Ο ι στιγμές που όλοι ζούμε είναι ιστορικές και σε πολύ μεγάλο βαθμό οι επιλογές των πολιτών θα καθορίσουν οριστικά και αμετάκλητα το μέλλον μας.
Ή θα παραμείνουμε μία ευρωπαϊκή ανοικτή οικονομία και κοινωνία ή θα διολισθήσουμε σε ανελεύθερες καταστάσεις, επιλέγοντας τον «δρόμο προς τη δουλεία», δανειζόμενος τον όρο από το εμβληματικό βιβλίο του Αυστριακού οικονομολόγου και φιλοσόφου Friedrich Hayek, βιβλίο που η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς στη χώρα μας αποκήρυξε τη διδασκαλία του από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι ενδεικτικό ότι το ως άνω εμβληματικό βιβλίο μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2013.
Παρά το γεγονός ότι γράφτηκε μεταξύ 1940 και 1943, ακόμη και σήμερα το έργο αυτό παραμένει εξαιρετικά δημοφιλές και αποτελεί τροφή σκέψης οικονομολόγων αλλά και πολιτικών, οι οποίοι ασπάζονται τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας και ατομικής υπευθυνότητας.
Ακρογωνιαίος λοιπόν λίθος στη σκέψη του Hayek αποτελούν οι έννοιες της ελευθερίας στις οικονομικές σχέσεις, αλλά και στις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.
[quote text_size=”small”]
Οπου υπάρχει ανελευθερία, αυτή εκτείνεται και στις δύο αυτές σφαίρες, δημιουργώντας σχέσεις εξάρτησης και εξαναγκασμού από τον κρατικό μηχανισμό, ρυθμιστή των πάντων, οδηγώντας αναπόφευκτα στην ανελευθερία και στη δουλεία της κοινωνίας και της οικονομίας, με τελικό αποτέλεσμα τον ολοκληρωτισμό, επιβάλλοντας τη βούληση μιας μικρής μειοψηφίας «πεφωτισμένων» στο σύνολο των ατόμων.
[/quote]
Η επιβολή αυτή στη σφαίρα της οικονομίας μεταφράζεται με την εφαρμογή του κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού, που ενώ προσβλέπει στην κοινωνική ευημερία και ισότητα, οδηγεί σε ένα σύστημα, όπου οι απρόσωποι μηχανισμοί της αγοράς έχουν αντικατασταθεί από τη βούληση του οικονομικού σχεδιαστή, ο οποίος αυθαίρετα και πέρα από κάθε έννοια οικονομικής λογικής, οδηγείται σε επιλογές και κατανέμει σπάνιους παραγωγικούς πόρους ανεξάρτητα από τις προσφερόμενες και ζητούμενες ποσότητες αγαθών.
Το σύστημα των τιμών έχει παύσει πλέον να διαδραματίζει τον εξισορροπητικό του ρόλο και έτσι παραγωγοί και καταναλωτές αδυνατούν να εκφράσουν τις επιθυμίες τους. Δεν θα μπορούσε φυσικά να έχει γίνει διαφορετικά, τη στιγμή όπου οι μηχανισμοί της αγοράς έχουν καταρρεύσει και το κενό αυτό έχει καλυφθεί από ένα σύνολο διοικητικών παρεμβάσεων.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, όπως αυτά εμφανίζονταν στις πρώην σοσιαλιστικές οικονομίες: ελλείψεις παντού και ουρές για την απόκτηση σπάνιων και αμφιβόλου ποιότητας καταναλωτικών αγαθών, αναγκαστική αποταμίευση, καταστροφή του Κράτους Δικαίου και καταπάτηση των ατομικών ελευθεριών. Επίσης, η εφαρμογή του κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού, προϋποθέτει ότι το άτομο καθίσταται ένας ενδιάμεσος κρίκος, ώστε οι αρχές να το χρησιμοποιούν κατά το δοκούν στην εξυπηρέτηση κάποιων ιδίων σκοπών με έντονο το «κοινωνικό στοιχείο», ώστε να δικαιολογηθούν οι ανελεύθερες επιλογές τους. Είναι προφανές ότι η επίκληση της κοινωνικότητας αποτελεί ένα ισχυρό άλλοθι για να δικαιολογηθούν οι πάσης φύσεως παρεμβάσεις που στρεβλώνουν τις οικονομικές και πολιτικές ελευθερίες.
[quote text_size=”small”]
Σε όλη αυτή την πορεία προς τη δουλεία, ο ρόλος της προπαγάνδας είναι καθοριστικής σημασίας. Οι πολίτες πρέπει να πεισθούν ότι οι στόχοι του κράτους είναι και δικοί τους στόχοι, για τους οποίους οφείλουν να θυσιαστούν.
[/quote]
Η κοινωνία μας πάντα προσέβλεπε στο μεγάλο κράτος, από το οποίο με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο απεκόμιζε προσόδους, ικανοποιώντας έτσι τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων με πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό.
Αρα, οι βάσεις του ελληνικού δρόμου προς τη δουλεία είχαν ήδη τεθεί. Απλώς σήμερα βιώνουμε καθαρότερα αυτή την κατάσταση, η οποία προϊόντος του χρόνου και της αβεβαιότητας λαμβάνει δραματική πλέον μορφή, με τα πρώτα σημάδια αυτής της διαδικασίας να είναι εμφανή.
Οπως και στις πρώην σοσιαλιστικές οικονομίες οι ουρές άρχισαν να εμφανίζονται, η οικονομία σταδιακά αποσυντίθεται, ο αυταρχισμός της πολιτικής ηγεσίας είναι χαρακτηριστικός και τρομάζει τους σκεπτόμενους πολίτες.
Θα οδηγηθούμε τελικά σε μία ανελεύθερη οικονομία και κοινωνία σοσιαλιστικών προδιαγραφών, σε ένα σύστημα πολιτικής και οικονομικής υποδούλωσης με έντονο το στοιχείο της βαρβαρότητας;
Θα οδηγηθούμε σε ένα πυρηνικό οικονομικό χειμώνα με μία κατεστραμμένη οικονομία και κοινωνία;
Λίγες μόνον ημέρες έχουν μείνει για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, από το οποίο εξαρτάται η διατήρηση της χώρας μας μεταξύ των δυτικών ανεπτυγμένων κρατών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
