Θα θέλαμε η Ελλάδα να γίνει ένα κράτος που να μοιάζει στη Γερμανία; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Προκύπτει από τη δήλωση της Αντιπροέδρου της Κομισιόν Βίβιαν Ρεντινγκ η οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ τόνισε πως η Ευρώπη του αύριο θα πρέπει να μοιάζει πολύ με τη Γερμανία του σήμερα.
Σε κάποιους ίσως μια τέτοια προοπτική θα προκαλούσε ανατριχίλα. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι όλοι αυτοί συνιστούν πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία. Διότι όσοι απέχθεια κι αν κρύβουν οι Έλληνες προς τους Γερμανούς (όπως παλαιότερα για τους Άγγλους, τους Αμερικανούς, τους Τούρκους, τους Εβραίους κοκ…) αναγνωρίζουν τα επιτεύγματα τους – απόδειξη η συντριπτική προτίμηση τους στα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα…
Το θέμα λοιπόν δεν είναι το γερμανικό πρότυπο. Πόσο μάλλον σε όσους είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν τη Γερμανία, να διαπιστώσουν τη λειτουργία του γερμανικού κράτους και να συνειδητοποιήσουν την απόσταση με το ελληνικό.
Το θέμα είναι αν αυτό το πρότυπο λανσάρεται ως άλλο ένα γερμανικό προϊόν προς κατανάλωση. Αν το γερμανικό πρότυπο είναι το τυρί που κρύβει τη φάκα. Και αν τελικά η προσπάθεια να “μοιάσουμε” στους Γερμανούς, σηματοδοτήσει την γερμανική ομογενοποίησης της Ευρώπης που θα επισφραγίσει τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη.
Σε κάθε περίπτωση είναι θέμα επιλογής, παρά …επιβολής. Διότι παρά τη συστηματική προσπάθεια αμερικανοποίησης ή γερμανοποίησης του ελληνικού τρόπου ζωής, οι Έλληνες – όπως κι άλλοι λαοί – έχουν την επιλογή να γυρίσουν την πλάτη στις “δυτικές αξίες”.
Άλλωστε, το νόημα της συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια – όπως την …επέβαλε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – ήταν ακριβώς η πεποίθηση της καταγραφής της ελληνικής διαφορετικότητας, μέσα όμως σε ένα σύστημα λειτουργικό και αποδοτικό. Τα χρόνια που ακολουθήσουν η ελληνική διαφορετικότητα καταγράφηκε, πλην όμως το (γερμανικό, δυτικό, κοκ…) σύστημα δεν αφομοιώθηκε ούτε κατ’ ελάχιστον. Με απλά λόγια, η Ελλάδα δεν τη δοκίμασε ακόμα την Ευρώπη για να κρίνει αν της αρέσει ή όχι.
Συνεπώς, το ερώτημα για το αν θα ήταν καλό η Ευρώπη (ή έστω η Ελλάδα) του μέλλοντος να μοιάζει ή όχι στη Γερμανία του σήμερα, δεν απαντιέται εύκολα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει και η βάσιμη υποψία, που διακινεί η αγγλική αστική τάξη για ευνόητους λόγους…, πως η Γερμανία κάποτε είχε τους κορυφαίους φιλοσόφους, συγγραφείς, μουσουργούς και κατάφερε να σκοτώσει την κουλτούρα της για να καταντήσει να φτιάχνει κορυφαία πλυντήρια ρούχων και αυτοκίνητα. Έμεινε δηλαδή ένα καλογυμνασμένο σώμα χωρίς ψυχή!
Αν αυτή την (γερμανική) Ευρώπη μάς υποδεικνύει η αγαπητή Βίβιαν, ευχαριστούμε αλλά θα σκεφτούμε πολύ αν θα πάρουμε…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
