Διέπρεψε η λίστα Λαγκάρντ, μονοπώλησε σχεδόν το ενδιαφέρον των προηγούμενων ημερών, υποψιάζομαι ότι θα μας απασχολήσει για αρκετό καιρό ακόμα. Και γιατί όχι. Αγγίζει τόσες και τόσες πλευρές της Ελληνικής ζωής μας. Κοινωνικές, πολιτικές, παραβατικές αλλά και νόμιμες συνάμα. Οι πρόσφατοι πολιτικοί χειρισμοί ήταν τόσο κραυγαλέα άστοχοι, που δικαιολογημένα προκάλεσαν αγανάκτηση και απογοήτευση για το επίπεδο των προσώπων που εμπλέκονται ή ερευνούν την υπόθεση καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Εν τάχει θυμίζω το ιστορικό. Κάποια στιγμή το 1998, ένας κύριος Herve Falciani εργαζόμενος στην HSBC, υποκλέπτει πληροφορίες λογαριασμών που διατηρούν πελάτες στην τράπεζα. Το γιατί, αδιάφορο. Εκτυλίσσονται σκηνές James Bond, συλλαμβάνεται. Προλαβαίνει να δώσει τα στοιχεία στους Γάλλους και αυτοί με τη σειρά τους σε αρχές άλλων χωρών, προκειμένου να εντοπισθούν παράνομες δραστηριότητες ή και φοροδιαφυγή των κατόχων των τραπεζικών λογαριασμών. Κάτι σαν τον Αγιο Βερνάρδο δηλαδή ο Mr. Falciani.
Μέχρις εδώ, όλα καλά. Τα κράτη που έχουν αυτές τις πληροφορίες, κατορθώνουν να πρεσσάρουν κάποιους από τους καταθέτες και ειπράττουν αρκετά δις. Pas mal. Η συνέχεια όμως δεν ήταν καλή. Το αντίθετο θα έλεγα. Η τότε ΥΠΟΙΚ της Γαλλίας madame Christine Madeleine Odette Lagarde, αποφασίζει να δώσει στοιχεία για Ελληνες και έλληνες καταθέτες στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν υποψιαζόταν η αφελής τη μαλακία που έκανε, τον σάλο και τον πόνο που θα προκαλούσε.
Οι χειριστές της υπόθεσης στον τόπο μας, προκαλούν δύο αυτοκτονίες, χάνουν και ξαναβρίσκουν τη λίστα, αποποιούνται ευθυνών για τους χειρισμούς τους, οι κρατικές υπηρεσίες δεν γνωρίζουν, διεξάγουν δήθεν έρευνες σε επίπεδο εξεταστικών επιτροπών της Βουλής, φανφαροδηλώνουν ότι είναι η λίστα είναι προïόν υποκλοπής και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Γελοιοποιούνται δηλαδή, αποδεικνύουν για πολλοστή φορά την ανικανότητα και αναποτελεσματικότητά τους. Και αντί να χαθούν να χάνονται, επανέρχονται με καινούργιες δηλώσεις. Θα ζητήσουμε εκ νέου τη λίστα επισήμως. Θα την πρωτοκολλήσουμε κιόλας. Τι λέτε βρε πίτουρες; Τί λέτε; Ποιοί θα σας πάρουν στα σοβαρά; Mon Dieu, πόση ακόμα ξευτίλα θα ζήσουμε. Αιδώς.
Η λίστα που χάθηκε από τους αρμόδιους, βρέθηκε. Από ένα δημοσιογράφο. Τον Κώστα Βαξεβάνη. Ο οποίος δεν ξέρω που τη βρήκε. Ούτε αν είναι αυθεντική, πλήρης, αλλαγμένη. Τίποτα δεν ξέρω. Πάντως τη δημοσίευσε και συνελήφθη για παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων. Το θέμα έχει πάρει διαστάσεις μαμούθ, είμαστε πάλι πρωτοσέλιδα στις ξένες εφημερίδες. Οι διώκτες του έγιναν ρεζίλια των σκυλιών σε όλο τον κόσμο.
