Ο Νικόλας ο Άσιμος έγραφε:
“Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια
Παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν
Μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια…
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία…”
Ο πολιτικός άνδρας, πρωταγωνιστής των εκδηλώσεων μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου έλεγε στις 23/09/09:
“Θέλουμε να προσφέρουμε στη νέα γενιά. Θέλουμε να δώσουμε γνώση, δυνάμεις, όχι μέσο, που είναι τελικά μέσο εξάρτησης. Αξιοκρατία, όχι ρουσφέτι. Κριτική σκέψη, όχι υποταγή. Δημιουργικότητα, όχι ωχαδερφισμό. Ποιότητα, όχι εγκατάλειψη. Σεβασμό, όχι αδιαφορία. Χαρά, όχι αγγαρεία”. Αυτά τα λόγια που ακούγονται τόσο όμορφα μα τόσο απόμακρα από την πραγματικότητα ειπώθηκαν, προκειμένου οι νέοι ψηφοφόροι να “προσηλυτιστούν” και να ψηφίσουν το κόμμα που εκπροσωπούσε. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε απόλυτους αριθμούς πόσους νέους ηλικιακά κατάφερε να πείσει. Είμαστε όμως σε θέση να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι σίγουρα δεν έπεισε δυο νέους με πτυχίο και πολλά όνειρα, εκεί κοντά στα 30. Τα δυο του παιδιά…
Μαλλιά άφησες μακριά
Κόντρα στη μαμά
Μετά, θα τη βολέψεις κι εσύ
Όπως όλα τα παιδιά.
Πάλι καλά που οι μπάτσοι
Μας θεωρούν απάτσι
Και μας μαζεύουν που και που
Στα κρατητήριά τους.
Κι οι φυλακές, γεμίσανε κι αυτές
Για να ‘χεις και να λες:
Στην μπάντα η ζωή πεθαίνει
Κι η μουσική μου αφήνει γένι!…
Επαναστάτες, αναρχικοί
Ροκάδες, φρικιά, όλοι μαζί
Μην καρφωνόμαστε, μωρό μου
Το μαγαζί είναι δικό μου…
Ένας απάτσι στα pubs (Νικόλας Άσιμος)
{qtube vid:=y4aPSjQ6Za8}
Δεν είναι η πρώτη φορά που το παιδί ή τα παιδιά κάποιων, που είτε η μοίρα είτε το ίδιο τους το κεφάλι, τους οδήγησε μπροστά στην λάμψη των φώτων της δημοσιότητας ή στην απατηλή σαγήνη της πολιτικής και βρέθηκαν στην απέναντι πλευρά. Πάντα όμως η κριτική είναι προς τους γονείς και είναι σκληρή. Τελικά τι συμβαίνει; Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα ή το αντίστροφο.
Όπως ήταν φυσικό το νέο κρούσμα έγινε αντικείμενο συζήτησης και στον κόσμο του διαδικτύου. «Ακούσατε τη δήλωση του αντιπροέδρου της Βουλής Γρηγόρη Νιώτη για τα παιδιά του, που συνελήφθησαν στο στέκι των αναρχικών στο Κερατσίνι; Πολύ σοβαρή και αξιοπρεπής. “Έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, θα σεβαστώ την απόφασή της” -είπε- την ώρα που τα δυο παιδιά του αντιμετώπιζαν δυο κακουργήματα: σύσταση και συμμορία και κατοχή εκρηκτικών! Είναι, πραγματικά, οδυνηρό για έναν γονιό να αντιμετωπίζει τέτοιο γεγονός. Και, φυσικά, είναι γελοία ακόμη και η σκέψη ότι έχει ευθύνη ο πατέρας -πολιτικός! Τα λέω αυτά διότι… κάποιοι χασκογελούσαν όταν δικαζόταν ο γιός του Βούτση… Επέρριπταν, έτσι, έμμεση ευθύνη -αν είναι δυνατόν- στο στέλεχος του Συνασπισμού για τη στάση ζωής του γιού του! Θα κάνουν τα ίδια οι άθλιοι “ψιθυριστές” τώρα που το θέμα αφορά έναν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ; Βρε ουστ…» είναι μια από τις απόψεις που δημοσιεύτηκαν σε μπλόγκς και συγκεκριμένα στο www.Veto300.blogspot.com και έχει την σημασία της.
