Στην έδρα του ΟΗΕ μύρισε ελπίδα. Το αποκάλυψε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες. Παραστατικός, όπως πάντα, ο δημοφιλής ηγέτης της Λατινικής Αμερικής, ανέβηκε στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, μόρφασε το πρόσωπο σαν μυρίζει κάτι και είπε: “Δεν μυρίζει πια θειάφι”. Οι παρευρισκόμενοι θυμήθηκαν ότι προ ενός έτους από το ίδιο βήμα, είχε αποκαλέσει τον πρόεδρο Μπους, “Διάβολο”… Μετά τραγούδησε κιόλας. Κι ευχήθηκε στον Ομπάμα να τον φυλάει ο Θεός απ’ τις σφαίρες που σκότωσαν τον Κέννεντυ… Μέσα σε ένα μόλις χρόνο, άλλαξαν πολλά. Σε πρώτη φάση η… μυρωδιά των Ηνωμένων Εθνών. Μέχρι κι ο συνήθως ακατάδεκτος Καντάφι, επανήλθε μετά από χρόνια στην αίθουσα και όταν ανέβηκε στο βήμα, ξέχασε να κατέβει…
Κατόπιν οι αλλαγές στο παγκόσμιο σύστημα με η επιστροφή των ΗΠΑ στην “εποχή της συμμετοχής”, όπως είπε στην ομιλία του ο Μπαράκ Ομπάμα. Η επιστροφή της υπερδύναμης στο διεθνές γίγνεσθαι με τον αέρα της συνεργασίας για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προβλημάτων, αντί του “τσαμπουκά” για την επιβολή των μονομερών αποφάσεών της. “Μην τα περιμένετε όλα απ’ τις ΗΠΑ” είπε στους άλλους ηγέτες ο Ομπάμα. Κι αυτοί δεν περίμεναν να ακούσουν κάτι άλλο για να νοιώσουν καλύτερα…
Οι αλλαγές άρχισαν ήδη να φαίνονται. Σε αυτή τη νέα εποχή της «συμμετοχής» και της «πολυπολικότητας» η G20, μετά τις αποφάσεις του Πίτσμπουργκ, μετατρέπεται σε ένα ισχυρό οικονομικό φόρουμ με λόγο και άποψη. Το κλειστό κλαμπ των G7 ή των G8 όπου “λίγοι, εκλεκτοί κι οι τυχεροί”, όπως θα έλεγε κι ο Γιάννης Αγγελάκας καθόριζαν το μέλλον του κόσμου ανήκει στο παρελθόν. Στη νέα εποχή της συμμετοχής έχουν θέση αρκετοί περισσότεροι…
Παράλληλα, η Σοσιαλιστική Διεθνής αποκτά κι αυτή λόγο και παρουσία. Το σημαντικότερο είναι πως πλέον οι θέσεις της γίνονται της μόδας και δεν αποτελούν γραφικές εμπνεύσεις κάποιων περιθωριακών διανοούμενων. Διόλου τυχαία, ίσως, η αναγέννησή της συνέπεσε με την ανάληψη της προεδρίας από τον Γιώργο Παπανδρέου (προηγήθηκε χρονικά της ανόδου Ομπάμπα στην προεδρία των ΗΠΑ…) που έκρινε σκόπιμο να αφήσει λίγο την προεκλογική μάχη (και τον Κώστα Καραμανλή να συνομιλεί με πολίτες στο Περιστέρι) για να είναι παρών στο μεγάλο ραντεβού.
Στο στόχαστρο και των δυο φόρουμ, το ανεξέλεγκτο χρηματοπιστωτικό σύστημα. και τα μεγάλα μπόνους των golden boys. Στο επίκεντρο της προσοχής η πραγματική οικονομία, η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, η κοινωνική συνοχή και η προστασία του περιβάλλοντος.
Πριν από ένα χρόνο, ο Μπαράκ Ομπάμα σάλπισε το σύνθημα της αλλαγής. Καλλιέργησε προσδοκίες που συνόδευε η επιφύλαξη: «Θα μπορέσει, θα τον αφήσουν να τα κάνει;». Ένα χρόνο μετά κι οι πράξεις του μιλούν από μόνες τους. Από την απαγόρευση βασανιστηρίων σε κρατουμένους μέχρι τη δωρεάν περίθαλψη για όλους τους Αμερικάνους κι από την σταδιακή αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων απ’ το Ιράκ μέχρι την καταδίκη του πραξικοπήματος στην Ονδούρα.
Αποδεικνύοντας τελικά ότι το ζήτημα για ένα ηγέτη δεν είναι μόνο να μπορεί (να φέρει την αλλαγή), αλλά να θέλει. Διότι αν θέλει θα βρει τρόπο να μπορέσει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
