του ΑΛΦΟΝΣΟΥ ΒΙΤΑΛΗ
Απολύτως σαφή, είναι πλέον τα μηνύματα που στέλνουν οι μαζικές απεργίες που ξεδιπλώνονται στην Ελλάδα. Τα μηνύματα αυτά δεν έχουν πρωτίστως ως αποδέκτη την Κυβέρνηση.
Έχουν τις περιβόητες «αγορές» που οι επιτήδιοι τις εμφανίζουν όλο και πιο αιμοδιψείς για «αίμα Ελλήνων εργαζομένων», την απρόσωπη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τους «δογματικούς δημοσιονομιστές».
Έστω και με τις γνωστές αδυναμίες και αγκυλώσεις του (συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πολλές φορές συντεχνιακή λογική κ.α), το ότι μπορεί ακόμα και αντιδρά στην πλήρη ισοπέδωση το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα είναι κάτι. Τα μηνύματα που εκπέμπονται από αυτές τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις δεν αφορούν μόνο το εσωτερικό της χώρας καθώς οι βασικοί αποδέκτες είναι άλλοι . Είναι παράλληλα μηνύματα σαφή:
– Υπάρχει και η κοινωνική συνοχή και μάλιστα σε συνθήκες δεινής οικονομικής κρίσης
– Υπάρχει και η Ελληνική οικογένεια που παλεύει να σταθεί όρθια κάτω από κυριολεκτικά αντίξοες συνθήκες.
Οι μαζικές αυτές αντιδράσεις των εργαζομένων μπορούν να είναι ένα μεγάλο διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της Κυβέρνησης, ώστε αφ΄ενός μεν να επιτευχθεί ένα «αναγκαίο δημοσιονομικό συμμάζεμα» από το διαχειριστικό μπάχαλο της Ν.Δ, αφ’ ετέρου για να γίνουν απολύτως ξεκάθαρες οι γραμμές άμυνας της Ελληνικής πλευράς απέναντι σε ποικίλες πιέσεις για πρόσθετα μέτρα ισοπεδοτικά, άνισα και κυρίως υπονομευτικά σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και αναθέρμανσης της αγοράς.
Χρειάζεται όμως πλέον συνέπεια και σοβαρότητα όχι μόνο από την πλευρά της Κυβέρνησης, αλλά και από το συνδικαλιστικό κίνημα.
Πρωτίστως χρειάζεται μια στοιχειώδη συνεννόηση και ενότητα των εργαζομένων. Κινήσεις «επαναστατικής επίδειξης» που συμβάλλουν στην πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος , ιδιαίτερα αυτή την κρίσιμη περίοδο είναι άγονες. Στη Γαλλία μια χώρα με διαφορετική συνδικαλιστική παράδοση από την δική μας, όπου κάθε κόμμα πρακτικά έχει και τη δική του συνδικαλιστική Ομοσπονδία, υπάρχει ήδη προσέγγιση και συμφωνία για κοινή δράση, κοινές πορείες και κοινό πλαίσιο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
