Ο Γιώργος Παπασίμος θεωρεί ακατανόητη τη «σπουδή» της Κυπριακής ηγεσίας, με την σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής, να επιχειρήσουν λύση του Κυπριακού προβλήματος, σε μια περίοδο, όπου η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη απέναντι στον αναθεωρητισμό της Τουρκικής ηγεσίας.
Ο Γιώργος Παπασίμος θεωρεί ότι δεν υπάρχουν “ασφαλή λιμάνια” στη σημερινή διεθνή πραγματικότητα, τα οποία να επιτρέπουν τον “λήθαργο” και τον “ύπνο του δικαίου” που χαρακτηρίζουν το σύνολο του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα – κάτι που προοιωνίζεται τον “αυτοχειριασμό” της χώρας.
Ο Γιώργος Παπασίμος υποστηρίζει ότι τα αίτια της επικράτησης Τραμπ φωτίζουν τα σημάδια μιας παρακμάζουσας και όλο πιο απελπισμένης αυτοκρατορίας, που αδυνατεί να διαδραματίσει τον προηγούμενο ρόλο της ως, οργανώτριας δύναμης του πλανήτη.
Ο Γιώργος Παπασίμος θεωρεί ότι το κρίσιμο ζήτημα για την Ελλάδα, η οποία αποδυναμώνεται συνεχώς, κάτω από την «μνημονιακή μπότα», είναι η έλλειψη μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής, που θα βασίζεται, αποκλειστικά και μόνο, στα συμφέροντα της Χώρας και του Ελληνικού Λαού.
Ο Γιώργος Παπασίμος σημειώνει ότι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται αποδυναμωμένη με ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων, έτοιμων να «αποικιοποιήσουν» περαιτέρω την χώρα, αρκεί να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, που πλέον αποτελούν «δηλητηριώδη καρφιά» στο «σώμα» της.
Ο Γιώργος Παπασίμος επισημαίνει ότι η «κρατικοποίηση» των κομμάτων της Αριστεράςαποτέλεσε, δυστυχώς, κατά την ιστορική διαδρομή, την μεγάλη επαναλαμβανόμενη «πληγή», τόσο στις άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες, όσο και στην Χώρα μας.
Ο Γιώργος Παπασίμος εντοπίζει στον ανυπέρβλητο και πυκνό πρόλογο του Καρλ Μαρξ στην «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» το θεωρητικό εργαλείο, που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει, για να φτάσει στο βάθος της ενδοσκόπησης της Ελληνικής τραγωδίας.
Ο Γιώργος Παπασίμος επισημαίνει ότι το «ιερατείο» της Ευρώπης και, κυρίως, η ισχυρή οικονομικοπολιτική Γερμανική «ελίτ», στην πρόδηλη προσπάθειά της να «γερμανοποιήσει» το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, οδήγησε τη «φωτιά» της κρίσης του 2008 μέσα στο «κάστρο» του μητροπολιτικού Ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
Ο Γιώργος Παπασίμος σημειώνει ότι μόνο αν η ελληνική κοινωνία αποβάλει από τον οργανισμό της τον μνημονιακό Φρανκενστάιν και τα όνειρα της αξιοπρέπειας, τότε μόνο θα υπάρξει αλλαγή σελίδα για την Ελλάδα, με τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου.
Ο Γιώργος Παπασίμος σημειώνει ότι η ρίζα των προβλημάτων της χώρας, είναι ο «πελατειασμός» και η χρησιμοποίησή του, τόσο για την εξυπηρέτηση της «παρασιτικής ολιγαρχίας», όσο και για το προσωπικό των κομμάτων εξουσία που το θεωρεί «οιονεί λάφυρο».
