριολεκτικά «στην σέντρα».
Οι προσπάθειες που καταβάλει η κυβέρνηση και ειδικά ο Πρωθυπουργός θυμίζει την παροιμία «ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται». Ως Έλληνες νοιώθουμε ταπεινωμένοι. Και ως γνωστόν όλα μπορούμε να τα υπομείνουμε, αλλά όχι αυτό. Γιατί βρε αδελφέ για ένα κούτελο ζούμε και όταν μας το μαυρίζουν, είτε έχουν δίκιο είτε όχι, εμείς κλωτσάμε.
Για να σοβαρευτούμε όμως, οι Γερμαναράδες και λοιποί σύμμαχοι έχουν βγει στα κεραμίδια και μας κράζουν γιατί στην ουσία θέλουν να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες. Από αυτή τη κρίση αποδείχτηκε περίτρανα ότι η Ε.Ε. δεν είχε τους μηχανισμούς για να μπορέσει να προστατευτεί από τις ορέξεις των κερδοσκόπων. Άρα λοιπόν αλλού είναι η αιτία. Και κάθε παιχνίδι έχει νικητές και νικημένους. Δηλαδή κέρδος. Τουτέστιν –στην δική μας περίπτωση: χρήμα, πολύ χρήμα που πάει κατευθείαν στις τσέπες των κερδοσκόπων και όχι μόνο.
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι το έλλειμμα μιας χώρας δεν οδηγεί απαραίτητα στην χρεοκοπία της. Αν ήταν έτσι θα είχαν σειρά άλλες χώρες, όπως η πρωταθλήτρια του ελλείμματος, η Ολλανδία. Εμείς απλώς τους δώσαμε το δικαίωμα.
Ακόμη και αυτός ο μετανάστης που έγινε ευρωβουλευτής των Γερμανών, ο κ. Χατζημαρκάκης βγήκε και μας έκραξε. Μέχρι και τον Αλογοσκούφη τον είπε απατεώνα. Ακόμη και να είναι, δικό μας το καπέλο. Ο κάθε κύριος Χατζημαρκάκης που είναι έξω από το χορό και έρχεται στο «Ελλαδιστάν» μόνο για διακοπές το καλοκαίρι, θα είχε λόγο και άποψη για τα χαΐρια μας μόνο εάν πάλευε μαζί μας …για το μεροκάματο, για το γλέντι, για το αύριο. Τότε μόνο θα μπορούσε να καταγγείλει τον οποιοδήποτε για απατεώνα και ταυτόχρονα «να γλείφεται» στα τηλεοπτικά παράθυρα προκειμένου να μας έρθει εδώ ως νταβατζής (επίτροπος) την Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τέτοιους τύπους πήραμε. Δεν θέλουμε άλλους.
Τελικά όμως τι θα γίνει; Ως που φθάνει ο πάτος; Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση τρεις φαίνεται πως είναι οι λύσεις :
-Να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τακτικές Siemens. Δηλαδή, να λαδώσουμε την μηχανή. Έτσι και αλλιώς ξέρουμε από καλό λάδι.
-Να τους πάρουμε στο χαβαλέ και να το γυρίσουμε στην παλαβή, του στυλ «σας κάναμε πλάκα για να σας δοκιμάσουμε. Να δούμε ποιοι είναι φίλοι μας και ποιοι όχι; Δεν σας έχουμε ανάγκη! Λεφτά υπάρχουν… Θα τους τρελάνουμε όλους, θα πουν με αυτούς δεν βγάζουμε άκρη, θα μας δώσουν και δάνειο με χαμηλό επιτόκιο και καθαρίσαμε. Γιατί με τους τρελούς δεν καθαρίζεις εύκολα.
-Η τρίτη λύση φαντάζει για κάποιους ως η ιδανική, αλλά είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί. Έτσι λοιπόν όπως καταντήσαμε ή μας καταντήσανε, θα ήταν καλό ανάμεσα στο «στενό κοστούμι» που ετοιμάζονται να μας φορέσουν να θυμηθούν οι κυβερνώντες ότι μεταξύ άλλων, ο σημερινός Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στις προεκλογικές του ομιλίες έκανε λόγο για «νέα εθνική αυτοπεποίθηση»!
Γιατί έτσι όπως το πάνε, μειονέκτημα δεν θα είναι μόνο το να είσαι ΠΑΣΟΚ…Δεν άκουσα; Πως είπατε…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