Όπως και η ακόλουθη από κάποιο άλλο ιστολόγιο: «Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά που συλλαμβάνονται , έχουν γονείς και δεν φύτρωσαν σε δέντρα. Οι γονείς φυσικά και έχουν δουλειά, μόρφωση, ενίοτε και χρήματα. Αυτό δεν πρέπει να μας προβληματίσει πόση οργή υπάρχει για την κοινωνία που φτιάξαμε από τους νέους ανθρώπους; Και ότι κάτι δεν κάνουμε καλά;
Ποιος σκέφτεται σχηματικά την κοινωνία με την μέθοδο των τάξεων που ξέραμε; Ο Μαρξ δεν πέθανε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε νέους κοινωνικούς σχηματισμούς και άλλες ανησυχίες; Ποιος σας είπε ότι αυτή η γενιά θα λέγεται μετά από χρόνια η “Γενιά του 2008″; Ότι ο Δεκέμβρης ο περασμένος πέρασε οριστικά; Και ποιος σας είπε ότι αν δεν βρεθούν λύσεις και σχήματα κοινωνικής ισότητας ότι δεν θα δούμε και χειρότερα; Για τον γονιό, τον κάθε γονιό, η αγωνία για το παιδί του είναι ίδια. Έξω από χρώματα, σχήματα ιδεολογικά και κομματικές παρατάξεις.»
Ο Γρηγόρης Νιώτης είναι ένας πολιτικός χαμηλών τόνων που δεν έχει δώσει δικαιώματα. Γεννήθηκε το 1949 στην Νίκαια. Σπούδασε Νομικά και σχετικά γρήγορα ανακατεύτηκε με την πολιτική έχοντας έντονη δραστηριότητα: Νομάρχης Αρκαδίας (1985), Περιφερειάρχης Πελοποννήσου (1988). Από το 1989 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Β’ Πειραιώς. Μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ από το 1989. Διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών (1994-95, 1999- 2000, 2000-2001) και πρόεδρος της ειδικής μόνιμης επιτροπής Αποδήμου Ελληνισμού.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση πληρώνει το τίμημα της επιλογής του να ανακατευθεί με τα κοινά. Αν ήταν ένας μεροκαματιάρης τότε δεν θα ασχολιόταν κανένας μαζί του και θα σήκωνε το σταυρό του μαρτυρίου μόνος του, μαζί με την σύζυγο του Μαρία μακριά από τα φώτα, όπως και οι γονείς των άλλων παιδιών.
Ο Γρηγόρης Νιώτης πληρώνει όμως και το κόστος της αλλοτρίωσης και της φθοράς των ιδεών που αναπόφευκτα έρχεται μαζί με την γοητεία της εξουσίας. Είναι ο άνθρωπος που αφενός φρόντισε να μεταδώσει στα παιδιά του το όραμα κι τις ιδέες του δεν φρόντισε όμως να εκσυγχρονιστεί προφανώς με την σημερινή εποχή και τις πραγματικές ανάγκες και αγωνίες των νέων. Αυτό ίσως είναι το λάθος του κάθε «πατέρα Νιώτη»…το λάθος timing. Και μια και αρχίσαμε με Νικόλα Άσιμο ας κλείσουμε με Παύλο Σιδηρόπουλο που την περασμένη βδομάδα πέρασαν 19 χρόνια από τότε που έφυγε …
που ‘σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο
δώστε μας πνοή στέγη και τροφή
μια ιδέα στεγανή
που να μη μπάζει κρύο»
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
