Η άνοδος του εθνικιστικού φαινομένου στη Χώρα έφερε την ανάγκη της πολιτικής απομόνωσής του.
Η προερχόμενη από τα δεξιά προσέγγιση είναι ένας μεταφυσικού τύπου κοσμοπολιτισμός , που προσπαθεί να ακυρώσει τη βία και τη βαρβαρότητα μέσω της ανάδειξης αξίας της του κοινωνικού και πολιτικού φιλελευθερισμού , των δημοκρατικών ιδεωδών για ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα .
Όμως η μνημονιακή πολιτική έχει καταλύσει τα και την οικονομική ελευθερία μέσα από την φορομπηχτική επιδρομή και την οικονομική καταπίεση Ελληνικού λαού , τη λαϊκή κυριαρχία μέσα από την βιομηχανική παραγωγή οριακής συνταγματικότητας Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και την παρωδία κοινοβουλευτισμού με νόμους ενός άρθρου και 850 σελίδων που τίθενται προς μελέτη και ψήφιση σε λίγες ώρες , ενώ τα ατομικά δικαιώματα με την εγκαθίδρυση ένα αστυνομικό κράτος , ενώ τα κοινωνικά δικαιώματα γίνονται πολυτέλεια που υποχωρεί μπροστά στο «Δίκαιο τη Ανάγκης»
Από την άλλη αναπτύσσεται μια αριστερή προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης του εθνικιστικού φαινομένου , η οποία τείνει να βλέπει αντιπαραθετικά την έννοια του πατριωτισμού με τα συμφέροντα του λαϊκού κινήματος .
Όμως , η επανάσταση του 1821 , η αντίσταση στο Γερμανό εισβολέα , ο αγώνας του 114 και του 15% για την παιδεία , η νεολαία Λαμπράκη και ο αντιδικτατορικός αγώνας , έκαναν ταυτόσημη την εθνική απελευθέρωση με τη λαϊκή αφύπνιση , την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία , το λαό ταυτόσημο με την πατρίδα . Η κορυφαία θεωρητική και πρακτική προσέγγιση αυτής της εξελικτικής πορείας που εκτείνεται σε ένα ιστορικό βάθος δύο αιώνων βρίσκεται στο λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία
. Η επίθεση στο επικίνδυνο εθνικιστικό φαινόμενο με μηδενισμό του λαϊκού πατριωτικού κινήματος δεν είναι διεθνιστικό καθήκον , αλλά ανεπιστημονική και ανιστόρητη ανάλυση ,ιδίως όταν τη μεγάλη αυτή προσπάθεια αντιστρατεύτηκε η εκάστοτε ευκαιριακή οικονομική ολιγαρχία που δεν κατόρθωσε μεν να γίνει αστική τάξη , αλλά αποτέλεσε παράγοντα αντιδραστικής ανάσχεσης και της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας επιλέγοντας ως μοχλό της ανάπτυξής της την προνομιακή σχέση με τον ξένο παράγοντα .
Υφίσταται επιτακτική ανάγκη για την άρθρωση ενός τεκμηριωμένου αριστερού λόγου , που θα θέτει τις βάσεις για μια πατριωτική αλλαγή , θα ξαναφέρνει τη συζήτηση για τη ρωμιοσύνη και την ελληνικότητα , θα τοποθετεί αυτή τη μεγάλη λαϊκή και πατριωτική πορεία στην επιστημονική της βάση , θα αναδεικνύει την ανθρωπιστική ιστορική πορεία του Ελληνισμού από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα και ακυρώνοντας τη μισαλλοδοξία και το εθνοφυλετικό μίσος .
Το άρθτο δημοσιεύεται στην εφημερίδα “ΤΟ ΠΑΡΟΝ”