Ήταν γνωστό από καιρό ότι αυτή την περίοδο η κυβέρνηση θα διαπραγματευόταν με την Κομισιόν τον τρόπο που η χώρα θα βγει απ’ την οικονομική κρίση. Άγνωστο όμως ήταν το ποιος θα καθόριζε το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Ποιος θα είχε το σχέδιο και τις λύσεις. Βάσιμες υποψίες όμως υπήρχαν…
Ήταν γνωστά όλα αυτά στο ΠΑΣΟΚ. Όπως ήταν πολύ πιθανό και το ενδεχόμενο να αναλάβει τελικά τη διαχείριση της χειρότερης μεταπολιτευτικής κρίσης που πέρασε η χώρα – που κι αυτή ήταν γνωστή…
Δεν ήταν γνωστό, όμως, αν το ΠΑΣΟΚ είχε το σχέδιο και τη λύση. Αρκετοί – λίγοι μάλλον όπως έδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου – υποψιάζονται βάσιμα πως οι επώδυνες λύσεις δεν μπορούσαν παρά να προέλθουν απ’ τις Βρυξέλλες. Κι ο Καραμανλής προεκλογικά δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να το πει με «ειλικρίνεια» στον ελληνικό λαό. Οι Έλληνες ωστόσο έκριναν την αδυναμία του να προβάλει κάτι διαφορετικό και υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ που εμφανιζόταν έτοιμο να εφαρμόσει ένα άλλο οικονομικό σχέδιο εξόδου απ’ την κρίση.
Δεν ήταν γνωστό αν το ΠΑΣΟΚ είχε έτοιμο ένα τέτοιο σχέδιο. Οι πολίτες υποψιάστηκαν πως είχε. Μην έχοντας άλλη επιλογή, «αγόρασαν» προσδοκία κι έδωσαν στο ΠΑΣΟΚ άνετη κυβερνητική πλειοψηφία για να το εφαρμόσει ανεμπόδιστα.
Τρεις μήνες πέρασαν από τότε. Οι 100 μέρες συμπληρώνονται και το σχέδιο αναζητείται στις συζητήσεις κυβέρνησης και κοινοτικών αξιωματούχων. Καθημερινά γίνεται γνωστό πως το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων τίθεται απ’ τις Βρυξέλλες κι όχι απ’ την Αθήνα. Κι διαχέεται, πλέον, βάσιμα η υποψία πως το …άλλο σχέδιο για την οικονομία που προέβαλε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ, απλώς δεν υπήρχε.
Δεν απέχει πολύ ο χρόνος που η υποψία μπορεί να καταστεί βεβαιότητα. Εντός των προσεχών ημερών, το σχέδιο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν θα είναι ένα μείγμα από «διαρροές» και «μισόλογα», αλλά ένας κορσές επώδυνων μέτρων που θα υποβάλει την πλειονότητα των πολιτών σε περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου ζωής που απολάμβαναν μέχρι σήμερα.
Κι αυτό ήταν γνωστό από καιρό. Απλά ουδείς ήθελε να το πιστέψει…