FACEBOOK ή φατσοβιβλίο: Social networking service (ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης) που ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου του 2004. Οι χρήστες μπορούν να επικοινωνούν μέσω μηνυμάτων με τις επαφές τους και να τους ειδοποιούν όταν ανανεώνουν τις προσωπικές πληροφορίες τους. Όλοι έχουν ελεύθερη πρόσβαση… (πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/Facebook).
Και είμαστε όλοι μέσα. Πανω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι.
Έχει ο κάθε ένας από μας τον τοίχο του, όπου μπορεί να μοιράζεται μουσικές, φωτογραφίες, κείμενα… και οι υπόλοιποι μπορούμε να σχολιάζουμε, να συμφωνούμε και να διαφωνούμε.
Έχουν εφευρεθεί όλα τα εργαλεία που αντιγράφουν την ανθρώπινη επικοινωνία. Συναισθηματική αντίδραση (Facebook Emoji “Reactions”) το ονόμασαν.
Πατώντας ένα κουμπί μπορείς να ξεκινήσεις έναν πόλεμο. Πόλεμο λέξεων ανάμεσα σε avatar (εικονικές φιγούρες)… χωρίς φωνή, χωρίς βλέμμα, χωρίς άγγιγμα, χωρίς χαμόγελο, χωρίς γέλιο, χωρίς κλάμα, χωρίς συναίσθημα. Όλοι μας, πίσω από μία οθόνη, σιωπηλοί και μόνοι, συμμετέχουμε σ’αυτήν την επικοινωνία. Και παθιαζόμαστε, σκίζουμε τα ιμάτιά μας, θέλουμε να έχουμε τον τελευταίο λόγο, να αισθανθούμε ότι μας ακολουθούν πολλά άλλα avatar, ότι συμφωνούν μαζί μας. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρχεις μέσα σ’αυτόν τον κόσμο… Μαζεύοντας like. Έχεις την εντύπωση ότι ακούγεσαι. Ότι δημιουργείς ρεύμα. Ότι έχεις οπαδούς.
Υπάρχεις και υπάρχω… αλλά εγώ υπερέχω, είμαι πιο σημαντική, γιατί κρατώ τον τελευταίο λόγο. “Τον τάπωσα” λέει κάποιος διηγώντας μου μία ιστορία συζήτησης στο Fb. Τον έσβησα από φίλο, τον έκανα μπλοκ… μεγάλη προσβολή στη γυάλα του Fb. Αυτοί οι δύο είναι πια εχθροί. Βγάζουμε συμπεράσματα για ανθρώπους που δεν έχουμε δει και που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα συναντήσουμε ποτέ. Ζούμε πίσω από τις λέξεις που διογκώνονται και γίνονται πιο σημαντικές από εμάς τους ίδιους. Συρικνωνόμαστε. Γερνάμε μόνοι. Στο τέλος θα μείνουν μόνον οι λέξεις μας. Εμείς θα έχουμε ξεχάσει πως να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο. Οι λέξεις θα έχουν νικήσει τα λόγια.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