Δεν κρύβω, ότι σε ένα κρεσέντο ξεκατινιάσματος που με διαπερνά ώρες-ώρες, πετάχτηκα στο περίπτερο και αγόρασα το περιοδικό Hot Doc. Με έτρωγε η έμφυτη περιέργεια, μία κουτσομπολίστικη διάθεση να ανακαλύψω μέσα στη λίστα ονόματα που γνωρίζω. Φεύ, ουδεμία έκπληξη. Ολοι εκεί ήταν. Γνωστοί, φίλοι, συγγενείς, διάσημοι, άσημοι. Δύο χιλιάδες πενήντα εννέα ονόματα ιδιωτών και εταιρειών που διατηρούν χρόνια τώρα λογαριασμούς -με χρήματα- σε μία ελβετική τράπεζα. Και για να ακριβολογώ, δεν είναι παρά μία μικρή λίστα. Διότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλες τράπεζες και δεκάδες χιλιάδες λογαριασμοί ημεδαπών κατοίκων που δεν έχουν εντοπιστεί. Ούτε και πρόκειται. Ας κοιμούνται ήσυχοι οι ενδιαφερόμενοι. Το ρητό “Η Ελλάδα είναι πτωχή χώρα με πάμπλουτους κατοίκους”, συνεχίζει να ισχύει.
Διερωτώμαι όμως. Τι οδηγεί κάποια ή κάποιον να διατηρεί τα χρήματά του εκτός Ελλάδος; Οταν είναι πλέον σε γνώση ότι τέτοια πράξη, ισοδυναμεί με εθνική μειοδοσία. Οταν η χώρα στην οποία ζει, στερείται κεφαλαίων, δανείζεται για να τα αποκτήσει και βαλτώνει καθημερινά. Γιατί;
Φαντάζομαι ότι ο απλούστερος λόγος είναι επειδή έτσι γουστάρουν. Και είναι δικαίωμά τους εφόσον οι καταθέσεις τους προέρχονται από άσκηση φορολογημένης ή νόμιμα απαλλασόμενης φόρου δραστηριότητας. ‘Η και πώλησης περιουσιακών στοιχείων. Καθεστώς ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων επικρατεί, κανείς δεν χρειάζεται να εξηγήσει τίποτα σε κανένα. Αν και διαφωνώ με την επιλογή τους, τη σέβομαι.
Μία άλλη εξήγηση είναι διότι έτσι κάνουν τις δουλειές τους ταχύτερα και πιθανόν με μικρότερο κόστος. Επίσης σεβαστό. Η στέλνουν στα παιδιά τους κάποια χρήματα για τις σπουδές τους στο εξωτερικό. ‘Η οποιοσδήποτε άλλος λόγος, που δεν μου πέφτει λόγος. Είναι όμως επιλογές που σε γνώση τους επιβαρύνουν το κοινωνικό σύνολο, διακυβεύουν την ανεξαρτησία της Ελλάδας και τούτο διότι τα λεφτά είναι πολλά. Πάρα πολλά. Σημειώστε ότι η σε διάστημα λιγότερο των δώδεκα μηνών, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει καταγράψει εντολές 22 δις ευρώ, με προορισμό λογαριασμούς τραπεζών του εξωτερικού.
Προφανώς κάποιοι τέτοιοι καταθέτες, ανησυχούν ή δεν αισθάνονται σίγουροι να έχουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα. Τόσα και τόσα σενάρια αναπτύσσονται καθημερινά, δικαιολογημένες επίσης οι ανασφάλειές τους. Ο τόπος όμως χρειάζεται τα χρήματά τους, όσο χρειάζεται και τα δικά μας που βρίσκονται στην Ελλάδα. Δεν απευθύνω έκκληση πατριωτισμού, με ποιό δικαίωμα εξ άλλου. Τους καλώ όμως να συνειδητοποιήσουν ότι λειτουργώντας για την πάρτη τους, επιβαρύνουν το σύνολο της χώρας. Στην οποία ζουν, αναπνέουν, απολαμβάνουν τα κάλλη της. Δεν νομίζω ότι βρίσκονται εδώ μόνο για αφοδεύουν.
Βεβαίως υπάρχει και μία μερίδα καταθετών σε τράπεζες του εξωτερικού, που στοχεύουν στο να αποφύγουν κάθε φορολόγηση. Είναι καλλίτερα να πληρώνουν οι άλλοι, παρά και αυτοί. Λυπάμαι, δεν σκοπεύω να ξοδέψω ενέργεια σε τούτο το άρθρο ασχολούμενος μαζί τους.
Κύριες και κύριοι καταθέτες του εξωτερικού. Το πνεύμα της εποχής επιβάλει συνεργασίες, κοινούς στόχους, ίδιες πρακτικές για ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους Ελληνες. Η κατάντια της χώρας μας είναι και δική μας ευθύνη, στο μέτρο που αφορά τον καθένα μας. Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίμε και εμείς. Η αφαίμαξη πόρων της οικονομίας, δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Γνώμη μου, έχετε υποχρέωση να ξανασκεφτείτε τις επιλογές σας. Για το καλό όλων μας. Και του δικού σας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
