ΩΡΑΙΑΝΘΗ ΑΡΜΕΝΗ
Administrational Κάποτε νόμιζα Πατρίδα μου ήταν ένα μικρό χωριό. Λίγο πριν μεγαλώσω και ανακαλύψω το Νησί. Ένα υπέροχο κομμάτι πράσινου βουτηγμένο στην Αδριατική. Ύστερα έφυγα από περιέργεια του τι να υπάρχει πίσω από κείνο τον ορίζοντα και πατρίδα μου έγινε η Ελλάδα. Λίγο πριν ανακαλύψω την Ευρώπη. Βαδίζοντας βορειοδυτικά δεν βρήκα σύνορα. Κάποιος είχε μετακινήσει τα STOP απ’ το πλάϊ του δρόμου. Έπειτα μέτρησα κι άλλη Φυγή. Άλλαξε το στίγμα, ως ήθιστε όταν δε χωράς στα φυσιολογικά, αόρατα πλαίσια της μιας και μόνης πατρίδας και κάποιοι είπαν πως πατρίδα μου είναι ο Κόσμος. Λίγο πριν ανακαλύψω τον Εαυτό μου. Έπρεπε να πάω τόσο μακριά για να συναντηθούμε εμείς οι δυό. Γλώσσα μου όμως, χωρίς αμφιβολία, είναι πάντα η Ελληνική.
