Ο Θανάσης Κ. δίνει περιεχόμενο στις έννοιες. Τι είναι εθνολαϊκισμός. Τι είναι λαϊκισμός. Ποιοι τον υπηρετούν πραγματικά με συνέπεια να θέτουν διχαστικά διλήμματα στο λαό και να τον αποπροσανατολίζουν. Και καταλήγει πως πρωταθλητής στο λαϊκισμό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος εξηγεί γιατί το όχι από το Βερολίνο στην αναστολή αύξησης του ΦΠΑ στα πέντε ελληνικά νησιά, είναι μήνυμα για να μπει φρένο στην προεκλογική παροχολογία και την προσέγγιση Αθήνας και Ουάσινγκτον.

Ο Θανάσης Κ. καταπιάνεται με το νέο κυβερνητικό φιάσκο. Επώνυμοι που υποτίθεται έβαλαν τις υπογράφες τους υπέρ της συμφωνίας Πρεσπών, αλλά εν συνεχεία αποδείχθηκε πως στη λίστα υπήρχαν κάποιοι που δεν που δεν έδωσαν την έγκριση τους.

Η Φωτεινή Μαστρογιάννη προειδοποιεί ότι η Αθήνα τείνει να χάσει την ταυτότητα της και να γίνει μια άχρωμη απομίμηση άλλων μεγαλουπόλεων, όπου ελάχιστον από τους γηγενείς της θα μπορούν παραμείνουν, την ίδια στιγμή που προσελκύει είτε εκλεκτούς, είτε μετανάστες.

Ο Νίκος Αναγνωστάτος σημειώνει ότι από την παράδοση της Μακεδονίας μέχρι τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα, ο δρόμος προς τις εκλογές αφήνει πίσω του συντρίμμια. Μέχρι το δήθεν τέλος των Μνημονίων των εξαθλιωμένων πολιτών.

Ο Θανάσης Κ. απευθύνεται στα στελέχη της ΝΔ και τους υπενθυμίζει πως δεν αρκεί η δημοσκοπική κατάρρευση του Τσίπρα. Χρειάζεται επιχειρηματολογία για να πεισθεί η κοινωνία, την οποία συμπικνώνει, σε ένα νέο μεταρρυθμιστικό κίνημα.

Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος επισημαίνει ότι χωρίς σε βάθος παραγωγικές μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα, σε μία τριετία από την έξοδό της από τα μνημόνια, θα αποκλειστεί εκ νέου από τις αγορές. Πόσο μάλλον που η διεθνής υπερχρέωση παραμένει τεράστιο πρόβλημα.

Ο Κωνσταντίνος Μαργαρίτης προβλέπει ότι έρχονται επενδύσεις και ανάπτυξη, καθώς η έξοδος από τα μνημόνια, έστω και με σκληρή επιτήρηση, είναι ένα θετικό βήμα, την ίδια ώρα που οι αγορές είναι έτοιμες να στηρίξουν την επιστροφή της χώρας στη κανονικότητα. 

Ο Λευτέρης Κουσούλης σημειώνει πως οι εκλογές πλησιάζουν με τον κ. Τσίπρα να πρέπει να επιλέξει ποιο από τα τρία φθινόπωρα που έχει μπροστά του θα επιλέξει για να δώσει την μάχη που θα καθορίσει το μέλλον του ιδίου και του κόμματος του.

Ο Κώστας Δημ. Χρονόπουλος στηλιτεύει τη λογική τού «λιγότερο κακός», με την οποία ο αντιδημοκρατικός κομματισμός οδηγεί τους ψηφοφόρους στην επιλογή των ολιγότερων χειρότερων. Αντί ένα κόμμα να πείθει με παραγωγή πολιτικής επιδίδεται στη σπίλωση των αντιπάλων του.