ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

Μοίρασε το

του ΚΩΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι εκπληκτικό το γεγονός, ότι δημόσια πρόσωπα στη χώρα μας μπορούν να πουν οτιδήποτε, ακόμα και να παίρνουν «διαζύγιο» από την κοινή λογική και να υπάρχουν άνθρωποι που τους ακούν, ή κάνουν πως τους ακούν, και να αφήνουν την εντύπωση πως συμφωνούν μάλιστα μαζί τους. Τις προάλλες στη γιορτή του πολυτεχνείου ακούστηκε το σύνθημα, ότι το τείχος του Βερολίνου το γκρέμισε ο καπιταλισμός, για να ορθώσει τείχη γύρω από τους εργαζόμενους. Αναπαράγοντας φυσικά αυτά που είπε η γγ του ΚΚΕ, λίγες μέρες νωρίτερα.

Τώρα τι δουλειά είχαν τέτοια κομματικά συνθήματα, σε μια γιορτή μνήμης, που όταν έγιναν τα γεγονότα, καταγγέλθηκαν από τη φοιτητική τους οργάνωση ως προβοκάτσια, μόνον κάποιοι κάπηλοι γνωρίζουν.

Κατ’ αρχήν δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει σε χώρα της Ευρώπης, άλλος κομματικός οργανισμός, όλου του πολιτικού φάσματος, που να ερμηνεύει κατ’ αυτό τον τρόπο ένα ιστορικό γεγονός όπως την πτώση του τείχους του Βερολίνου, που συντάραξε και κατασυγκίνησε πριν είκοσι χρόνια την ανθρωπότητα. Ούτε φυσικά πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι στον πολιτισμένο κόσμο, που να μην έχουν άποψη για την περίοδο του σταλινισμού, τον οποίο αποκατέστησαν οι ντόπιοι κομουνιστές στο τελευταίο συνέδριό τους.

Φυσικά ο καθένας δικαιούται να έχει τις απόψεις του και φυσικά αν έχει ακροατήριο που δογματικά τις αποδέχεται, μπορεί και να τις θεωρεί και όπως θέλει, ακόμη και επαναστατικές. Στη δημοκρατία χωράνε όλες οι απόψεις. Ωστόσο είναι δυνατόν να γίνεται διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων μόνο και μόνο επειδή προήλθαν από ένα μη ελεγχόμενο ανθρώπινο ποτάμι, που ξεκίνησε από τον «σοσιαλιστικό παράδεισο», όχι πλέον για να δραπετεύσει, αλλά για να ενωθεί με τους δικούς του ανθρώπους, που απ’ ότι φαίνεται μόνο το τείχος χώριζε;

Είναι σύνηθες πλέον σε κόμματα που νοιώθουν ότι η μοναδική προοπτική τους είναι η σταδιακή συρρίκνωση, καθώς είναι φορείς μιας ιδεολογίας που στην εφαρμογή της χρεοκόπησε, να συντηρητικοποιούνται, να περιχαρακώνονται, και αντί παραγωγής λογικών πολιτικών προτάσεων να επιβάλλουν μια θεοκρατικού τύπου «μοναδική αλήθεια». Κάτι δηλαδή που συμβαίνει σε ολιγομελείς θρησκευτικές αιρέσεις που έχουν ως κύριο δόγμα το «πίστευε και μη ερεύνα». Και φυσικά να εξωθούν τα μέλη τους ως φορείς της «μοναδικής αλήθειας», σε πράξεις που λίγο απέχουν από το να μην αμφισβητούν την συνταγματική νομιμότητα. Είναι βέβαιο πως πρόκειται για κινήσεις αυτοσυντήρησης και όπου πάει. Γιατί δεν είναι δυνατόν να θεωρούν εαυτούς πιο συνειδητοποιημένους από τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, την οποία την ξεγελά, «την ανόητη!», «το παντοδύναμο; κατεστημένο».

Ρητορείες που απευθύνονται σε ανθρώπους που ούτως ή άλλως είναι πεπεισμένοι, κυρίως για συναισθηματικούς άρα κατανοητούς λόγους, οι οποίοι πάντως λόγοι, δεν στάθηκαν ικανοί να συγκρατήσουν αρκετές δεκάδες συντρόφων τους να αναζητήσουν αλλού πολιτική στέγη στις τελευταίες εκλογές.

(Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ)

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου