ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ

Μοίρασε το

Ιστορίες αιώνιας τρέλας. Μια Ελληνική συνήθεια που καταντάει πλέον τραγέλαφος. Ο γενετικός οπαδικός χαρακτήρας μας, δημιουργεί τον διαχωρισμό του πλήθους σε «εμείς και εκείνοι». Εάν ο διπλανός μας δεν είναι δικός μας, άστα να πάνε. Είναι αντίπαλος στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στην χειρότερη, είναι μισητός εχθρός μας.

Έτσι μέχρι σήμερα έχουμε μάθει να βάζουμε τους άλλους (που δεν συμφωνούμε μαζί τους) απέναντί μας. Έτσι λοιπόν έχουμε αντίπαλο. Πορευόμαστε με αντιπαλότητα και όταν βρίσκουμε την ευκαιρία φροντίζουμε να αποδείξουμε το μένος μας εναντίων των μισητών αντιπάλων μας.

[quote text_size=”small”]

Έτσι φτάσαμε ως εδώ. Με ακρότητες και παντελή έλλειψη δημοκρατίας. Γιατί πάνω από όλα, εμείς οι ίδιοι, δεν είμαστε δημοκράτες. Σε κάθε συλλογική προσπάθεια, βρίσκουμε τον τρόπο να παραβιάζουμε τις διαδικασίες, να τις «μεταφράζουμε» βάση των δικών μας – οπαδικών – αντιλήψεων.

[/quote]

Πορευόμαστε λοιπόν πανηγυρίζοντας, κλαίγοντας, φωνάζοντας, βρίζοντας. Χορεύουμε στις νίκες μας, κλεινόμαστε ερμητικά στο μισοσκόταδο στις ήττες μας. Μόνο που οι νίκες και οι ήττες δεν είναι δικές μας και ακόμα και σήμερα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει.

Τι μας φταίει ποιος ασκεί την εξουσία; Πόσο μπορεί αυτό το γενετικό σύνδρομο να τροποποιηθεί;

Ο καθένας μπορεί να δώσει από μια απάντηση. Η δημοκρατία όμως ξεκινά από εμάς και κάποτε θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη σπουδαιότητα της ύπαρξής μας και να αλλάξουμε. Πρώτα εμάς και μετά τους άλλους.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου