Έγκαιρα επισημάνθηκε ότι το τέλος του δικομματισμού θα σημάνει την απαρχή του διπολισμού. Τις θέσεις στο δίπολο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ θα καταλάβουν με την ευρύτερη έννοια η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά.
Σε κάθε περίπτωση το σύστημα θα ισορροπήσει. Ό,τι βιώνουμε σήμερα και μεταφράζεται ως πολιτική αστάθεια, είναι απλά η μετάβαση στο νέο μοντέλο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Έγκαιρα επισημάνθηκε ότι το τέλος του δικομματισμού θα σημάνει την απαρχή του διπολισμού. Τις θέσεις στο δίπολο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ θα καταλάβουν με την ευρύτερη έννοια η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά.
Σε κάθε περίπτωση το σύστημα θα ισορροπήσει. Ό,τι βιώνουμε σήμερα και μεταφράζεται ως πολιτική αστάθεια, είναι απλά η μετάβαση στο νέο μοντέλο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να συμβεί. Το κυβερνητικό μόρφωμα που επιδιώχθηκε να δημιουργηθεί τις τελευταίες μέρες ήταν αδύνατο να μακροημερεύσει. Ήταν αδύνατον ετερόκλητες πολιτικά δυνάμεις με ανύπαρκτη προγραμματική βάση να συμπλεύσουν σε μια τόσο κρίσιμη και δυσχερή ιστορική συγκυρία.
Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ευστροφία για να αντιληφθεί κανείς πως δεν θα ήταν δυνατό να κυβερνά μια “αριστερή κυβέρνηση” με την ανοχή ενός δεξιού κόμματος, εφαρμόζοντας (ή έστω διαπραγματευόμενη) ένα πρόγραμμα το οποίο είχε καταγγείλει. Μεγαλύτερη πολιτική υποκρισία δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Ήταν μάλιστα τόσο εξόφθαλμη αυτή η ασυμβατότητα που ακόμα κι ο κατ’ εξοχήν θιασώτης της πολιτικής σταθερότητας, πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος αναγνώρισε πως “η μόνη υγιής διέξοδος ήταν η προσφυγή και πάλι στις κάλπες”, αφού “…θα ήταν πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνο να είχε αγνοηθεί ο λαϊκός παράγοντας”.
Πράγματι, ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας. Ήδη με την ψήφο του, προκάλεσε τη μέγιστη δυνατή κινητοποίηση ενός πολιτικού συστήματος σε τέλμα, το οποίο αναγκαστικά ανασυγκροτείται σε νέες βάσεις. Πλην όμως οι κεντρικοί πυλώνες του συστήματος θα παραμείνουν ουσιαστικά ανέπαφοι.
Από τη μια πλευρά η Κεντροαριστερά με ηγέτιδα δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη η Κεντροδεξιά με κυρίαρχη δύναμη τη ΝΔ. Δυο πόλοι που (θα) απαρτίζονται από δυο νέους συνασπισμούς κομμάτων, με πιο ευδιάκριτες τις διαχωριστικές γραμμές στα πάλαι ποτέ “πολυσυλλεκτικά κόμματα εξουσίας”. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Πολιτική σταθερότητα! Με μια κρίσιμη διαφορά όμως. Το κράτος δεν θα είναι πια η εύκολη λεία στα χέρια του νικητή.
Πρόοδος; Είναι πολύ πιθανό. Η κρίση δεν εξαναγκάζει σε ωρίμανση μόνο εργαζόμενους και επιχειρήσεις, αλλά και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας που για πρώτη ίσως φορά αποτυπώνει ανάγλυφα τις διαστρωματώσεις της ελληνικής κοινωνίας. Όποιος είχε την τύχη να παρακολουθήσει από κοντά την ορκωμοσία των νέων βουλευτών θα το διαπίστωνε. Ποτέ άλλοτε η ελληνική Βουλή δεν προσομοίαζε τόσο στην ελληνική κοινωνία. Σε βαθμό που δύσκολα θα βρισκόταν κάποιος πολίτης που να αισθανόταν πως δεν εκπροσωπείται πολιτικά…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
