Για τον Περισσό η πρόταση Μητσοτάκη για κυβέρνηση «έκτακτης ανάγκης» με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, αντιπρόεδρο τον Κώστα Σημίτη, υπουργό Οικονομίας τον Λουκά Παπαδήμο, Οικονομικών τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και υφυπουργό Οικονομικών τον Αλέκο Παπαδόπουλο (!) «εκφράζει το φόβο της αστικής τάξης μήπως ο λαός σηκώσει το ανάστημά του». Κι ως εκ τούτου καλεί τις «λαϊκές δυνάμεις» να αντεπιτεθούν στους «εχθρούς του λαού» που συναινούν…!
Το ερώτημα είναι αν η πρότασή του εξυπηρετεί ή προλειαίνει το έδαφος μιας σχεδιαζόμενης στο παρασκήνιο κίνησης της «αστικής τάξης» που καταγγέλλει το ΚΚΕ, ή απλώς απηχεί μια αμιγώς προσωπική θέση. Ο ίδιος ή το «περιβάλλον» θα ήταν απίθανο να επιβεβαιώσουν την πρώτη υπόθεση. Πλην όμως είναι εξίσου απίθανο, ο κ. Μητσοτάκης να έκανε σε μια τέτοιου είδους παρέμβαση, για να εκφράσει απλώς μια προσωπική αγωνία.
Μια αγωνία που σε κάθε περίπτωση διατρέχει το σύνολο των πολιτών, είτε ανήκουν στην αστική, είτε στη μεσαία, είτε στην εργατική τάξη. Και είναι αγωνία ρεαλιστική καθώς, η διεθνής κρίση έχει αποκαλύψει τις δομικές και διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, που όντως βρίσκεται σε σημείο «καμπής». Προφανώς, «είναι προφανές ότι όλα τα χρονικά περιθώρια εξαντλήθηκαν και ότι ήρθε η ώρα των δύσκολων αποφάσεων. Αναποφασιστικότητα, αμφιταλαντεύσεις, υπαναχωρήσεις δεν συγχωρούνται πλέον», όπως σημειώνει ο κ. Μητσοτάκης.
Το θέμα είναι ποιοι θα πάρουν τις αποφάσεις και προς ποια κατεύθυνση. Με την τοποθέτησή του, ο κ. Μητσοτάκης, «αβαντάρει» τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και την πολιτική του, στη λογική της οποίας κινείται και το «εκσυγχρονιστικό μπλοκ» στο ΠΑΣΟΚ – το οποίο επανακάμπτει στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Διόλου τυχαία, ο κ. Μητσοτάκης βάζει στο τραπέζι ονόματα, όπως του Κώστα Σημίτη, του Λουκά Παπαδήμου και του Αλέκου Παπαδόπουλου, προτείνοντας στον Γιώργο Παπανδρέου να τους αξιοποιήσει σε καίριες κυβερνητικές θέσεις.
Κάπως έτσι, στο πρόσωπο του «Επιτίμου» οι «εκσυγχρονιστές» βρήκαν έναν ανέλπιστο σύμμαχο, έναντι όλων εκείνων που εισηγούνται στον Γιώργο Παπανδρέου, ήπια και φιλολαϊκά μέτρα (βλ. Κατσέλη, Πετσάλνικο, Παπουτσή). Το θέμα είναι αν τον χρειάζονταν ετούτη την ώρα. Το ΚΚΕ πάντως – που μόλις προχθές έδωσε τις «φιλολαϊκές» του προτάσεις για την οικονομία – αρκείται να συμμαχεί με τον εαυτό του…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
