ΠΟΙΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΡΑ;

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Είθισται να λέγεται ότι ο Τύπος είναι η τέταρτη εξουσία. Κι έτσι είναι ή θα πρέπει να είναι. Σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα η ελευθεροτυπία είναι προϋπόθεση εύρυθμης λειτουργίας του. Προϋπόθεση της ελευθεροτυπίας όμως είναι η αυτονομία και η ανεξαρτησία του Τύπου.

Χωρίς αυτή την απαραίτητη και αναγκαία συνθήκη ο Τύπος δεν επιτελεί τον θεσμικό του ρόλο. Να υπηρετεί την αλήθεια. Να δίνει βήμα στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Να ελέγχει την παντός είδους εξουσία. Έτσι αντί να ελέγχει την εξουσία γίνεται εξουσία. Τα τελευταία χρόνια εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική εξουσία μπερδεύονται με την εξουσία του Τύπου. Οι ρόλοι πλέον δεν είναι διακριτοί. Συχνά, ο Τύπος διεκδικεί ρόλο αντιπολίτευσης, επιχειρώντας να υποκαταστήσει τους θεσμούς που την υπηρετούν. Συχνά, ο Τύπος διεκδικεί ρόλο δικαστή, σπεύδοντας να προκαταλάβει δικαστικές αποφάσεις, να ενοχοποιήσει και να αθωώσει.

Πρόκειται για διαφοροποίηση δυσδιάκριτη. Πλην όμως ιδιαίτερα ανησυχητική. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν ενδείξεις – βάσιμες υποψίες – πως ο ρόλος του Τύπου υπηρετεί – κι ως εκ τούτου επαναπροσδιορίζεται – άνομα, ανομολόγητα, οικονομικά συμφέροντα. Μόνον μια απλή παρατήρηση των οικονομικών στοιχείων σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο αρκεί για να πείσει και τον πλέον ανυποψίαστο. Και μόνον μια απλή παρατήρηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος κάθε τέτοιας επιχείρησης αρκεί για να καταστήσει σαφές πως ο Τύπος έχει περιέλθει στον έλεγχο ανθρώπων που ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία έχουν.

Ο Χρήστος Λαμπράκης αποτελούσε μια εκ των ελαχίστων εναπομεινάντων εξαιρέσεων. Ήταν δημοσιογράφος και εκδότης, που διακονούσε επί μακρόν τις αρχές της δημοσιογραφίας. Επί μακρόν, εμφανιζόταν ως θεματοφύλακας της παράδοσης, υπερασπιστής και προαγωγός του θεσμικού ρόλου του Τύπου. Όμως, οι ραγδαίες αλλαγές στο χώρο των ΜΜΕ τον εξανάγκασαν σε εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Διέξοδο διαφυγής βρήκε στον πολιτισμό και τη μουσική – όπου ήταν κι ο κρυφός του πόθος. Πλην όμως, η προσήλωσή του στην πολιτιστική κληρονομία που θα άφηνε στις νέες γενιές, δεν αναιρεί τις ευθύνες του για τη μετάλλαξη του ελληνικού Τύπου.

Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία του στο χώρο του Τύπου λειτουργούσε ως ανάχωμα για την τελική κι ίσως οριστική παράδοση του Τύπου σε μια νέα γενιά εκδοτών που διακατέχονται από ιδιότυπη αντίληψη περί του ρόλου και της λειτουργίας των ΜΜΕ. Μιας αντίληψης που αντιλαμβάνεται ή/και αποδέχεται την βιωσιμότητα των ΜΜΕ μέσω της κρατικής διαφήμισης ή της γενναίας χρηματοδότησης ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Είναι η αντίληψη που περιγράφεται με την έννοια “διαπλοκή” που αποτελεί το βασικό αίτιο έκπτωσης του ελληνικού Τύπου και που η διαιώνισή της θα αποτελέσει το αίτιο της πλήρους απαξίωσης του.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου