ΕΥΡΩ: ΖΗΤΗΜΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ

Μοίρασε το

Όπως και να το κάνεις, έχουν ένα δίκιο οι Γερμανοί να υποστηρίζουν πως «όσο έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα, χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική, έχουμε προβλήματα». Κι ίσως είναι σε αυτή τη φράση του Γερμανού υπουργού Οικονομικού Βόλφγκαγνκ Σόιμπλε που εντοπίζει κανείς την άρνηση του Βερολίνου να δώσει το πράσινο φως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τυπώσει χρήμα για να μετριάσει την κρίση χρέους που απειλεί να πνίξει την Ευρωζώνη και να θέσει σε κίνδυνο την ύπαρξη του ευρώ.

Αποφεύγοντας να εισέλθει κανείς σε δυσνόητους οικονομικούς όρους θα μπορούσε λογικά να σκεφτεί ότι μια νομισματική ένωση δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν αν διατηρείται η «εθνική ταυτότητα» του κάθε ευρώ χρέους εντός της Ευρωζώνης. Αν δηλαδή υπάρχει κοινή νομισματική πολιτική, κοινό νόμισμα, αλλά εθνικά χρέη. Συνεπώς, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και ενιαία η κρίση χρέους θα έπρεπε η ΕΕ να μπορούσε να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική. Την όποια δημοσιονομική πολιτική.

Μέχρι σήμερα όμως, στην Ευρώπη, το κάθε κράτος-μέλος ασκεί (ή υποτίθεται ότι ασκεί) τη δική του δημοσιονομική πολιτική. Όμως, με τον περιορισμό του κοινού νομίσματος, το κάθε κράτος-μέλος ξεχωριστά δεν μπορεί να ασκήσει μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή συγκράτηση της ύφεσης μέσω μείωσης της φορολογίας ή/και αύξησης των δημοσίων επενδύσεων, με την οποία είθισται να αντιμετωπίζεται η κρίση χρέους (βλ. π.χ. ΗΠΑ, Κίνα, Βραζιλία, Αυστραλία, Καναδάς, στην κρίση του 2008). Μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει τη συμφωνία όλων και βεβαίως τη δυνατότητα όλων.

Στην Ευρώπη των ανισορροπιών και της γερμανικής υπεροχής κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Οπότε, δυο δρόμοι υπάρχουν. Είτε όλοι συμφωνούν και πειθαρχούν σε μια δημοσιονομική πολιτική κοινή για άλλους ή όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει, αποχωρεί.

Εδώ και καιρό, το Βερολίνο επιμένει σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Θέλει να επιβάλει σε όλη την Ευρώπη τη γερμανική πειθαρχία. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να αλλάξουν οι Συνθήκες που ευθέως παραπέμπουν σε περαιτέρω μεταβιβάσεις της εθνικής κυριαρχίας στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, εκτός από τη συμφωνία των κρατών μελών, θα πρέπει να συντρέχουν και οι προϋποθέσεις κοινής εκκίνησης.

Η Γερμανία τα τελευταία εκμεταλλευόμενη την κοινή αγορά πέτυχε πλεονάσματα, δημιουργώντας ελλείμματα στους εταίρους της. Τώρα απαιτεί απ’ αυτούς να μειώσουν ελλείμματα και χρέη. Ο Σόιμπλε δήλωσε χθες πως «η Ευρώπη μπορεί να τροποποιήσει τις συνθήκες της σε 24 μήνες ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια στενότερη δημοσιονομική ολοκλήρωση των κρατών-μελών της ευρωζώνης». Το ερώτημα είναι αν μέχρι τότε θα υπάρχει Ευρώζωνη…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου