ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Αν υπήρχαν λεφτά στα κρατικά ταμεία. Αν η οικονομία της χώρας ήταν ανθηρή. Αν το κράτος λειτουργούσε άψογα και δεν δαπανούσε αλόγιστα. Αν ο σεβασμός στο περιβάλλον ήταν κυρίαρχη αντίληψη στην ελληνική κοινωνία. Αν υπήρχε κοινωνική δικαιοσύνη. Αν δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ανεργία. Αν υπήρχε δωρεάν υγεία και παιδεία και τα ασφαλιστικά ταμεία κάλυπταν τις υποχρεώσεις τους. Αν είχε συμφωνηθεί το μοντέλο ανάπτυξης που χρειάζεται η χώρα. Αν η επιχειρηματικότητα γινόταν με σαφείς και ξεκάθαρους τους κανόνες του ανταγωνισμού. Αν, αν, αν… οι πολίτες δεν θα έστελναν τη ΝΔ στα έδρανα της αντιπολίτευσης και το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση.

 

Με απλά λόγια, επέλεξαν το ΠΑΣΟΚ για “να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά”. Και στο ΠΑΣΟΚ – με πρώτο και καλύτερο τον Γιώργο Παπανδρέου – ήξεραν ότι η διακυβέρνηση είχε χαρακτηριστικά “επικίνδυνης αποστολής” (mission impossible).

Το ερώτημα που εξ αρχής είχαν οι πολίτες ήταν αν το ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη και κυρίως ο Γιώργος Παπανδρέου, διαθέτουν τις ικανότητες – διότι σοβαρά ερείσματα να αμφισβητηθούν οι “καλές προθέσεις” του δεν έχουν δώσει – να τη φέρουν σε πέρας. Οι πρώτες μέρες της διακυβέρνησης απ’ το ΠΑΣΟΚ έδειξαν ότι διάθεση υπάρχει. Όπως υπάρχει και συναίσθηση της ευθύνης. Αυτό που δεν έχει ακόμα φανεί είναι αποτελεσματικότητα.

Μπορεί βεβαίως ακόμα να είναι νωρίς, καθώς ο κρατικός μηχανισμός παραμένει ακόμα σε στάσης… αναμονής των νέων γενικών γραμματέων, πλην όμως το πολιτικό κεφάλαιο που συσσώρευσε η νέα κυβέρνηση δεν είναι ανεξάντλητο και τα μεγάλα προβλήματα δεν την πιστώνουν με πολύ χρόνο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου φάνηκε να το αντιλαμβάνεται. Προτού συγκαλέσει δυο απανωτά υπουργικά συμβούλια, όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν, διαπίστωσαν το προβληματισμό και την ανησυχία του. Όχι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά στα κρατικά ταμεία – αυτό εν πολλοίς ήταν γνωστό. Αλλά κυρίως γιατί δεν φαίνεται να υπάρχουν έξυπνες, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες ιδέες που θα αλλάξουν άρδην το τοπίο.

Οι προτάσεις κι οι λύσεις που πέφτουν στο τραπέζι είναι κοινότυπες κι δυστυχώς προβλέψιμες. Ουδόλως διαφοροποιούνται από τη λογική της προηγούμενης κυβέρνησης. Φόροι, δημοσιονομική πειθαρχία, κατάργηση του ενός ή του άλλου μέτρου, προτείνονται. Οι πρώτες 100 μέρες εξαντλούνται κι αν εξαιρέσει κανείς πρωτοβουλίες για περιορισμό των κρατικών αυτοκινήτων και των φρουρών σε επιφανή πρόσωπα, τίποτα το ρηξικέλευθο, αλλά και ουσιαστικό, δεν έχει υπάρξει.

Αν τώρα θα προκύψει απ’ τους ανθρώπους με τα λαμπρά βιογραφικά μένει να φανεί. Αυτό που σίγουρα δεν φαίνεται ακόμα, είναι η αναζήτηση, εξεύρεση και εντέλει αξιοποίηση δημιουργικών “ανθρώπων της πιάτσας”.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου